44.BÖLÜM

633 131 121
                                    

"Alırım başımı, başım bir deli nehir"
"Sertap Erener- Olsun"
🖤

BALIM'IN ANLATIMI İLE

Cemrenin beni aramasından sonra her şey hızlı bir şekilde gelişmişti. Ve telefon sinyallerine bakılıp nerede olduğunu bulmaya çalışıyorlardı.

Abim ve babam hızlı bir şekilde odadan çıkınca onlara doğru döndük. "Abi bir şey de" dedim. Yanımıza yaklaşıp konuşmaya başladı.

"Bulduk galiba bu sefer sinyallerin olduğu yere gideceğiz şimdi" dedi abim.

Gece konuşmaya başladı. "Ufuk amca bizde gelelim mi?" dedi. "Çocuklar saçmalamayın" dedi babam.

"Ama" dedim. "Balım sen konuşma bile babacım" dedi. Sıkıntıyla oflayıp arkama yaslandım.

"Eve gidin bizde Cemreyi alıp gelelim" dedi abim. "Ama abi" dedim. "Aması yok hadi daha çok vakit kaybetmeyelim" dedi abim. "Sizi bıraksınlar tamam mı babacım telefonlarınız açık kalsın" dedi babam. "Tamam baba" dedim.

Emniyetteki abiler bizi eve bırakmışlardı. Salona geçip telefonları kenarıya koyduk ve sadece yapabildiğimiz şeyi yapıp beklemeye başladık.

ASAF'IN ANLATIMI İLE

"Ne kadar yol kaldı" dedi komiserim. "12 dakika gözüküyor komiserim" dedim. "Tamam herkes her şeye hazırlıklı olsun" deyince derin bir nefes aldım.

Sinyalin olduğu yere gelince durduk. Geldiğimiz yere bakınca ormanlığın içinde kulübe gibi bir yer olduğunu fark ettim.

Arabadan yavaş bir şekilde inip komiserimizin dediği gibi kulübenin etrafını sarmaya başladık.

Küçük bir pencere gibi bir yer fark edince kafamı yavaş bir şekilde içeri doğru uzattım.

Yerde kanlar içinde yatan Cemreyi görünce beynimden vurulmuşa döndüm.

"Oğlum ne oldu?" dedi babam. "Baba" deyip sustum. "Asaf içerisi güvenli mi?" dedi komiserim. "İkisi 'de içeride Cemre baygın, oda başında" dedim.

"Tamam içeri giriyoruz yavaş bir şekilde" dedi. Babam ve komiserim kulübenin ön tarafına doğru gittiler.

Ben ve Selim ise kulübenin arka tarafındaydık. Camdan daha hayla cemrenin hareketsiz bir şekilde yerde yatmasını izliyordum.

Babam birden kapıyı açıp içeri girince ön tarafa doğru koşturdum.

Kapıdan içeri girince Cemreyi o halde görünce gözlerim dolmuştu ve derin bir nefes almıştım.

Babam silahı ona doğru tutunca Cemreyi kendine doğru çekti. Babam dikkatli bir şekilde silahı tutmaya devam etti.

"Buğra bırak o kızı" dedi babam. "Bırakmayacağım" deyip Cemrenin boğazını koluyla sıkmaya başladı.

Öne doğru adımımı atınca yan taraftaki silahı bana doğrultunca olduğum yerde durmak zorunda kaldım.

Arka taraftan camdan Selim'in silah doğrulttuğunu görünce babamların sakin olması için onlara döndüm.

"Sakın bir adım daha atma" dedi. "Bırak lan kızı" dedim. Selim gözleriyle komiserimizden izini alıp silahı sabitledi.

Silahtan çıkan kurşunla derin bir nefes aldım. Buğra vurulduğunu anlayınca kollarını kenara açtı. Cemreyi yavaş bir şekilde aldım ve babamlara bakıp hızlı bir şekilde dışarı çıktım.

Cemreyi uygun bir yere yatırıp telsizi elime aldım. "Olay yerine acil bir ambulans" dedim. Cemrenin yanına doğru yaklaşıp yaralarını kontrol etmeye başladım.

Göğüs ve karın tarafında ağır yaralar vardı. Koluna bakmak isteyince koluna dokundum. Cemre sayıklamaya başlayınca elimi hızlıca geri çektim.

"Dokunma bana lütfen" demeye devam ediyordu. Arkamı dönüp gözümdeki yaşları sildim.

Babam ve komiserim, Buğranın kolundan tutup dışarı çıkardılar. Cemrenin önüne doğru geçtim. Daha fazla o şerefsizin onu görmesini istemiyordum.

Benim daha sırf zarar veririm diye sevdiğimi söyleyemediğim kızı ne hale getirmişti.

Onu dövme işini daha sonraya bırakacaktım.

Buraya doğru gelen ambulansla derin bir nefes aldım ve cemreye doğru eğildim.

"Bak geldiler kurtuldun bundan sonra dayan olur mu? Portakal" dedim. Çamurlu bir alan olduğu için ambulans girmemişti. Cemreyi dikkatlice kaldırıp ambulansa doğru ilerledim.

Arkada kargaşa duyunca arkamı dönemeden sırtımdaki yanmayla vurulduğumu anlamıştım. Sırtımda bir kurşun daha hissedince hızlı bir şekilde Cemreyi teslim ettim.

Arkamı dönecekken bir kurşun daha yememle kendimi yere attım. Sesleri uğultulu bir şekilde duymaya başladım.

Daha değildi. Şimdi değildi. Cemre kurtulmuştu benim de kurtulmam lazımdı.

Daha fazla acıya dayanamayarak gözlerimi kapattım.

EVET YENİ BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK

UMARIM BEĞENİRSİNİZ

MEDYADAKİ ŞARKILARA SPOTİFYDEN HİKAYENİN İSMİNİ YAZARAK ULAŞABİLİRSİNİZ

BÖLÜM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZ NELER

BEĞENDİYSENİZ YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN

YORUMDA ATARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM

AŞK ENGEL TANIMAZ/TextingWhere stories live. Discover now