AŞK ENGEL TANIMAZ/Texting

42.BÖLÜM

"Bu kız kendine acımaz artık"
"Model- Sarı Kurdeleler"
🖤

BALIM'IN ANLATIMI İLE- 15 GÜN SONRA

Kafamı çevirip omzumda yatan Geceye baktım. Sırtımı duvara güzelce yaslayıp Gecenin rahatça yatabilmesi için kendimi düzelttim.

Yan tarafa bakınca odadan çıkan abim ve babamla oraya döndüm.

"Baba bir haber var mı?" diye sordum. "Yok kızım" dedi. "Baba Cemreyi bul artık lütfen" dedim ağlamaklı sesimle.

Babam yanıma yaklaşıp elimi tuttu. "Kızım bulacağız tamam mı?" dedi. "Baba 14 gün oldu tam 2 hafta o zamandan beri Cemreden bir iz bile yok" dedim.

"Kızım biliyorum çok üzgünüm" dedi. "Baba bana moral verme sadece Cemreyi bul" dedim.

Babam bana biraz baktıktan sonra karşıdaki koltuğa oturdu.

Bende önümdeki duvara bakmaya başladım. Bir türlü aklım almıyordu.

Sadece iki saat haber alamamıştık. Buğrayla onu hiç göndermemeliydik. Hepsi bizim suçumuzdu.

Emniyetin önündeki duvara kendimi daha çok sabitledim. Yanımda haraketlilik hissedince oraya döndüm. Asilin olduğunu fark edince konuşmaya başladım.

"Onu hiç göndermemeliydik" dedim. Gece gözlerini açıp kendini düzeltti. Muhtemelen hiç uyumamıştı bile.

"Evet ikna etmemiz lazımdı" dedi Gece. "Hepsi bizim yüzümüzden" dedim.

"Bal, Gece kendinizi suçlamayın yapmayın bunu" dedi Asil.

"Doğruları söylüyoruz" dedi Gece. Asil arkasına yaslanıp derin bir nefes aldı.

Boşuna konuşmak istememişti. Çünkü 14 günden beri hep böyleydik.

Abim yanımıza yaklaşıp konuşmaya başladı. "Bal abicim hadi eve gidin söz veriyorum haber gelirse hemen arayacağım" dedi abim.

"Yok abi burada dursak daha iyi olur" dedim. "Balım, abin haklı kızım eve gidin siz eğer kızıma bir şey olursa haber veririz" dedi Derya abla.

"Cemreye bir şey olmayacak Derya abla" dedim.

"İnşallah kızım" dedi. "Hadi siz gidin eve çok kötü oldunuz burada" dedi.

"Ama" dedi Gece. "Aması yok kızım hadi gidin siz" dedi.

Derya abla ve babamın ısrarları sonucunda eve gelmiştik.

Asil eve dönmüştü. Geceyle biz ise yalnız kalmak istemediğimiz için Gece bize gelmişti.

Odama çıkıp yatağın başlığına sırtımızı yasladık. Telefonu kenarıya koyup sessiz sessiz oturmaya başladık.

Gece kafasını omzuma koyup konuşmaya başladı. "Ne yapıyordur şu an" dedi.

"Bilmiyorum ama umarım iyidir" dedim. "Bal biz ona çok kızdık bize küs değildir demi" dedi.

"Değildir biz küçüklüğümüzden beri hep küsüp durduk ama hep barışırdık sende biliyorsun" dedim.

"Evet haklısın" dedi. Karşıma geçip konuşmaya başladı.

"Şeyi hatırlıyor musun? İlkokulda mezuniyet partisinde elbise için birbimizle kavga etmiştik sonra ikimizde aynı elbiseyi giymiştik" dedi.

Dediği şeyi hatırlayınca buruk bir tebessüm ettim. "Ama onun hakkıydı seni çok güzel dövmüştü o küçük haliyle" dedim.

Dediğime gülmeye başladı. Dolu gözleriyle.

"Evet yüzümde daha hayla iz kaldı nasıl çizdiyse tırnağıyla" dedi.

Kapı açılınca oraya döndük. "Kızlar hadi içeri gelin burada durmayın" dedi annem.

"Tamam Mine teyze geliyoruz" dedi. Gece tekerlekli sandalyemi getirip oturmamı yardım etti. Ve birlikte içeri geçtik.

Abim ve babam evde değillerdi. Koltuğa oturduktan sonra kafamız dağılsın diye televizyon açmıştık.

Gece kanalları gezerken bir kanalda Cemrenin resmini görmüştüm.

"Gece geri gelsene" dedim. Gece dediğimi yapıp kanalı açtı.

Haberi dinlemeye başladık. "17 yaşındaki Cemre Ateşten daha hala haber yok" dedi haber sunucusu soğuk sesiyle.

Gözlerimi ekranda gezdirip resmine baktım. Annem mutfaktan gelip televizyonu kapattı.

"Kızlar Cemre bulunacak söz veriyorum" dedi annem. "Anne iki hafta oldu ilk günden beri böyle diyorsunuz" dedim.

Annem bir şey demeden ayağa kalktı. Elinde tabaklarla gelip önümüze koydu.

"Hadi kızlar biraz yemek yiyin" dedi annem. "Yok anne ben yemeyeceğim" dedim. "Bende Mine teyze" dedi Gece.

"Kızlar lütfen" dedi annem. "Anne Cemre kim bilir şu an nasıl" dedim. "Biz onun ne halde olduğunu bilmeden yiyemeyiz" dedi Gece.

"Tamam kızlar ısrar etmiyorum ama iki haftadan beri doğru düzgün bir şey yemiyorsunuz" dedi annem.

"Olsun anne" dedim.

Kapı çalınca annem kapıya gitti. Gelen babamla oraya döndük. "Baba bir şey mi oldu" dedim.

Babam ikimizin önüne gelip konuşmaya başladı. Gözlerinden bir damla yaş düşünce yutkundum.

"Ufuk amca ne oldu neden ağlıyorsun bir şey söyle" dedi Gece. "Kızlar hastaneye gitmemiz lazım" dedi babam.

"Neden" dedim. "Bir" deyip durdu. "Baba ne bir söyler misin" dedim.

"Bir kadın cesedi bulunmuş Cemre olabilirmiş" demişti ben ise gerisini duymamıştım.

EVET YENİ BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK

UMARIM BEĞENİRSİNİZ

MEDYADAKİ ŞARKILARA SPOTİFYDEN HİKAYENİN İSMİNİ YAZARAK ULAŞABİLİRSİNİZ

BÖLÜM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZ NELER

BEĞENDİYSENİZ YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN

YORUMDA ATARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM