AŞK ENGEL TANIMAZ/Texting

66.BÖLÜM

"Ben gökyüzünü tutamam"
"Can Koç- Gökyüzünü Tutamam"
🖤

BALIM'IN ANLATIMI İLE

Sabah kalkıp telefonu elime aldım. Cemreyi arayıp telefonu kulağıma götürdüm. "Cemre uyuyor musun daha hala hadi hastaneye geç kalacaksın kalk ve kahvaltını yap sonra beni bekle evin önünde" deyip telefonu kapattım.

Gecenin telefonu hiç bir şekilde açmıyacağını bildiğim için mesaj atarak telefonu kenarıya koydum. Tekerlekli sandalyeyle içeri geçtim.

"Günaydın kızım" dedi annem masayı hazırlarken. "Günaydın annecim" dedim.

Masayı hazırlanmasına yardımcı olduktan sonra kahvaltı etmeye başladık.

"Baba ben Geceyi ofisine götüreceğim hangi yoldan gitmem lazım" dedim. "Hastaneye gittiğiniz yoldan önceki kavşaktan dönmeniz lazım" deyince kafamı salladım.

Yemek yedikten sonra babamın yardımıyla aşağı indikten sonra gülerek ona döndüm. "İş yerine bırakayım mı baba" dedim gülerek. "Yok kızım sağol ben emniyet arabası ile gideceğim buradan direk göreve gitmem lazım" dedi. "Tamam baba dikkat et kendine" dedim. "Tamam kızım sende dikkat et dikkatli kullan arabayı" dedi.

Arabaya aynı şekilde bindikten sonra radyoyu açıp arabayı çalıştırdım. Çalan şarkıyı mırıldanarak arabayı sürmeye devam ettim.

Telefonum çalınca Asilin öğrettiği gibi arabaya bağlamıştım. Telefonu açıp konuşmaya başladım. "Efendim" dedim. "Sevgilim Geceyi sen mi alacaksın" dedi Asil.

"Evet birlikte gitmek istedim" dedim. "Tamam hastanede görüşürüz sevgilim" dedi. "Görüşürüz" deyip telefonu kapattım.

Cemrelerin evinin olduğu yere gelince kapının önünde onu oturur bir şekilde görünce gülmeye başladım.

Tam olduğu yere gelip camı açtım. Beni görünce konuşmaya başladım. "Hadi bakalım atla arabaya" dedim. "İnanmıyorum" deyip hızlıca diğer kapıya koşturdu.

Yanıma oturup kemerini bağladı. Arabayı çalıştırınca bana döndü. "Sonunda araba kullanabiliyorsum çok mutlu oldum kuşum" deyince tebessüm ederek konuşmaya başladım.

"Teşekkür ederim" dedim.

"Bal benim sana bir şey söylemem lazım" dedi. "Tabi söyle" dedim. "Sen ultrason kullanmayı biliyor musun?" deyince kafamı salladım.

"Evet" dedim. "Ben dün" deyip sustu. "Konuşsana niye merak ettiriyorsun beni" dedim. "Hamilelik testi yaptırdım" deyince şaşıran gözlerimle yola bakmaya devam ettim.

"Pozitif çıktı ama emin olmak istiyorum" deyince konuşmaya başladım. "Ay hala oluyorum" deyince gülmeye başladı.

"Tamam benim sabahtan işim var öğleden sonra Yağmur ablanın yanına gideriz" dedim. "O kim" dedi. "Kadın doğum uzmanı ben tabikide kullanmayı biliyorum ama o daha iyi bilir" deyince kafasını salladı.

Gecelerinin kapısının önüne geldiğimizde bana dönerek konuşmaya başladı. "Ona şimdilik bir şey söyleme olur mu?" deyince kafamı salladım.

Gece araba olayını bildiği için hızlı bir şekilde arka kapıyı açıp oturdu. "Hoş geldin kuşum beni otobüse mahkum etmediğin için Allah razı olsun" deyince güldük.

Geceyi bıraktıktan sonra hastaneye geldik. Arabayı park ettikten sonra arabadan indik. Karşıdan bize doğru gelen Asili görünce Cemre konuşmaya başladı. "Eniştem geliyor ben gideyim geç bile kaldım" dedi.

"Ben aradığımda bizim kata gel oradan gidelim" dedim. Kafasını sallayıp hastaneye doğru ilerledi.

"Sevgilim günaydın" dedi. "Günaydın" dedim. Birlikte hastaneye doğru girdik. "Ben yukarıya çıkacağım" dedim. "Tamam benimde karşı binada işim var öğle arasında görüşürüz" deyince kafamı sallayarak asansöre doğru ilerledim.

