Trust // Bankzitters [VOLTOOID]

hoofdstuk 11

Pov Robbie:

Ik krijg een bericht van Raoul dat Matthy buiten op me staat te wachten. Snel loop ik richting mijn kluisje, waar ik alle boeken uithaal en mijn jas aantrek. Ik vraag me af of Matthy zijn jas überhaupt al heeft.

Ik gooi mijn kluisje dicht en loop richting de bali. 'Sorry mevrouw ik heb mijn kluispasje perongeluk in mijn kluisje laten liggen, zou u hem kunnen openen?' Vraag ik. "Tuurlijk, ik loop wel even mee" Ze pakt haar sleutels en loopt achter me aan.

Ik stop voor het kluisje van Matthy en wijs hem aan, tenminste ik hoop dat dit Matthy's kluisje is. Ze opent het kluisje en ik bedank haar, waarna ik Matthy's jas pak. Ik gooi het kluisje weer dicht en slinger mijn tas weer op mijn rug, waarna ik richting de uitgang loop. Op een afstandje zie ik Matthy al staan.

'Hey Matt!' Zeg ik als ik bijna bij hem ben. Hij kijkt op en loopt op me af. Ik trek hem in mijn armen en streel over zijn rug heen. 'Zullen we naar huis maatje?' Vraag ik dan en ik voel hem knikken op mijn schouder, waarna hij zich terugtrekt uit de knuffel. We halen onze fietsen van het slot en Matthy maakt zijn tas vast achterop zijn fiets, waarna hij zijn fiets van het standaard haalt.

We fietsen richting mijn huis en Matthy is aardig stil. Ik heb al een paar keer een gesprek proberen aan te knopen, maar kreeg dan een knikje en verder zei hij niets.. Ik zucht en kijk hem even aan. Hij is bleekjes en zijn ogen zijn rood. Hij staart voor zich uit en zit volgensmij diep in zijn gedachten.

Aangekomen bij mijn huis zet Matthy zijn fiets tegen de muur en slingert zijn tas over zijn rug. 'Mijn moeder is alleen wel thuis' Zeg ik en Matthy's ogen vergroten. Ik loop naar hem toe en pak zijn hand voorzichtig vast. 'Mijn moeder bijt niet' Zeg ik lachend. Matthy lijkt het alleen iets minder grappig te vinden. 'Ja oké niet grappig' Zeg ik dan en open de deur. Matthy loopt stilletjes achter me aan. 'Mam we zijn thuis!' Roep ik. Matthy trekt zijn jas uit, die ik aanpak. Zelf trek ik ook mijn jas uit en gooi mijn tas in de hoek. Matthy legt zijn tas er ook bij neer en dan lopen we de woonkamer in. 'Hey Robbie!' Zegt mijn moeder gelijk. Zodra mijn moeder Matthy ziet loopt ze naar ons toe. 'Hallo Matthy, wat gezellig!' Zegt ze tegen hem. Matthy knikt en zet een een kleine stap naar achter. 'Zou ik wat te drinken voor jullie pakken?' Vraagt ze dan. 'Ja isgoed, wil je cola Matt?' Vraag ik aan hem. Matthy knikt. 'Doe dan maar 2 cola' Zeg ik tegen mijn moeder en ze knikt. We gaan zitten op de bank en dan komt mijn moeder aanlopen met de glazen. Ze geeft het me aan en steekt dan haar hand uit naar Matthy, die even twijfelend, maar het dan aanpakt en een klein glimlachje geeft. 'Was het leuk op school jongens?' Vraagt mijn moeder dan. 'Jahoor' Antwoord ik en neem een slok van mijn cola. Matthy tikt wat met zijn vinger tegen het glas en kijkt in gedachten voor zich uit. Ik gebaar naar mijn moeder dat ze hem beter maar even kan laten. 'Ik ga trouwens naar de stad met wat vriendinnen, blijft hij vanavond mee eten?' Vraagt ze. 'Matthy?' Vraag ik dan aan Matt. 'Huh' Zegt hij en kijkt op. 'Blijf je vanavond mee eten?' Vraag ik lachend. 'Als dat kan, lijkt dat me wel gezellig' antwoord hij zacht en kijkt verlegen richting mijn moeder. 'Tuurlijk mag dat' Zegt mijn moeder die glimlacht. Matthy knikt en glimlacht ook. 'Nou.. Wat lekker staat in de kast, jullie vermaken je wel denk ik?' Zegt mijn moeder. 'Ja dat lukt wel' Antwoord ik. Mijn moeder knikt en loopt dan richting de deur. 'Tot vanavond' Roept ze dan nog en we horen de deur dichtvallen. Gelijk kijk ik richting Matthy die ongemakkelijk naar zijn handen kijkt. Zonder twijfel pak ik ze vast en Matthy kijkt geschrokken op. Ik glimlach en schuif naar hem toe. 'Wat is er gaande in dat koppie van je?' Vraag ik en geef hem een zacht tikje op zijn achterhoofd. 'Sorry..' Zegt hij dan zacht. Ik trek een wenkbrauw op. 'Hey jij kan er niks aan doen' Zeg ik lief. 'Jawel..' Antwoord Matthy en kijkt naar zijn handen die in de mijnen liggen. 'Nee dat kan je niet maatje, iedereen is anders en ik vind je leuk zoals je bent. Je bent toch niet voor niets mijn beste maatje?' Vraag ik en maak met mijn duim rondjes over zijn hand. Matthy glimlacht en ik glimlach terug. 'Kom, wil je wat leuks doen?' Vraag ik. Matthy knikt. 'Naar de stad? Ik trakteer' Stel ik voor. 'Ehm..' Begint Matthy. 'Ik weet niet of.. Ehm.. Ik..' Begint hij. 'Matt ik weet dat je het eng vind, maar ik  beloof ik ben bij je maatje' Zeg ik en geef een geruststellend kneepje in zijn been. Matthy knikt en we staan op, waarna we onze jassen aantrekken en naar buiten lopen. Ik weet dat Matthy erge sociale angst heeft, tenminste dat valt wel uit zijn gedrag te halen. Ik hoop dat ik hem daarom gerust kan stellen en hoop dat hij weet dat ik hem niks zou laten overkomen. 'Kom we gaan op de fiets' Zeg ik tegen Matthy en hij knikt. We pakken onze fietsen en fietsen richting de stad.

