Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 16 :)

Het is de volgende ochtend en ik word wakker van niks dus gewoon uit mezelf, dat is ook weleens lekker haha. Ik kijk om en Matthy zit op z'n telefoon, 'Goedemorgen Matt' 'Hey goedemorgen Jazzie, lekker geslapen?' 'Zeker, jij? je zal wel moe zijn geweest na die wedstrijd'. 'Ja ik was goed moe inderdaad maar ik heb ook wel goed geslapen hoor, zullen we zo maar is gaan ontbijten?' 'hm ja is goed' zeg ik. Ik heb eigenlijk geen trek maar zal toch iets moeten eten, we lopen naar de woonkamer maar er is nog niemand wakker. 'Wat wil je eten?' vraagt Matthy 'doe maar een boterham ofzo' 'Oke eentje?' 'Ja hoor, niet zo'n trek' 'oke, wat wil je erop?' 'Doe maar kaas, dankje Matt!' 'Geen probleem' zegt tie en hij komt al snel met twee borden aanlopen. We eten ons brood op terwijl we nog een aflevering van Heartstopper kijken, Matthy vind het niet zo boeiend en dat snap ik ook wel. Ik vind het mega leuk maar ja ik snap dat jongens daar anders over denken. Ik krijg een appje zodra Matthy de borden weg zet in de keuken, ik open mn app en lees dit

Rootje💙: Hey Jazzmin, ik denk dat je even hier langs huis moet komen en we even met z'n alle moeten praten. 

Huh, wat, waarom stuurt ze dit. Ze appt me nooit dit soort dingen en al helemaal niet met mn hele voornaam, zou ik iets fout hebben gedaan? ~ tuurlijk Jazz, je doet altijd iets fout dus het lig nu ook aan jou. Ze willen je niet meer hebben en je moet weg wezen uit hun leven omdat je het verpest~ terwijl deze gedachte door mn hoofd gaan loopt er een traan over mn gezicht. 'Jazz? Is er iets schat?' hoor ik een bekende stem zeggen die me meteen uit mn gedachte haalt. Ik kan niks zeggen en op een manier raak ik paniek, alles begint te trillen. 

POV Matthy

Ik loop terug vanuit de keuken naar de bank waar Jazz ook zit, ik zie tranen over der wang lopen en ze zegt niks maar kijkt alleen naar der telefoon. 'Jazz? is er iets schat?' vraag ik maar ik krijg geen antwoord en ze begint te trillen. Ze raakt in een paniekaanval en ik weet niet zo goed wat ik moet doen, de vorige keer moest ze overgeven maar ik weet niet of dat nu ook gaat gebeuren. 'Jazz, kan ik iets voor je doen?' vraag ik aan der maar ik weet dat ik geen antwoord ga krijgen dus besluit ik naast der te gaan zitten en der een knuffel te geven in de hoop dat ze rustig word. 

POV Jazzmin

Ik voel twee armen om me heen en ik voel warmte, ik probeer rustig te worden maar het lukt niet. Alles komt er momenteel uit in een paniekaanval. Ik huil en kan niet stoppen, ik tril en kan niet stoppen, ik sla met mn handen op mn benen en het lukt niet om te stoppen. Die bekende stem kan ik in mn paniek geen naam geven en ik probeer te focussen op rustig worden maar het is onmogelijk. Een arm laat me los en pakt mn handen vast, het voelt vertrouwt. Voor mn idee duurt dit uren, na een tijdje voel ik me licht in mn hoofd.  

POV Matthy

Ze huilt, trilt en slaat met der handen op der benen, ik probeer met één hand haar handen vast te pakken zodat ze zichzelf niks aan doet. Ze wordt zwaarder in mn armen en ze zakt weg. 'Jazz! Schat, blijf er even bij! Ik wil je helpen!!' zeg ik terwijl ze der ogen dicht heeft en houdt. 'BOYS!' roep ik hard in de hoop dat de andere me horen, Ik hoor iemand de trap afrennen en dan staat Robbie in de deur opening 'Rob! kom ff heel snel!' 'W-wat is er gebeurd?' vraagt hij 'leg ik zo uit, we moeten der eerst weer ff wakker krijgen' zeg ik snel en ik leg Jazz op de bank. 'Jazz, hoor je me? als dat zo is knijp even in mn hand' zeg ik rustig als ik der hand vast pak. Ik voel dat ze der vingers beweegt dus ze hoort me wel 'Oke goed, meid je moet ff wakker worden. Doe pls even je ogen open' zegt Robbie die achter me staat. Jazz opent der ogen gelukkig weer maar trilt nog wel een beetje, 'Hey jazzie, t komt goed oke?' zeg ik tegen der en ik vraag aan Rob of hij even wat water wil halen. Ik geef het water aan Jazz en ze drinkt het op, ze zit nu recht op maar is nog steeds wit. 'Jazz, kan je mij vertellen wat er is?' vraag ik

