Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 21 :)

'Slaaplekker lieverd' hoor ik Matt nog zeggen en ik krijg een kusje op m'n hoofd, ik ben snel al weer weg in een diepe slaap.

Het is de volgende ochtend en ik word wakker met knallende koppijn, ik heb geeneens gedronken maar ik voel me heel slecht. Ik kijk op zij en zie Matthy niet meer liggen, 'Goedemorgen schat' hoor ik hem zeggen en ik kijk op en zie hem achter z'n bureau zitten. 'Goedemorgen' zeg ik en ik laat mezelf weer vallen op t kussen, ik pak m'n telefoon en zie dat het al 1 uur in de middag is. Ik zucht, oh shit iets te hard 'gaat het goed?' vraagt hij. 'Uh ja wel denk ik' zeg ik terwijl ik me echt ziek voel. 'Zeker?' vraagt hij 'ehm' zeg ik en ik denk even na of ik het ga vertellen 'Nee t gaat niet echt, voel me zo beroerd' zeg ik en meteen heb ik spijt. ~Jazz, waarom zeg je dat nou. Hij vindt je nu een aansteller, hij vindt je kut en wilt zo echt geen vrienden met je zijn. Hou je nou eens sterk en stel je niet zo aan~ die gedachtes maken me gek maar ik probeer ze te negeren in hoeverre dat lukt. 'Oh dat is vervelend, waar heb je last van?' vraagt hij heel lief en hij komt naast me liggen op bed. 'Ben beetje misselijk en heb knallende hoofdpijn, gewoon idk kut ofzo' zeg ik maar eerlijk. 'Kan ik iets voor je doen of wil je nog even slapen?' 'Ik ga zo even paracetamol innemen en dan even slapen' zeg ik en ik sta op. Ik voel me misselijk worden, alles om me heen draait en dan wordt alles zwart..

POV Matthy

En dan valt Jazz op de grond, ik heb geen kleed ofzo dus de grond is best hard. Ik loop heel snel op der af, 'JONGENS HELP EVEN!!' roep ik hard door het huis. In paniek ben ik niet, denk ik dan. 'Jazzmin, je moet bijkomen schat. Wordt even wakker please' zeg ik terwijl ik op de jongens wacht en Jazz der polsslag check. Ze is flauw gevallen maar wel op deze harde vloer, ik weet niet of ik 112 moet bellen en daarbij ligt m'n telefoon op bed dus ik kan die niet pakken.'JONGENS' schreeuw ik nog een keer en Robbie komt m'n kamer al binnen stormen, de ander jongens volgen al snel. 'Wat is er gebeurt?' vraagt Robbie geschrokken, 'Ja ze is flauwgevallen, ze was misselijk en hoofdpijn en ze zei dat ze paracetamol ging pakken maar voor ik kon zeggen dat ik t ging doen stapte ze uit bed en viel ze flauw.' leg ik uit. 'Bellen we 112?' vraagt Koen, 'Ik denk dat ze zo wel bij komt maar anders wel.' zeg ik en ik vraag of iemand water en een natte doek kan brengen. Raoul komt aan met een nat doekje en ik leg hem op Jazz der hoofd, 'Jazzmin' zeg ik nogmaals en ik zie der ogen al een beetje open gaan. 'Pff gelukkig' zegt Robbie en ik knik. 

'Hmm wat is er gebeurd?' vraagt ze beetje verward, 'Je bent net flauw gevallen' zeg ik en ik zie dat ze met der hand naar der hoofd gaat. 'Auw..' hoor ik zacht, ik kijk naar der hoofd en ze heeft wel een bult van de val. 'Moeten we niet even langs het ziekenhuis?' vraagt Raoul 'Nee nee nee! Ik ga niet hoor' zegt Jazz en ze is ineens een stuk wakkerder en wil recht op komen. 'Nee Jazz, blijf jij maar even liggen' zeg ik en ik leg een kussen neer voor der hoofd. 'Ik ga niet naar het ziekenhuis' zegt ze stellig, 'maar ik denk wel dat dat even moet, je valt niet zomaar flauw en die bult enzo moeten we eigenlijk wel even laten checken' zeg ik voorzichtig. Ik wil haar niet boos maken enzo maar ik wil wel weten waarom ze flauwvalt en of ze niet iets anders over heeft gehouden aan die val want zacht was dat niet hoor. 'Maar het gaat toch goed met me, alleen een bult is niet erg joh. Komt vanzelf weer goed' zegt ze en ze zet een soort glimlach op om te late zien dat het goed gaat. Ik zie ook wel dat ze zich echt niet best voelt maar ik ga haar niet dwingen. 'Weet je het zeker?' vraagt Koen die ook wel ziet dat het echt niet helemaal goed gaat. 'Ja ik weet het zeker' antwoord ze en ze komt recht op zitten, ze is wel bleek maar goed ik laat het even. 'Oke nou is het goed als ik dan even verder ga met werken?' vraagt Koen weer en de andere jongens kijken ook met een blik of ze weer weg kunnen 'Ja tuurlijk, ik red me wel' zegt Jazz en ik knik ook. 'Wil je op bed liggen?' vraag ik aan der en ze knikt, ik help der even en vraag dan of ze iets wil eten. 'Nee dankje, zou ik wel wat water mogen?' vraagt ze en ik knik, ik verlaat de kamer naar de keuken en zie daar Robbie ook in de keuken. 'Gaat het al beter met haar?' vraagt hij, 'Weet ik niet eigenlijk' zeg ik eerlijk. 'Hoe bedoel je?' 'Nou ze zegt dat het goed gaat maar het voelt alsof het niet zo is, ik weet alleen niet wat ik moet doen' zeg ik. 'Owh, oke ja nee dat is wel lastig. Anders maar even laten gaan en zodra het nog een keer gebeurt gaan we langs het ziekenhuis' zegt Robbie en ik knik, ik neem een glas water mee en loop terug naar de kamer. Als ik binnen kom ligt Jazzmin al te slapen dus ik zet het water op het nachtkastje en ga zelf even editten.