Pov Matthy:

De hele weg heeft Robbie mijn arm al vast en het geeft me een vertrouwd gevoel. Aangekomen laat Robbie me los en stappen we af, waarna we de fietsen op slot zetten. Gelijk loop ik naar Robbie. 'Waar wil je als eerste heen?' Vraagt Robbie. Ik kijk rond en haal mijn schouders op. Robbie begint te lachen. 'Het is 4u en om 5u sluiten de winkels, dus we kunnen een paar winkels in en dat we dan een ijsje gaan halen van mijn kosten?' Stelt Robbie voor. Ik knik klein. We lopen een beetje door de stad en af en toe gaan we een winkel in. Robbie heeft 2 shirtjes gekocht en ik een trui. 'Laten we daar even in gaan?' Vraagt Robbie die wijst naar een sieraden winkel. Ik knik en we lopen naar binnen. Gelijk valt mij een armbandje op, maar ik twijfel of ik die zou kopen.

Pov Robbie:

Matthy staart al een tijdje naar een zilveren armbandje. 'Hey Matt?' Zeg ik dan. Hij kijkt op en loopt naar me toe. 'Zullen we verder?' Vraag ik dan. Hij kijkt nog even achterom, maar knikt dan.

We lopen richting een muurtje waar we op gaan zitten. 'Oh wacht ik ben wat vergeten, wacht jij hier?' Probeer ik zo geloofwaardig over te brengen. Matthy knikt. Ik glimlach en ren snel weer richting de winkel, waarna ik naar binnen loop richting de plek waar Matthy stond. Ik glijd met mijn vinger over de prijskaartjes en stop dan bij het armbandje die Matthy zag.

'15 euro' Zeg ik dan zachtjes tegen mezelf. Ik loop richting een medewerker. 'Hallo mevrouw!' Zeg ik dan. Ze kijkt op. 'Zou u me kunnen helpen?' Vraag ik. 'Tuurlijk' Antwoord ze, waarna ik richting het zilveren armbandje loop. 'Ja ik zou graag deze willen kopen' Zeg ik en wijs hem aan. Ze knikt en opent het kastje, waarna ze de armband eruit haalt en richting de kassa loopt. Ik loop haar achterna.

"Dat word dan 15 euro" 'pinnen?' Ze knikt en ik reken af, waarna ze het doosje geeft met de armband erin. Ik glimlach en loop dan naar buiten. Dit armbandje ga ik sowieso geven wanneer ik hem als mijn vriendje ga vragen..

Matthy zit nog rustig op mij te wachten en springt van het muurtje zodra hij mij heeft opgemerkt. Hij huppelt enthousiast naar me toe en ik begin te lachen. 'Ijsje halen?' Vraag ik en hij knikt. We lopen richting de ijswinkel en geven door wat we willen.

Matthy pakt zijn pinpas en wilt hem op het automaat leggen, maar ik ben hem voor. Hij kijkt me met grote ogen aan, maar besluit zich stil te houden, waarschijnlijk weet hij niet zo goed wat hij moet zeggen. Ik grinnik en pak onze ijsjes, waarna ik de zijne aangeef. 'Dankje' Zegt hij zachtjes en we lopen richting een muurtje, waar we plaats op nemen. Matthy beweegt zijn benen heen en weer en kijkt ondertussen een beetje rond, terwijl hij zijn ijsje op eet. Ik leg voorzichtig een hand op zijn been en hij kijkt me aan. 'Ik word zenuwachtig van je' Zeg ik lachend. 'Ow sorry' Antwoord hij en begint zachtjes te lachen. Ik wrijf over zijn been en geef hem dan een klein kneepje in zijn been. 'Ik vond het gezellig met je' Zegt Matthy dan zacht als hij zijn ijsje op heeft. Ik glimlach. 'Ik ook Matt, moeten we vaker doen' Zeg ik met een glimlach.  We gooien onze bakjes weg in een prullenbak en lopen richting de fietsen. We fietsen richting zijn huis en daar aangekomen zet Matthy zijn fiets tegen de muur en ik zet mijne voor zijn huis, aangezien ik er toch weer vandoor ga. 'Bedankt Robbie' Zegt Matthy. 'Waarvoor?' Vraag ik plagend. 'Nouja ehh..' Begint Matthy die niet goed weet hoe hij het niet verwoorden. 'Voor de gezelligheid?' Vraag ik lachend. 'Matthy knikt. 'Laten we het daarop houden' Antwoord hij lachend en krabt zenuwachtig in zijn nek. 'Nee ik snap wat je bedoeld hoor, ik was je aan het plagen. Geen dank maatje, ik vond het ook gezellig' Zeg ik lief en omhels hem. Hij omhelst me stevig terug. 'Tot morgen op school!' Zeg ik nog snel en pak mijn fiets. 'Tot morgen!'