Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 32 :)

Kon ik maar weg, weg van die pijn. 

Ik zie een hoop draden die vast zitten op m'n lichaam, het voelt opgesloten. Ik lig in hetzelfde ziekenhuis als toen ik flauwviel door die stomme anorexia, dat maakt het nog vervelender. 
'W-wat i-is er g-ge-gebeurt?' vraag ik als er een arts binnen komt lopen, t zijn m'n eerste woorden sinds het ongeluk. 'Hallo Jazzmin, jullie zijn in een auto-ongeluk gekomen' legt ze uit. Dit wist ik wel enigszins dus een domme vraag van me eigenlijk. 'W-waar zijn de a-andere?' vraag ik meteen, ik maak me zorgen om hen. 'Geen zorgen, die worden in dit ziekenhuis opgevangen en worden goed verzorgd. Wij weten nog niet wat de schade is bij jou en daarom gaan we een scan maken'  verteld ze. Ik lig blijkbaar op de intensive care door m'n anorexia en omdat ik een flinke hoofdwond heb, dit legde de arts net uit. Wat ik nog meer heb komen we dalijk achter, nu wil ik eerst slapen eigenlijk. Ik ben moe van de pijn, de drukte en door alles eigenlijk. 'Mag ik slapen?' vraag ik aan de arts en ze knikt, eindelijk even rust. Ik val snel in slaap en merk niks meer van wat er om me heen gebeurt. 

POV Matthy

Ik ben wakker en heb iets minder pijn, ik maak me alleen zorgen over de andere. Ik wil weten hoe het met ze gaat, of ze er nog zijn. 'Mag ik wat vragen?' vraag ik als er iemand van t ziekenhuis personeel langs loopt en ze knikt. 'Waar zijn m'n vrienden en m'n vriendin?' 'Zou ik de namen van hen mogen, kan ik even kijken waar ze op dit moment zijn. Ze zijn wel in dit ziekenhuis maar waar precies en hoe het gaat weet ik niet' zegt ze en ik knik. 'M'n vriendin is Jazzmin en m'n vrienden zijn Koen en Juultje' vertel ik haar en ze knikt.  'Uw vriendin, Jazzmin, ligt op de ic. Koen ligt twee kamers verderop en van Juultje is nog niet bekend, het zou kunnen dat zij nu onderweg is richting een kamer. 'Dankjewel' antwoord ik, waarom zou Jazz op de ic liggen? Gaat het slecht met der, is ze bijna dood? nee dat mag niet, ze is niet dood en gaat ook niet dood. 

M'n hoofd is verbonden omdat ik een hoofdwond heb, m'n knie en schouder doen het meeste pijn dus er worden zo foto's genomen. 'Hoe gaat het met de andere, weet u al meer?' vraag ik als de arts na een tijdje terug komt. 'Jazzmin heeft ook een flinke hoofdwond en verder zijn ze het nog aan het onderzoeken, ze ligt op de ic vanwege haar anorexia. Ze valt nog regelmatig weg en daarom is het belangrijk dat ze telkens in de gaten wordt gehouden. Koen heeft 3 gebroken ribben, gebroken pols op 2 plekken, heeft enorm veel schaafwonden en heeft z'n knie uit de kom gehad. Juultje is nu op een kamer, ze gaan zo foto's maken en dan komt er meer info' verteld de arts. Ik ben best geschrokken van al dit, ze zijn echt goe toegetakeld. Gelukkig leven we nog. 'Zijn er nog meer slachtoffers?' vraag ik voorzichtig 'de gene in de andere auto heeft alleen wat  kneuzingen, die hoefde niet mee. Er is nog een andere auto bij betrokken met 2 inzittende, volgensmij valt het daar ook gelukkig mee, wat kneuzingen en 1 botbreuk' zegt ze en ik knik. Die andere auto... dat zijn Raoul en Robbie of Milo en Charlotte, ik weet niet wie er vlak achter ons reden. Ik durf alleen niet meer te vragen aan de arts we het waren, ze heeft al een hoop verteld. 

Het voelt alsof ik leef in een waas, alles komt wel binnen maar niet echt. Ik hoor mensen, ik versta ze maar t blijft niet hangen. 'Meneer het Lam?' 'Ja dat ben ik' zeg ik als er een andere arts binnen komt, 'We gaan foto's nemen van uw schouder en uw knie, het ziet er naar uit dat ze beide gebroken zijn' verteld hij en ik knik maar gewoon. Ik word met bed en al naar een andere kamer gebracht en daar worden er foto's genomen. Ik moet wachten op de uitslag in m'n eigen kamer, daar hangt gelukkig een klein tv'tje dus kijk ik maar een kinderserie ofzo. 

'We hebben uw uitslag' zegt een arts die binnenkomt lopen richting m'n bed. Ik knik, 'Uw knie is zoals al verwacht gebroken en uw heeft uw schouder uit de kom gehad. Die is zelf wel weer terug  geschoten maar dat kan wel de pijn verklaren, hij zit nu gelukkig wel goed dus hoeven we niet te opereren. U moet rust houden met uw arm en daarom krijgt u een mitella, we gaan uw knie gipsen en dat moet er 6 tot 8 weken om blijven. Verder heeft u waarschijnlijk een lichte hersenschudding.' Ik zucht, een soort opluchting. Het gaat dus goed komen en er is niks ergs. 'Weet u al meer over Jazzmin?' vraag ik, 'Mevrouw heeft een zware hersenschudding, 2 gebroken ribben, gebroken pols en elleboog. Gekneusde enkel en een flinke klap op der nek gehad, gelukkig is daar niks gebroken of iets' legt ze uit. Pfoeh, best een flinke lijst. Ze zal veel pijn hebben, ik wil eigenlijk echt naar der toe. Het mag waarschijnlijk niet. 'En Juultje?' vraag ik nieuwsgierig, 'Zij heeft een gebroken elleboog en wat kneuzingen' zegt ze en dan loopt ze weg. Oke gelukkig is Juultje niet zo zwaar getroffen, ik vind het wel echt kut voor iedereen. Het komt wel goed maar toch. Hopelijk mogen we snel naar huis. 

POV Jazzmin

Ik heb net de waslijn aan dingen gehoord die ik heb opgelopen, ik baal enorm. Alles doet pijn, nog steeds en dat blijft ook nog wel even zo. Ik krijg gips om m'n pols en elleboog, verband voor m'n enkel en hoofd. voor m'n ribben en nek niks, je kan daar weinig mee. Voor m'n hersenschudding moet ik veel rust houden en veel slapen. Ik heb net gehoord hoe het met de andere gaat en ook zij zijn wel gewond, het blijft helemaal kut. M'n moeder komt morgen langs, het is nu al laat en er zijn geen bezoek uren nu. Milo en Charlotte waren gelukkig niet betrokken bij het ongeluk, dat vertelde een arts. Raoul en Robbie wel, Robbie heeft een gebroken pols maar verder niks en Raoul alleen wat kneuzingen. Het valt ergens mee, het zijn voornamelijk breuken bij iedereen maar toch. 

Aankomende tijd voor een zware tijd denk ik.

Deel 32 is een feit! Ik heb niet veel te vertellen, alleen dat ik 1 augustus op vakantie ga voor een week dus dan schrijf ik niet en zullen er geen delen komen. Tot die tijd blijf ik schrijven hoor :)  

23-07-2022