Yukarı çıktıktan sonra hastalarla ilgilendikten sonra saate baktım. 12'ye geldiğini görünce telefonu elime alıp Cemreyi aradım.

"Cemre bizim kata gel" dedim. "Tamam bir hastam var onu halledip geliyorum" dedi. Telefonu kapatıp önümdeki raporları ayırdım.

Kapı çalınca oraya döndüm. Cemrenin geldiğini görüp konuşmaya başladım. "Bir dakika şu son hastanın dosyasını da halledeyim" dedim. Kafasını sallayıp yanıma geldi.

Son dosyayı halledip Cemreye döndüm. "Hadi bakalım gidebiliriz" dedim. Sabahtan Yağmur ablayı arayıp söylemiştim.

"Karşı binaya gideceğiz değil mi?" dedi. "Evet" dedim.

Birlikten hasteneden çıkıp karşı binaya doğru ilerledik. Karşı binaya girip ikinci kata çıktık.

Kapının önüne geldiğimizde kapıyı çaldım. "Gel" sesini duyduğumuzda içeri girdik.

"Yağmur abla" dedim. "Hoşgeldiniz canım" dedi. "Hoşbulduk" dedim.

Cemreye dönüp konuşmaya başladı. "Gel bakalım" dedi. Cemre hasta yatağına yattı. Jeli döktükten sonra kafamı cihaza doğru çevirdim.

Yağmur abla bana parmağı ile bir yer gösterince dikkatlice oraya baktım.

"Ay hala oluyorum gerçektende" dedim. Cemre dolu gözleri ile tebessüm ederek bana baktı.

"2 aylık hamilesiniz" dedi Cemreye dönerek. Elindeki ultrason kağıdını ona uzattı.

Yağmur abla bebeğin ve Cemrenin sağlığı için bir kaç şey söyledikten sonra odadan çıktık.

Cemreyle oradaki sandalyelere oturdu. "Ben inanmıyorum daha hâlâ çok mutluyum" deyince ona sarıldım.

Son işlerimizi halletikten sonra işten çıkmak için dışarı çıktık. Bana doğru gelen Asil'i gördüm. "Yemekte yoktunuz bir sıkıntı yok değil mi?" dedi.

"Hayır Cemre ile işimiz vardı onu halletmemiz gerekti" dedi. Cemre yanımıza gelip konuşmaya başladı.

"Akşam bize gelsenize işiniz yoksa" dedi Cemre. Asile baktım

"Olur bana farketmez" deyince kafamı salladım.

"Tamam o zaman akşam görüşürüz Asil" dedi.

"Görüşürüz" dedi. Asile dönerek konuşmaya başladım. "Akşam görüşürüz" dedim.

Cemre ile arabaya bindik. Onların evine geldikten sonra birlikte birşeyler atıştırdık.

Zaman geçtikten sonra kapı açıldı. "Hoşgeldin abi" dedim. "Hoşbuldum abicim sende hoşgeldin" dedi. Kafamı salladım. "Cemre nerede" dedi. "Mutfakta" dedim. "Tamam" deyip mutfağa ilerledi.

Akşam hep birlikte toplanıp yemek yedikten sonra Cemre yanıma geldi. "Yok ben söyleyemeyeceğim galiba" deyince ona döndüm. "Saçmalama" dedim.

"Of tamam sakin olmam lazım" dedi. "Evet sakin ol sadece istersen sonra söylersin" dedim.

Zaman geçtikten sonra Cemre konuşmaya başladı. "Asaf benim sana bir şey söylemem lazım" dedi.

"Söyle hayatım" dedi. Cemre susup bana baktı. "Cemre hadi başını getirdin artık" dedim.

Elindeki kutuyu abime uzatınca azıcık da olsa rahatlamıştım. Söyleyemeyeceğini bildiğim için kutu hazırlaması daha iyi olmuştu.

Abim kutuyu açıp Cemreye baktığında sadece onları izledim. "Gerçekten mi?" dedi abim. "Evet" dedi. "İnanmıyorum" deyip Cemreye sarıldı.

Abim baba oluyordu. Bu benim için çok değişik bir duyguydu. Kendimi çok değişik ve mutlu hissediyordum.

EVET YENİ BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK

UMARIM BEĞENİRSİNİZ

MEDYADAKİ ŞARKILARA SPOTİFYDEN HİKAYENİN İSMİNİ YAZARAK ULAŞABİLİRSİNİZ

BÖLÜM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZ NELER

BEĞENDİYSENİZ YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN

YORUMDA ATARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM