Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 38 :)

'Dankje' zeg ik met een kleine glimlach, ik krijg een glimlach terug van m en dan ploft hij naast me op de bank. 

'Heb je goed geslapen?' vraagt hij als hij een hap neemt van z'n boterham. 'Jawel denk ik. maar wel nog regelmatig pijn, vooral m'n ribben en m'n hoofd' antwoord ik eerlijk. 'oh ja, ja das nog wel kut inderdaad' en ik knik, 'veel kan ik er niet aan doen dus ik moet gewoon wachten ofzo' zeg ik 'Klopt, dat is t nare er van.' en weer knik ik. Ik neem een hap van m'n boterham en zet m'n serie weer aan. Robbie kijkt gewoon mee, hem boeit t niet echt wat we kijken. 

'Hey Jazz, hey Rob' hoor ik en ik kijk naar de deur opening. Matthy staat (nou eigenlijk zit) daar in z'n rolstoel. 'Hey schat' ik stap langzaam van de bank af en loop (half mank) naar hem toe, ik geef m een kusje en hij krijgt een glimlach op z'n gezicht. 'Wil je wat eten Matt?' vraagt Robbie die naar de keuken loopt. 'Oh doe maar een boterham met hagelslag' reageert hij en hij rolt zichzelf naar de bank. Ik ga weer zitten op de plek waar ik zat en Matthy komt naast me zitten, hij legt z'n been op een kussen op de tafel. Rob komt terug met het ontbijt van Matthy en we kijken m'n serie weer verder.  

*Time skip*

'We kunnen lunchen' zegt Raoul, iedereen gaat naar de eettafel en pakt een broodje. Ik zal er ook aan moeten geloven, Koen geeft me een broodje aan en ik bedank hem. 'Zullen we vandaag een video maken met de uitleg waarom we even niks plaatsen, of nou ja 1 keer in de week ipv 2 keer?' stelt Robbie voor. 'Ik weet niet of dat slim is' zegt Koen daarop 'het politie onderzoek is nog niet afgerond en dus mogen we daar niks over zeggen en ik denk dat een hoop kijkers zich dan gaan bemoeien enzo' legt hij dan ook uit. Ik knik begrijpelijk en ben het ook wel met hem eens. 'Oke nee dan wachten we gewoon nog even' antwoord Robbie, volgens mij begrijpt hij t wel en is t er ook wel mee eens. 'Over een paar weekjes kunnen we wel een video maken met uitleg, dan zal de politie verder zijn en wij zijn dan ook wat hersteld. We kunnen nu wel een insta post maken en zeggen dat er aankomende 5 weken maar 1 video per week komt.' stelt Matthy voor. Ik knik wederom, het is niet mijn YouTube kanaal enzo dus ik bemoei me er niet mee maar een knik hier en daar kan wel. 'Oke ja dat kan wel, maar wat is dan de reden. Die moeten we er namelijk ook wel bijzetten.' vraagt Raoul 'Uhm het is nu natuurlijk wel nog zomer dus misschien kunnen we zeggen dat we een soort zomerstop achtig iets houden. Om even vakantie te hebben'  zegt Milo. Iedereen is het er wel mee eens en dus gaat Milo een insta post maken, ze gebruiken een oude foto van een vakantie 4 jaar terug. 

'Is dit goed?'vraagt hij als hij z'n telefoon aan Matthy geeft, hij leest de caption door die onder de foto staat en knikt. De andere jongens vinden het ook prima dus plaatst Milo de foto. 'Ik ga zo even boodschappen doen, iemand nog wat nodig?' vraagt Raoul en ik schud m'n hoofd. Er worden nog wat dingen gezegd maar ik hoor het amper, ik voel me een beetje duizelig en word misselijk. Ik sta snel op (in hoeverre dat kan) en haast me naar het toilet. Wanneer ik daar ben komt alles eruit. Het voelt als een opluchting maar nog steeds ben ik duizelig. 'Gaat het Jazz?' vraagt Robbie die nu achter me staat 'weet ni' antwoord ik snel. Ik draai me een beetje om en ga met m'n rug tegen de muur zitten, ik voel de kou van de vloer en dat maakt het wel iets beter. Ik heb het warm gekregen en voel me nog steeds licht in m'n hoofd. 'Moet ik iemand halen?' vraagt Rob dan en ik schud m'n hoofd, als iedereen nu komt word het alleen maar warmer dus dat wil ik niet. 'Ik pak wel even water' zegt hij en dan loopt hij weg, als hij niet snel terug komt val ik denk ik flauw. Ik hoor hem praten en hoor voetstappen maar of ze ook dichterbij komen weet ik niet, het wordt zwart voor m'n ogen. 

POV Robbie

Als ik terug loop richting Jazzmin met een glas water vragen de jongens of t goed gaat. 'Mwah, ik breng nu even water. Ze wil alleen niet dat er nog meer mensen komen volgens mij' antwoord ik. Ik loop verder richting het toilet maar als ik daar kom zie ik dat ze is flauw gevallen. 'BOYS!' schreeuw ik dan toch maar. Binnen 2 seconden staan Raoul en Milo naast me en proberen we Jazzmin wakker te krijgen. Gelukkig opent ze der ogen en precies op dat moment komt Matthy ook in z'n rolstoel. 'Jazzmin, even hier blijven oke. Focus op onze stemmen' zegt Raoul tegen haar en gaat gehurkt naast der zitten. Koen zit nog in de woonkamer, als hij zich wil verplaatsen doet t gewoon veel pijn dus hij kan beter even blijven zitten. Wel heeft hij z'n stoel gedraaid en kijkt vanaf een afstandje mee. 'Jazzmin, ik ga nu wat snoep halen. je moet even wat suiker binnen krijgen' zegt Raoul duidelijk en staat op 'let even op der, blijf gewoon praten' legt hij uit terwijl hij even we loopt. Ik doe wat hij zegt en blijf praten tegen haar, ik zie ondertussen in m'n ooghoek dat Matthy het moeilijk heeft. Hij vind t zwaar om te zien dat t niet goed gaat met Jazzmin. Milo staat naast hem en heeft z'n hand op Matt z'n schouder gelegd. 'Hier' zegt Raoul die terug komt met haribo snoep. Hij heeft t aan mij en ik maak de verpakking open. Jazzmin is redelijk bij maar praten doet ze niet. Ik geef haar een snoepje en ze eet t op. langzaam eet ze wat en krijgt ze wat meer kleur op der gezicht. 'Dankje' zegt ze bij het laatste snoepje en ik ben blij en opgelucht dat ze weer praat. Milo is ondertussen met Matthy naar Koen gegaan en zitten nu in de woonkamer. 'Zullen we je maar even op bed leggen?' vraagt Raoul aan Jazzmin en ze knikt. Ik help een beetje voor ondersteuning en zo lopen we met z'n drieën richting de slaapkamer. Jazzmin gaat op bed liggen en valt al snel in slaap, ze is moe. Mentaal en fysiek. 

Deeltje 38 alweer! Ik heb niet echt iets te zeggen dus joejoe :)

12-08-2022