Trust // Bankzitters [VOLTOOID]

Hoofdstuk 8

Ik en Robbie komen in de kleedkamers aan en zetten onze tassen neer. Ik trek mijn t-shirt over mijn hoofd en pak ondertussen mijn andere shirt. Ik voel alle ogen op mij branden, maar negeer het. Ik trek mijn shirt aan en draai me om richting de groep, waarna ik ga zitten en mijn schoenen uittrek. 

'Hoe kan jij zo dun en gespiert zijn? Iedereen zou zo voor je vallen als je wat meer praatte' Zegt 1 van de jongens. Ik haal mijn schouders op. 'Bro wat maakt praten uit?' Zegt Koen fel. 'Nouja dames houden van jongens die praten' Zegt een andere jongen. Hoezo dames? Misschien val ik wel op jongens, jullie weten niks. 'Ja en ik hou ervan als jullie een keer jullie bek houden!' Snauwt Koen. De jongens zijn gelijk stil. Ondertussen kleed ik me zwijgend verder om, diep in mijn gedachten verzonken..

Pov Robbie:

Ik kijk naar Matt, die rustig verder omkleed en zich niks aantrekt van het gezeik. Ik glimlach om de gedachten dat het hem ook vrij weinig boeit wat mensen vinden. 'Oehh Robbie is verliefd' Fluisterd Koen in mijn oor. 'Niettes, lachte alleen om het feit dat het hem weinig boeide' Fluister ik terug. Koen schudt lachend zijn hoofd en kleed verder om. 

De kleedkamer stroomt leeg en alleen ik en de jongens blijven over. Matthy staart onzeker voor zich uit. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Ik sla zachtjes een arm om hem heen. 'Gaat het maatje?' Vraag ik. Hij knikt zachtjes. 'Zeker?' Dring ik door. Hij haalt zijn schouders op en speelt met zijn vingers. 'Kom, dan gaan we richting de zaal' Zeg ik dan en ik sta op. Koen, Milo en Raoul staan te wachten bij de deur. 

Matthy staat nu ook op en we lopen achter ze aan. Milo leest het bord. 'Zaaldeel 4' Zegt hij. We lopen door de gangen en stoppen dan bij de goede zaal, waar we naar binnen lopen. Matthy loopt langzaam achter ons aan. We gaan zitten en dan schraapt de docent zijn keel. 'Dus.. Vandaag gaan we verder met acrobatiek' Zegt hij. Gelijk begint iedereen te zuchten. 'Jullie kunnen zelf wel groepjes maken.' Zegt hij en gelijk staat iedereen op. 

Matt blijft zitten en kijkt rond. 'Matt, kom je bij ons?' Vraag ik gelijk. Hij knikt en staat op. Groepjes maken ging zo te zien best vlot, want gelijk word er aangewezen waar we heen mogen. We moeten blijkbaar bij een stagiair. 'Dus, laat maar zien wat jullie kunnen. Begin maar met een handstand.' Zegt ze. Iedereen zucht en Koen maakt een zeurend geluid. 'Nou Matthy, begin jij maar' Zegt ze dan, aangezien Matthy de enige was die verder stil bleef en het niks uitmaakt. Matthy knikt en kijkt mij aan. 

'Oh ja sorry' Zeg ik en zet een stap achteruit, aangezien ik achter hem stond. Matthy grinnikt en staat klaar. De stagiair loopt al naar hem toe om hem op te vangen, als Matthy zachtjes zegt: 'Hoeft niet' Ze knikt. Matt kijkt nog 1 keer voor de zekerheid achter zich en maakt dan de handstand. Hij komt gelijk mooi uit en zijn t-shirt gaat omlaag, gelijk zie ik een paar kinderen weer in zijn richting kijken. 

Koen en Milo kijken hem verbaasd aan, aangezien hij nu al 5 seconden zo staat. Hij loopt een stukje op zijn handen naar voren, aangezien hij zijn evenwicht een beetje verliest. Ik wil ingrijpen, maar voor ik iets kan doen heeft hij zich al door zijn handen laten zakken en een koprol gemaakt. 'Oh ik zie dat je ervaring hebt' Zegt de docent die aan kwam lopen. Matthy is ondertussen overeind gekomen. 'Ja..' Zegt Matthy zacht. 