POV Jazzmin

Ik ben net flauw gevallen waar Matthy bij was, dat was best een beetje raar. Ik zit ondertussen huilend met een glas water op de bank en Matthy zit naast me, Robbie zit op z'n hurken schuin voor me. 'Jazz, kan je mij vertellen wat er is?' vraagt Matt wel heel lief en ook bezorgd. Ik wil het graag vertellen maar ik kan alleen maar huilen, ik probeer het even en dan komt alleen dit uit me 'Alles werd even te veel'. Ik snap dat Matt en Rob nou nog niet weten wat ik bedoel maar ik moest iets zeggen. 'Hoe bedoel je?' vraagt Robbie 'Ehm.. i-ik kreeg n-net een appje van R-rowena' zeg ik terwijl ik mn telefoon pak en het wil laten zien. Ze lezen het maar snappen het niet helemaal want het in inderdaad niet heel heftig maar voor mij was dit appje gewoon even de druppel die de emmer liet overlopen. 'Er is zoveel gebeurd afgelopen tijd dat het nu even teveel werd, sorry' zeg ik als ik iets rustiger ben geworden. 'Hey maar daar hoef jij geen sorry voor te zeggen Jazz, ik begrijp je heel goed' zegt Matthy en hij geeft me een knuffel. Op dat moment komt er nog een appje binnen van Rowena 

Rootje💙: Ik weet niet of het voor jou vandaag uit komt maar wij zijn vandaag wel allemaal thuis, zou je om 13:00 kunnen?

'Wat moet ik antwoorden?' vraag ik aan Matthy als ik hem het laat lezen, 'Kan jij vandaag Jazz?' 'Ja ik zou wel kunnen, maar wat nou al-' 'Nee ik denk dat je niet moet nadenken over wat ze gaat zeggen, het kan ook iets heel leuks zijn' onderbreekt Matt me 'Oke , ja je hebt gelijk. Ik ga wel gewoon' 

Ik: Hai, ik kan dan wel. Tot vanmiddag

Rootje💙: fijn, tot dan.

Ik krijg er wel een naar gevoel van, het lijkt alsof ze boos is ofzo. Het is nu 10 uur dus ik heb nog even. 'Gaat het al wat beter?' vraagt Robbie, 'Ja wel hoor, helaas heb ik dit nog al vaak. Flauwvallen is wel nieuw maar komt goed' 'Wat kunnen wij doen als je dit hebt?' vraagt hij dan 'Ja dat weet ik dus niet zo goed, als ik mezelf bezeer dat wegpakken ofzo en meer weet ik niet. Ik zit dan zo in een trans dat ik het niet weet. Soms kan alleen een knuffel al goed zijn' leg ik uit. 'Ik heb dit nu zo'n 4 jaar en het is erger geworden sinds het overlijden van mn vader. Ik had er soms wel 2 per dag.' zeg ik ook maar meteen. Ik krijg best wel geschrokken blikken naar me, 'Maar moet je dan niet iemand zoeken voor hulp?' vraagt Robbie lief. Op dat moment komt Koen de kamer binnen lopen en vraag wat er gebeurt is en ik geef antwoord, hij geeft me een knuffel. Ik ben wel mooi onder de vraag van Robbie uit gekomen, ik weet dat ik hulp moet zoeken maar dan komen ze daar achter zo veel meer en daar heb ik geen behoefte aan. 'Wat gaan we vandaag doen?' vraag ik maar snel zodat we dit onderwerp afsluiten. 'Nou ja jij gaat dalijk weg, weet je nog?' zegt Matt dan. Oh ja kut, even weer vergeten 'Oh ja dat is waar ook, even vergeten. Ik ga dan even douche en normale kleding aantrekken' zeg ik en ik loop weg. 'Ik moet even een F1 video naar mn editor sturen' zegt Robbie dus die loopt de trap op. Ik sta in de badkamer en ga onder de douche, vaak is dit een moment dat ik breek of in paniek raak. Nu is het iets anders, ik breek niet maar ik voel me niet helemaal fit. Gewoon anders ofzo en alsof er weer iets op mn pad gaat komen. Ik besluit er geen aandacht aan te geven en me haren even te wassen, ik moet me ook even scheren maar ja al die wondjes gaan dan waarschijnlijk open. Ik ga er een beetje omheen en dat gaat gelukkig goed. Als ik klaar ben trek ik een spijkerbroek aan en een t-shirt aan zonder de gedachte dat ik nog best duidelijk wondjes heb van paar dagen terug waar de boys nog niks over weten. Ik loop de badkamer uit en Matthy zit achter z'n computer te editten, hij is de enige die dat zelf nog doet. 'hey Matt' zeg ik als achter hem sta en aan t kijken ben wat hij aan t doen is. Ik sla mn armen om hem heen vanaf achter over z'n schouders, hij kijkt er naar en draait zich om....

Wordt vervolgd :) 

Nieuw deeltje! hij is iets korter maar er komt snel weer een deel. Nog ideeën? let me know!! Moet ik mijn verhalen een titel gaan geven of zal ik het laten zoals het is? xx mij