Trust // Bankzitters [VOLTOOID]

Hoofdstuk 9

Pov Matthy:

- tijdskip -

Ik ben de enige van de groep die mijn schooltas nooit meeneemt naar lichamelijke opvoeding en loop daarom richting mijn kluisje. De jongens staan buiten te wachten. Ik til mijn tas uit mijn kluisje en gooi dan mijn kluisje dicht, waarna ik mijn gymtas in mijn schooltas doe. Net wanneer ik mijn tas over mijn schouder heen wil gooien, word ik tegen de kluisjes aangegooid. 'Oh jij bent die nieuwe jongen bij Milo in de klas?' Lacht de zwart harige jongen geniepig. Ik slik en wil mijn mond openen, maar de jongen is mij voor en grijpt me bij mijn keel. Ik snak naar adem en mijn luchtpijp word harder dichtgeknepen. Ik grijp naar zijn pols, maar krijg dan een trap in mijn zij, geschrokken krimp ik ineen en krijg haast geen lucht meer. Mijn benen voelen beurs aan en ik weet dat als er nu geen hulp komt, ik stik. Tranen verlaten mijn ogen en mijn zicht word wazig. Ondertussen voel ik trappen tegen mijn schenen, in mijn zij en een harde klap tegen mijn hoofd, waarna ik in elkaar zak en bijna van de wereld ben. Mijn mond hangt open en ik snak stilletjes naar adem en houdt mijn ogen dichtgeknepen, zodat het lijkt alsof ik flauwgevallen ben.

Pov Robbie:

'Het duurt wel heel lang' Zeg ik bezorgd. Raoul en Koen knikken. 'Nou mannen ik ga, het duurt echt tering lang' Zegt Milo en fietst weg, zonder überhaupt op antwoord te wachten van ons. 'Nou oké?' Zegt Koen. 'Ik ga kijken waar hij is' Zeg ik en gooi mijn fiets tegen de boom, waarna ik richting de ingang ren. 'Wacht op ons!' Schreeuwt Koen die aan komt rennen met Raoul. Ik ren de trappen op richting de kluisjes, waar ik een groepje jongens aantref, waar 1 van de jongens Matthy's luchtpijp dichtknijpt en de anderen zitten hem te trappen, waarna ik Matthy in elkaar zie zakken. 'MATTHY!' Schreeuw ik. De jongens schrikken en rennen weg, maar het lukt me om 1 bij de arm te grijpen. 'Jij zit zwaar in de problemen'  Zeg ik en deel hem een harde klap uit, waarna ik hem in zijn lul stomp. Hij krimpt ineen. Een paar andere jongens worden door Koen half in elkaar geslagen. Ondertussen loopt Raoul richting Matthy.

Pov Matthy:

Ik probeer mezelf omhoog te tillen, maar heb de kracht niet.. Ik laat mezelf weer op mijn onderarmen vallen, waarna ik een tweede poging waag. Opeens voel ik 2 sterke armen die zich om mijn torso heen slaan. Ik raak in paniek en begin te trillen. 'Shhh ik ben het, Raoul, rustig maar maatje' Zegt hij en tilt me overeind. Ik snak nog steeds hevig naar adem. Zodra ik mijn evenwicht heb gevonden, laat Raoul me los en ik draai me naar hem toe. 'Kom eens bij papa' Zegt Raoul lief. Ik slik bij het woord 'papa', maar sla toch mijn armen om Raoul heen en rust mijn hoofd op zijn borstkas. Raoul wrijft over mijn rug. 'Word maar even rustig Matt..' Zegt Raoul, omdat ik overdreven naar adem aan het happen ben. Raoul streelt in een rustig tempo met zijn hand over mijn rug, wat me rustig maakt. Ik zucht zachtjes en sluit even mijn ogen. Raoul zijn grote armen om mijn kleine lichaam heen geeft me een veilig gevoel. Een gevoel wat ik nooit snel heb bij mensen..

Pov Raoul:

Ik laat Matthy een beetje los en Matthy laat mij daarom ook los. Hij zet een stap naar achter en kijkt me aan. In zijn ogen is de vermoeidheid af te lezen. Zachtjes pak ik Matthy's nek vast met mijn handen en Matthy is gelijk alert en schiet een stuk naar achter, maar Robbie houdt hem tegen. Ondertussen heeft Koen alle jongens weggejaagd. 'Shh ik doe je niks Matt' Zeg ik en loop voorzichtig op hem af. Matthy probeert zich los te wringen uit Robbies grip, maar Robbie houdt hem stevig vast. Zachtjes laat ik mijn hand over zijn nek heen glijden. 'Wow Matt.. Wat hebben ze toch gedaan met je' Zeg ik geschrokken door de grote, rode strepen in zijn nek. Matthy heeft zijn ogen samengeknepen en opent ze dan langzaam zodra ik er niet meer aan zit. 'Kom we zetten je thuis af maatje, dan kan Raoul dit bespreken met het hoofd van de school, ja?' Zegt Robbie die zachtjes over Matthy's heup heen wrijft. Matthy knikt.