'Freerun jij?' Vraagt de stagiair. Matthy knikt. 'Echt?!!' Vraagt Koen opgewekt en verbaasd. Matthy grinnikt door zijn reactie. 'Kun je iets laten zien?' Vraagt de docent door. Matthy knikt en springt opnieuw in de handstand, waarna hij terugvalt en een achteruit salto maakt. 'Hoelang doe je het al?' Vraagt de stagiair. '5 jaar' Zegt Matthy. Ik merk dat ik naar hem aan het staren ben en Koen stoot me aan. 'Dus je beweerd dat je echt niks voor hem voelt?' Vraagt Koen plagend, maar zachtjes. Ik draai lachend mijn ogen.

- tijdskip -

We zitten in de kleedkamer en kleden ons om. Ik kan er niks aan doen, maar ik blijf maar naar Matthy staren terwijl ik me omkleed. Zodra hij het doorheeft, huivert hij en kijkt me vragend en een beetje angstig aan. Snel kijk ik weg.

De kleedkamer is ondertussen aardig leeggestroomt en alleen de jongens en Matthy zitten er nog. Matthy zit wat te martelen met zijn schoenen en de jongens zijn wat aan het praten. 'Wij gaan alvast hoor' Zegt Koen dan. Milo en Raoul knikken en lopen de kleedkamer uit met Koen.

Ik zie dat Matthy in de stress schiet en zijn handen beginnen te zweten. 'Hey Matt doe maar rustig, ik wacht wel op je, echt waar' Zeg ik en loop naar hem toe, waarna ik naast hem ga zitten. Ik pak zijn voet en zet die op mijn schoot, waarna ik hem help. Hetzelfde doe ik met zijn andere schoen.

'Dankje Rob' Zegt hij zacht. Ik glimlach naar hem en zet dan zijn voet op de grond. 'Hey altijd maatje' Zeg ik en geef een zacht klopje op zijn been.

We pakken onze tassen en jassen, waarna we de kleedkamer uitlopen richting de uitgang. We lopen naast mekaar richting de fietsen en mijn hand komt perongeluk tegen die van Matthy, waar hij een beetje van schrikt. Lekker bezig Rob.. Ik slik en kijk van hem weg, alsof er niks is gebeurd.

Opeens voel ik dat mijn hand word vastgepakt en ik kijk hem aan. 'Sorry.. Ik wou je niet kut laten voelen..' Zegt Matthy en kijkt me aan. Ik glimlach en geef een klein kneepje in zijn hand. 'Is oké, ik zou ook schrikken' Zeg ik. Matthy glimlacht. Zodra we bij de fietsen komen, laat Matthy mijn hand los en loopt richting zijn fiets, maar halverwege springt er een iets te drukke 12-jarige op zijn rug. Matthy valt naar voren op zijn handen en ik schiet in de lach. Ezra is ondertussen van hem afgeklommen en Matthy draait zich op zijn rug. 'Lieve schat, dat gaan we niet weer doen' Zegt Matthy semi-boos tegen zijn broertje, terwijl hij omhoog krabbelt. Ezra grinnikt. 'Aww is Matthy nu een beetje boos?' Vraagt Ezra lachend. Matthy slaat als antwoord daarop kinderachtig zijn armen over elkaar, waardoor ik alleen maar harder moet lachend.

Ondertussen staat Matthy op en pakt zijn fiets. 'Ik wil achterop!' Schreeuwt Ezra. 'Sttt doe eens rustig' Zegt Matthy. 'Maar kom maar achterop dan, is ook wel sneu om jou te laten lopen, als is de neiging daartoe aardig groot' Zegt Matthy plagend. Ik grinnik en we fietsen richting school. In mijn ooghoeken zie ik dat Matthy Ezra vasthoudt zodat hij niet valt. Ik glimlach. Hun band is gewoon zo lief..