AŞK ENGEL TANIMAZ/Texting

74.BÖLÜM

"Seni sorsunlar benden, bi' tek ben anlarım"
"Köfn- Bi'tek Ben Anlarım"
🤍

BALIM'IN ANLATIMI İLE - 1 HAFTA SONRA

Kucağımda uyuyan Nefese baktım. Kokusunu içime çektim. "Uyudu mu kızım" dedi annem.

"Evet anne" dedim. "Ver bakalım beşiğe yatırayım" dedi. Nefesi anneme doğru uzattım.

Salonda duran beşiğe yatırdı. Beşiği benim zorlanmamam için buraya getirmiştik. Yukarıda olunca yukarıya çıkmam uzun oluyordu.

O yüzden böyle daha iyi olmuştu. Annem elindeki tabağı bana uzattı. "Al annecim" dedi. "Teşekkür ederim anne" dedim.

Yemeğimi yedikten sonra telefonun çalmasıyla hızlı bir şekilde açtım. "Alo kuzum geldik biz kapıdayız ne olur ne olmaz çalmayalım dedik" dedi Cemre.

"Tamam kuşum açıyoruz kapıyı" dedim. Telefonu kapattıktan sonra annem kapıyı açtı.

Cemre ve Gece sessiz bir şekilde bana doğru gelip sarıldılar. "İyi misin kuzum" dedi Gece. "İyiyim" dedim.

"Bulut nerede?" dedim. "Asafla buradaki parkta oynayıp gelecekler" deyince kafamı salladım.

"Asil nerede?" dedi Gece. "Hastaneye gitmesi gerekti hastası ile alakalı bir sıkıntı olmuş ama en fazla bir saate kadar gelir" dedim.

Cemre, Nefesin beşiğine doğru yaklaştı.

"O kadar tatlı bir bebeksin ki sen" dedi Nefese bakarak.

Kızlarla geçen uzun süre sonrası bahçeye çıktık. Annem Nefesin yanında kalmıştı.

Bahçe kapısı açılınca arkamıza döndük. Abimler ve Asil gelmişti.

"Hoş geldiniz" dedim. "Hoş bulduk" dedi abim. Bulut koştura koştura yanıma geldi.

"Haya" dedi. "Aşkım" dedim. "Kardeş nerede?" dedi. "Uyuyor" dedim.

"Bende kızım nerede diyecektim" dedi Asil. "Beşiği görmedin mi?" dedim. "Gördüm ama içinde gözükmüyor ki minnacık bir bebeğimiz olduğu için" deyince ona bakarak tebessüm ettim.

"Ben gidip bir kızımı seveyim" deyince ona baktım. "Asil hayır zor uyudu zaten lütfen" dedim. "Seveceğim sadece söz uyandırmayacağım" deyip içeri girdi.

"Kesin uyandıracak" dedim. "Uyandırmaz babası o düşmanı değil" dedi abim. "Sen düşmanı mıydın Asaf sende uyandırıyordun" deyince gülmeye başladık.

İçeriden bebek ağlama sesi gelince sıkıntı ile ofladım. "Biliyordum ya" dedim. Tekerlekli sandalyem ile içeri girdim.

"Asil" dedim ona bakarak. "Sadece sevdim ya" dedi bana sevimli sevimli bakarak.

"Ver" dedim. Nefesi bana verdi. Kucağımda güzelce sallamaya başladım. "Tamam annecim" dedim. Sesimi duyunca bana boncuk boncuk bakmaya başladı.

"Seni yerim ben" dedim. Nefesi, Asile uzattım. Koltuğa geçtiğimde Asil, Nefesi bana uzattı.

Kucağıma alıp onu emzirmeye başladım. Yemeğini yedirdikten sonra uyutmak için Asil beşiğe yatırdı. Sırtını okşamaya başladı.

Nefes bize hastaneden çıktığımızdan beri uyku sıkıntısı çektirmemişti. Yemeğini yedirdikten sonra dalıyordu. Sırtını okşayınca'da rahatlıkla uyuyordu.

"Canım kızım benim" dedi. "Kızım Nefes uyuduysa çıkın tekrar bahçeye siz babanda gelecekmiş o gelince yemek yeriz" deyince kafamı salladım.

Tekrar bahçeye çıktığımızda Gecenin suratının düşük olduğunu görünce ona bakıp konuşmaya başladım.

"Gece sen iyi misin kuşum" dedim. "Benim size bir şey söylemem lazım" dedi.

"Tabi kuşum söyle" dedim. "Biz Onur ile boşanmaya karar verdik" deyince Cemre ile birbimize baktık.

"Neden" dedi Asil. "Olmuyor anlaşamıyoruz boşuna çabalamaya gerek var mı?" dedi. "Hayır yok tabi ama iyi düşün olur mu?" dedi Asil. Gece ona bakarak kafasını salladı.

"Sen ne istiyorsan o olur kuşum ama iyi düşün, düşünün" dedim. "Evet Gece" dedi Cemre.

Gece bir şey diyecekken bahçe kapısından babamı gördüm. "Çocuklar geleyim mi?" dedi. "Gel tabi baba" dedi Asil.

Bulut ayağa kalkıp babama doğru koşturdu. "Dede" dedi. Babam, Bulutu kucağına aldı.

"Baba yorma kendini lütfen indir" dedi Cemre. "Bir şey olmaz polis adamım ben" dedi. Bulut ile birlikte bize doğru geldiler.

"Küçük prensesim uyuyordu" dedi. "Evet baba yeni yatırmıştım" dedim. "Anladım kızım" dedi.

Bahçe kapısı açılınca oraya döndüm. "Kızım gelir misin?" dedi annem. "Geliyorum anne" dedim. İçeri girip mutfağa geçtik. "Bahçede yiyelim diyorum havada çok güzel olur değil mi?" dedi. "Olur tabi anne çok güzel düşünmüşsün" dedim.

Masayı bahçeye kurduk. Bahçeye çıkmadan önce Asile döndüm. "Asil, Nefes'i yanlız bırakmayalım pusetle bahçeye çıkarsak üşür mü?" dedim.

"Annecim yaz mevsimindeyiz üşümez üstüne ne olur ne olmaz pike örteriz" deyince kafamı salladım.

Bahçeye çıktıktan sonra Asil, Nefesi yanımdaki sandalyeye puseti ile birlikte koydu.

Üstünü örttüm. Bulut karşımızdaki sandalyeden Nefese baktı. "Kardeş" dedi. "Evet bulut kardeşin" dedi Asil.

Yemek yemeye başladık. Anneme dönüp konuşmaya başladım. "Ellerine sağlık annecim" dedim. "Afiyet olsun kızım" dedi.

Yemeğimizi yedikten sonra bahçede oturmaya devam ettik. Yerdeki minderlere oturup rüzgar gelmeyen yere Nefesi koydum.

Bulut yanına oturmuştu. Ve her dakika ona bakıp "çok tatlı bebek" diyordu.

Biz ise onun bu haline gülüyorduk. Arkama yaslanıp aileme baktım. Gözlerimi Asile çevirdim. Dikkatli bir şekilde Nefesi ve beni izlediğini fark ettiğimde tebessüm ettim.

Çok mutluydum. Ailemi çok seviyordum. Ve bu aileme minik kızım'da eklenmişti.

EVET YENİ BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK

UMARIM BEĞENİRSİNİZ

MEDYADAKİ ŞARKILARA SPOTİFYDEN HİKAYENİN İSMİNİ YAZARAK ULAŞABİLİRSİNİZ

BÖLÜM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZ NELER

BEĞENDİYSENİZ YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN

YORUMDA ATARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM