BOZKURT'UN SEVDASI

BACAĞIMDAKİ ACI

EFE NİN ANLATIMIYLA: 

Gözlerine dalıp gittiğim evrime bakıyordum hala bilmiyorum ne kadar geçti saniyeler bir birini kovalıyordu adeta evrimi aynı hassasiyetle kaldırdım bizimkiler bağırıyordu hala evrim ise her ne kadar taş kalbinin içinde bir de buz bir kalp olsa da utanıyordu şu anda da benim nişanlımı arıyordu bilmiyordu ki bazı şeyleri bu kadar garipti herşey zamanla aklışıyorduk özge her ne kadar yakın olamasak bile kardeşim kadar yakın oldu evrimin yeri tabi ki ayrıydı hepsi özeldi evrim bir an o kadar soğukluğa rağmen teşekkür etti bu beni şaşırtıyordu tabi bunu yapmasının ne gibi başına belalar alacağını bilmeden yaptığı hareketlerdi hemen aynı komutan edasıyla döndü emir yağdırıyordum tabi buna evrim çok fazla bir şekilde ayar oluyor onu gıcık etmek güzel ya seviyorum onu gıcık etmeyi herkes bir yere dağılıyordu evrime döndüm onun bu operasyona katılmasına gönlüm el vermiyordu 

-gelme 

sesim oldukça sert bir o kadarda kesin çıkıyordu bu kadar yumuşaklığın üzerine şaşırmıştı 

-niyeymiş

aynı tepkiyi verdi bu kız beni deli edecek ya 

-işte

-cevap ver

-gelme dedim 

Gittikçe yükseliyorduk ikimizde 

-ya sana ne ya sana ne ben ne yaparsam yaparım sana mı soracağım ne yapacağımı 

-EVET LAN EVET BANA SORACAKSIN SANA ZARAR GELMESİN DİYE UĞRAŞIYORUM SENİN YAPTIĞINA BAK YA GELME DİYORU Kİ BİR BİLDİĞİM VAR BİZ KAÇ ŞEHİT VERDİK BU BOMBA YÜZÜNDEN TABİ BİLMİYORSUN SQANA İNSAN GİBİ KAL DİYORUM SENİN BAŞINA BİŞEY GELSE NE CEVAP VERECEĞİM HE NE CEVAP VERECEĞİŞM SİZ BANA EMANETSİNİZ ÖZGEDE SENDE BEN BU TİMİN KOMUTANIYIM VE ALBAY BANA VERDİ BU GÖREVİ BİR KEREDE İTİRAZ ETME YA SENİN İÇİN ÇABA VEREN İNSANLARI GÖR BİR KEREDE YA GÖR

-SANANE KARDEŞİM SA-

kardeşim bir şok aldı sinirimin öfkemin yerini bir an o bile anlamamıştı ne olduğunu ama o cümle bir kere ağzından çıkmıştı bende sadece arkama döndüm ateşe bağırdım 

-ATEŞ EVRİMİ BEKLEYİN O DA SİZİNLE GELİYOR

UZAKTA OLDUKLARI İÇİN BAĞIRMAK GEREKİYORDU 

-ABİ GELMEYECEKTİ 

ATEŞ GELECEK DEDİM NOKTA

-TAMAM ABİ SAKİN OL 

Evrime sinirle döndüm kafamla işaret yaptım gitmesi için konuşmuyordum o da aynı soğukluk içindeki pişmanlıkla ilerledi 

YİĞİTİN ANLATIMIYLA:

Göreve çıktığımızdan beri tüm tim efe ve evrim ile uğraşıp duruyorlar bide üstüne dün gece kavga etmemizin üzerine sadece görev için bugün gördüğüm özgeye sıçradılar gerçi onun konu ile alakası yoktu ve yeterince güzel bir dille onlara ağzının payını vermişti . Ben ise sadece kafamı operasyona odaklanmak için uğraşıyordum ama sadece uğraşıyordum çünkü dün özgeye yaptığım şey biraz fazla olmuştu ama işte ona bağlanmak istemiyordum çünkü onunda herkes gibi gitmesini istemiyorum en azından yanımda olsun bu bile benim için bişey ona karşı içimdeki his aşık olmak değil sadece onu koruma ihtiyacı duyuyorum ve gözümün önünde durmasını istiyorum .kafamın içindeki herşey den beni kurtaran uçaktan inmemiz gerektiğini söyleyen gevezenin sesi olmuştu ama o an şok içinde kalmamın sebebi ise özgenin benim hakkımda söyledikleri olmuştu evet bana kızmıştı yaptıklarım normal değildi ama buda ağır gelmişti . bi anlık şok ile uçaktan indim tabi ki bizim aşık rahat durmuyor ve evrim ile uğraşıyordu mutluydu ama evrimin son cümlesi ile içinde bir şeyler koptu çünkü onun canı yansa ben hissederdim oda aynı şekilde oda o an çok büyük birşey koptu içimizden efe yutkunamadı bile evrimi  geri yolladı evrim ise yaptığının pişmanlığı ile binip araziden ayrıldı bütün operasyon boyunca hem özgeyi kollamak hem de bana söylediklerini düşünmekten bitap durumdaydım tek ben değil bütün tim aynı şekilde biraz daha ilerledikten sonra güvenli bir yere geçip pusu için bekledik ama ARGEJ denen şerefsiz canlı bombayı buradan geçireceği içimin beklemeye başladık herkes dinlenmek üzere uyudu ama ne ben nede efe bugün olanlar için kendimizi rahat hissetmiyorduk ikimizin içinde de bir şeyler vardı efe konuşmaya başladı