patience // ognis

x21

—OGEDAY—

Gece boyu uyuyamamıştım. İhsan'ın ısrarlarıyla odama gitmiştim ama güneş doğana kadar sağa sola dönmüştüm. Aklım Nisa'daydı. İyi olduğunu bilmeye ihtiyacım vardı.

Sabah 7 gibi görüntülü konuşma ödülünü bilmem kaç bininci kez izlerken uyumuştum. İhsan'ın beni dürtmesiyle gözlerimi açtım.

"Oge, Acun Medya arıyor kalk."

Duyduğum şeyi idrak etmem biraz zamanımı aldı, gözlerimi ovup hemen doğruldum ve telefonu yanıtladım.

"Alo?"

"Ogeday Girişken?"

"Evet benim."

"Acun Medya'dan arıyoruz. Fragmanda gördüğünüz sakatlığı ile ilgili."

Yutkundum.

"Evet?"

"Nisa Bölükbaşı şu an klinikte doktor kontrolünde. Birkaç saat içerisinde sizinle iletişime geçecek, bilginiz olsun."

Gözlerimi yumup derin bir nefes verdim.

"Tamam, teşekkür ederim. Bekliyorum."

Telefonumu kapatıp benden tepki bekleyen İhsan'a döndüm.

"Doktor kontrolündeymiş. Arayacaklarmış beni, konuşacakmışız."

"Oh be kardeşim. Bu kadar zor muydu bunun haberini vermek?"

Yatağa oturup başımı ovdum.

"Sesini duyana kadar gelemem abi ben kendime, yok."

İhsan elini omzuma koyup destek vermek istercesine sıktı.

"Gel hadi kahvaltı hazırladım. Düşüp bayılacaksın stresten seninle uğraşmayalım bir de."

"Sen geç, bi' duş alıp gelirim."

—•—

Acun Medya'dan aramalarının üzerinden neredeyse 4 saat geçmişti. İhsan'la beraber sessizce salonda oturmuş bekliyorduk. Telefonum birkaç kez çalınca heyecanla kalkmıştık ama arayanın Nisa'yı sormak için arayan arkadaşlarımız olduğunu görünce her seferinde hayal kırıklığına uğramıştım.

Telefon zilim tekrar evde yankıladığında ayaklanıp masadan telefonumu aldım. Bilinmeyen numaraydı. Görüntülü aramaydı. Aramayı cevapladım. Gözlerim Nisa'nın gözleriyle buluştuğu an doldu.

İlk dikkatimi çeken şey boynundaki boyunluktu. Kaşlarımı çattım. Yüzünü inceledim. Yüzünde hafif morluklar vardı.

"Nisa? Güzelim? Sevgilim, nasılsın?"

"Ogi, iyiyim ben. Korkma tamam mı?"

"Güzelim nasıl korkmayayım? Fragmanı görünce aklım çıktı Nisa."

"Ayağım kaydı düştüm sadece gerçekten bir şeyim yok."

"Canın çok acıdı mı? Yatıyordun öylece ödüm koptu görünce."

"Biraz acıdı. Sadece öyle vurunca nefes alamadım biraz, dilim kaçmış bi' de. Ama Metin abi hemen anlamış, hemen gelip yardım etti. Hiçbir şeyim yok söz."

"Nisa, güzelim boynundakinin farkındasın dimi aşkım?"

"Birkaç günlük o, bak sakın endişelenme tamam mı? Annemlere, babamlara da haber ver lütfen. Ben çok iyiyim söz veriyorum."

Nefes verip kafamı salladım.

"Tamam, ararım onları da. Nisa bak gözünü seveyim şu parkurları dikkatli koş. Ödüm kopuyor burada bak yalvarırım."

"Aşkım tamam, hadi istiyorlar telefonu. Seni çok seviyorum Ogi."

"Ben de seni miniğim. Dikkatli ol."

Telefonu kapattıktan sonra oflayıp koltuğa attım.

"Aklım çıktı yemin ederim ya."

/////

Bugünkü bölümden sonra içimden yazmak gelmedi bu kadar yazabildim özür🥲🥲 Biraz kendime gelince yazarım belki yine uyumadan önce

Sınavımı sormuşsunuz bu aradaaaa güzel girdi teşekkür ederim qğzöwğzsğdö