Trust // Bankzitters [VOLTOOID]

Hoofdstuk 13

Ik en Rob besloten om de jongens het te vertellen. Over ons.. Ik loop achter Rob aan de woonkamer in van Raoul, waar de jongens al zitten. Elke stap kost me moeite, het gevoel dat misschien alles hierna zou veranderen zit me niet lekker. Rob zit ondertussen al en ik ga snel naast hem zitten. Ik staar naar de grond en speel met mijn vingers. Als ik opeens een flashback krijg, verstijf ik:

'Je bent wat?!' Schreeuwt Brandon. 'H-homo..' Zeg ik nog steeds enorm zacht. 'Jij vieze... Bah ik kan het niet eens uitspreken' Zegt hij spugend. Jeffrey en Christian kijken me ook boos aan. Christian geeft me een duw en geschrokken grijp ik me vast aan een lantaarnpaal. Dan voel ik een trap tegen me schenen en een stomp in mijn buik. Ik zak ineen op de grond. 'Verrader' Hoor ik Jeffrey nog zeggen en dan is alles stil. De tranen stromen over mijn wangen. Vertrouwen in de mensheid zijn nu compleet weg, nouja dat waren ze al..

Tranen staan in mijn ogen als ik Robbie hoor praten. Ik wil zeggen dat hij moet stoppen, maar ik krijg niks uit mijn mond. Ik wil roepen, schreeuwen, alles bij elkaar gillen, maar niks lukt.. Een traan verlaat mijn ooghoek als hij de woorden heeft uitgesproken: 'Ik en Matt zijn een stel' De woorden spoken door mijn hoofd. 'Stel..' 'Stel..' Ik sla mijn handen voor mijn ogen. 'Matt?' Hoor ik Raoul dan. Ik haal mijn handen weg en kijk zenuwachtig de groep in. Iedereens blikken staan- blij? Ik slik verward en krimp ineen als Koen zijn mond opent om te praten. Gelijk sluit Koen zijn mond, geschrokken door mijn reactie. Je moet hier weg, ga hier fucking weg Matt! Mijn ademhaling raakt onregelmatig. GA! De tranen prikken opnieuw achter mijn ogen. Iedereen kijkt me bezorgd aan, maar Milo daarintegen kijkt boos en verbaasd.

Door zijn blik begin ik te hyperventileren en sta snel op, waarna ik richting de voordeur ren/loop. Ik trek de deur open en gooi hem met een klap dicht. Ik loop rondjes door de voortuin en probeer mijn ademhaling rustig te krijgen. 'A-adem i-in Matt' Breng ik trillend uit. Ik adem rustig in en dan weer uit, maar het lukt niet. Het zweet druipt van mijn voorhoofd. Dan voel ik 1 hand op mijn schouder. Geschrokken krimp ik ineen.

Daardoor drukt diegene me op de grond. Ik schrik en begin nog heviger te hyperventileren. Mijn zicht is wazig en ik probeer het gezicht in me op te nemen. 'Matt.. Ik ben het, Raoul. Alsjeblieft luister naar me. Adem even rustig in en uit. Luister naar mijn ademhaling, oké?' Zegt Raoul. Ik knik en luister naar zijn rustige ademhaling. Ik doe hem na en voel mezelf al rustig worden. Mijn zicht komt langzaam terug en ik kijk recht in de bezorgde ogen van Raoul. Ik zucht zachtjes. Raoul steekt zijn hand uit en ik pak hem aan. Hij trekt me overeind en ik kijk naar de grond. 'D-dankje' Breng ik dan met een trillende stem uit en kijk onzeker op. 'Het is oké' Zegt hij lief en glimlacht. Ik knik en volg hem naar binnen. Bij de deur van de woonkamer blijf ik staan. Raoul opent hem en even twijfel ik of ik wel de woonkamer in wil lopen. Raoul geeft me een zetje. Langzaam ga ik zitten en kijk opnieuw naar de grond. 'Matt, het is oké' Hoor ik Koen dan zeggen. Ik kijk langzaam op en zucht dan opgelucht, alle opgehouden tranen verlaten mijn ogen. Robbie trekt me in zijn armen en Milo houdt zich stil en heeft zijn armen over elkaar. 'Jullie zijn leuk samen' Zegt Raoul dan. Ik glimlach zachtjes en veeg mijn tranen weg. Wat ben ik opgelucht dat niemand naar reageerde.. Toch heb ik zo'n gevoel dat Milo er anders over denkt..

'Robbie serieus?' Zegt Milo dan. Iedereen kijkt gelijk vragend richting Milo en ik slik. 'Je neemt een fucking relatie met een half onbekende die je misschien 2 keer hebt horen praten. Je weet helemaal niks van hem!' Zegt hij dan met een stemverheffing en loopt richting mij. Ik krimp ineen. 'Hier zie je?' Snauwt Milo. 'Dus met zo'n iemand zie jij een toekomst voor je?' Gaat Milo door. 'Kijk.. Dat je homo bent, tot daar aan toe. Maar dat je dan ook nog met zo'n iemand komt aanzetten?!' Zegt hij en pakt me bij mijn kraag, waarna die me omhoog trekt. Mijn hart klopt in mijn keel en mijn ademhaling raakt onregelmatig.