Pov Robbie:

We staan bij de fietsen en dan zegt Matthy: 'Ik fiets zelf wel naar huis, doei Rob' Zo snel als hij er was, is hij weer weg. Ik trek mijn wenkbrauw op en besluit er achteraan te fietsen, alleen hij is al weg.. Laat ik gewoon richting zijn huis fietsen, dan weet ik tenminste of hij echt naar huis gaat en/of veilig thuis aangekomen is.

Pov Matthy:

Ik fiets zo snel als ik kan naar huis en de tranen lopen over mijn wangen. Thuis aangekomen steek ik de sleutel in het slot en open de deur. 'Hey Matt- wow gaat het?' Vraagt Jaïr gelijk. 'Ik wil er niet over praten' Zeg ik zacht en ren naar boven. Ik open mijn kamerdeur en gooi hem dicht, waarna ik op het bed ga zitten en denk terug aan wat er op school gebeurde. Alle emoties komen naar boven en ik begin te hyperventileren. Ik doe mijn best om mijn ademhaling onder controle te houden, maar het lukt niet. Ik begin te wenen en de tranen stromen over mijn wangen. Ik trek mijn benen op en wieg mezelf heen en weer. 'Matthy! Er is iemand voor je!' Schreeuwt Jaïr. 'Nee!' Schreeuw ik terug.

Pov Robbie:

Ik bel aan en Jaïr doet open. 'Hey ik kom voor Matthy' Zeg ik. 'Oh die is boven' Zegt Jaïr. 'Matthy! Er is iemand voor je!' Schreeuwt Jaïr. 'Nee!' Horen we Matthy schreeuwen. 'Loop maar gewoon heen hoor' Zegt Jaïr die me binnen laat. Ik knik en loop de trap op richting zijn kamer. Ik klop zachtjes op zijn deur. 'J-jaïr ik zei al dat ik niet w-wou praten..' Hoor ik Matthy's stem, waarna ik zacht gesnik hoor. Ik open zachtjes zijn deur en tref een hyperventilerende jongen aan die zichzelf heen en weer wiegt om weer rustig te worden. Zijn gezicht rust op zijn knieën, waardoor hij niet doorheeft dat ik er ben. Ik sluit zachtjes de deur en loop naar hem toe. Matthy trilt hevig en snakt naar adem, terwijl de tranen volgensmij nog over zijn wangen stromen. Ik ga zitten op het bed en geschrokken kijkt Matthy op. Snel veegt hij zijn tranen weg. 'Hey het is oké maatje' Zeg ik zachtjes. Het zweet druipt van Matthy's voorhoofd en ik heb zo'n gevoel dat hij hier al 10 minuten hyperventilerend zit. Hij kijkt me vermoeid aan en snel kruip ik naar hem toe, waarna ik hem in mijn armen wil trekken. In paniek slaat hij om zich heen en snel trek ik mijn armen terug. Mstthy begint heviger te hyperventileren en ik heb geen tijd te verliezen nu. Ik moet hem eruit helpen. 'Hey hey Matthy, luister maatje, ik wil je helpen, ja? Dus vertrouw me heel even' Zeg ik snel en plaats mijn armen rond zijn torso, waarna ik hem naar me toe trek. Zijn benen leg ik over de mijnen heen en zijn hoofd duw ik tegen mijn borstkas. 'Shh luister naar mijn ademhaling maatje, alles komt goed' Zeg ik en aai over zijn arm heen. Matthy begint mee te ademen en ik hoor dat hij rustiger word. Af en toe snakt hij nog maar adem. Ik zie hem de kamer rond kijken. 'Gaat het weer Matt?' Vraag ik dan. Matthy kijkt omhoog en knikt. Ik had verwacht dat hij nu van mijn schoot af zou klimmen, maar in plaats daarvan blijft hij rustig tegen mijn borstkas aanliggen. Ik sla mijn armen voorzichtig om de jongen heen en wieg ons heen en weer. Ondertussen laat ik mezelf achterover vallen op Matthy's bed en kruipt Matthy beter in mijn armen, waarna ik de dekens over ons heentrek. 'Probeer maar te slapen maatje' Zeg ik lief en sla mijn armen voorzichtig om hem heen. 'Rob?' Snikt Matthy zachtjes. 'Ja maatje?' Antwoord ik. 'Sorry als ik tot last ben..' Zegt hij haast fluisterend. Ik til zijn hoofd omhoog en hij kijkt me een beetje angstig aan. 'Dat ben je niet en zul je nooit zijn Matthy' Zeg ik lief. Matthy knikt klein. Matthy legt zijn hoofd weer op mijn borstkas. Voorzichtig en twijfelend plant ik een kusje op zijn voorhoofd. Ik hoor Matthy tevreden zuchten en ik glimlach.