'Laat hem los Milo!' Schreeuwt Raoul. Milo begint geniepig te lachen en duwt me tegen de muur. Hij legt zijn handen op mijn schouders, waarna hij zijn gezicht richting de mijne brengt. Ik knijp mijn ogen dicht en probeer me op mijn ademhaling te focussen. Dan voel ik zijn tanden in mijn oor en ik schreeuw het uit. Milo word van me afgetrokken en ik blijf angstig tegen de muur aan staan. Ondertussen stapt Koen op me af en ik krimp ineen, waarna ik beschermend een arm voor me gezicht sla. 'Hey hey het is goed maatje' Zegt hij en duwt langzaam mijn arm naar beneden. Opeens hoor ik geschreeuw en ik schrik. Koen lijkt ook te schrikken en we kijken in de richting waar het vandaan kwam. 'Tyf gewoon op Milo!' Schreeuwt Robbie. 'Bro serieus?!' Schreeuwt Milo terug.

'Milo wat wil je dan?! Dat we Matthy wegsturen omdat jij Robbie geen geluk gunt?!' Schreeuwt Raoul. 'Geluk?! Daar gaat het helemaal niet over! Het gaat erover dat hij een relatie neemt met een geheel vreemd iemand, wie weet waar hij toe in staat is!' Schreeuwt Milo. Ik kijk naar de grond. 'Luister niet naar hem Matthy' Zegt Koen die zijn armen opent. Ik laat me zonder er overna te denken in zijn armen vallen en leg mijn hoofd op zijn borst. Koen aait over mijn rug.

Opeens horen we een klap. 'MILO!' Schreeuwt Raoul. We rennen richting de gang, waar Robbie naar zijn wang grijpt. Iedereen begint door elkaar te schreeuwen. 'STOP GEWOON! IK GA AL JA?!' Schreeuw ik huilend. Iedereen lijkt te schrikken, aangezien ik nog nooit heb geschreeuwd. Ik ren de deur uit. 'Matthy!' Schreeuwt Robbie me nog na, maar ik ren zo hard als ik kan weg, weg zoals altijd. Ik ren richting de dijk, waar niemand is.

Op het gras laat ik me op mijn knieën zakken en schreeuw zo hard als ik kan, waarna ik begin te huilen.. Ik kruip richting een boom en trek mijn benen op. Met trillende handen pak ik mijn telefoon. Ik heb heel wat gemiste oproepen van de jongens en een paar van Jaïr, hebben ze serieus Jaïr ingelicht?.. Ik leg mijn mobiel naast me neer en vouw mijn handen om mijn benen heen. 'Ik haat mezelf..' Zeg ik zacht en begin te snikken.

'MATTHY!!' Schreeuwt iemand. Ik verstop mezelf beter achter de boom. 'Matthy!!' Hoor ik opnieuw. 'Matthy alsjeblieft.. Waar ben je?!' Schreeuwt iemand anders. Ik sta op om te kijken waar het vandaan komt. Opeens word ik vanachter vastgepakt en naar achter getrokken. 'Ik heb hem gevonden!' Schreeuwt diegene. Uit blinde paniek begin ik om me heen te slaan. 'Laat me los!' Zeg ik.

'Matthy rustig' Zegt diegene, maar ik kan nog steeds niet plaatsen wie het is. 'Laat me los..' Probeer ik opnieuw, terwijl ik me nog steeds probeer los te trekken. 'Matt..' Begint hij. 'LAAT ME LOS!' Gil ik nu. 'Wow..' Zegt hij geschrokken en laat me los. Ik deins een stuk van hem weg en draai me ondertussen om. Ik kijk recht in de ogen van Koen. Ik hijg nogsteeds geschrokken. 'Sorry..' Zeg ik zacht. 'Het is oké' Zegt hij. Ik kijk naar de grond.

'Waar is de rest?' Vraag ik voorzichtig. 'Matthy!!' Hoor ik dan een bekende stem. Ik kijk om en zie Robbie die op me af komt rennen met Raoul achter hem. Robbie vliegt me om de hals en daardoor val ik op het gras, maar Robbie blijft me stevig vasthouden. Dan laat hij me los en kom ik overeind. Gelijk wrijf ik over mijn rug. Robbie grinnikt en ik glimlach klein, waarna ik mezelf overeind trek. Robbie komt naar me staan. 'Kom jongens laten we teruggaan, het word al donker' Zegt Raoul. Ik kijk naar de grond. 'M-milo is-?' Begin ik. 'Weg, hij is weg Matt' Zegt Koen. Ik knik. 'Laten wij anders richting mijn huis gaan Matt, dan kan de rest ook richting huis' Zegt Robbie en pakt mijn hand. Ik knik. 'Doei jongens!' Zegt Raoul. 'Doei!'

- tijdskip -
Pov Robbie:

Ik ga in bed liggen. Matthy ligt naast me, want we hadden overlegd dat hij bleef slapen. Opeens hoor ik gesnik. Snel draai ik me om richting Matthy, die met zijn rug naar mij toe ligt. 'Matt..' Probeer ik zachtjes en streel over zijn rug. Matthy negeert me. Ik zucht bezorgd en kruip naar hem toe, waarna ik mijn armen om hem heen sla. 'Het is oké liefie, ik ben bij je' Zeg ik zachtjes en veeg een plukje haar achter zijn oor. Hij kijkt me met betraande ogen aan en begint dan te huilen. 'Hey hey shhh.. Het is al goed..' Sus ik. Volgensmij zit hij er echt mee van wat Milo over hem zei..