Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 24 :)

POV Jazzmin

Ik word wakker van de zon die naar binnen schijnt, best relaxed, zo wakker worden. Ik kijk naast me en zie Matthy een beetje scrollen om insta 'Goedemorgen Matt' 'goedemorgen Jazzie'. 'Ready voor vandaag?' vraagt hij dan ook 'Oh ja kut, nee ja komt wel goed denk ik' antwoord ik. Vandaag is de dag, de dag waar ik zo tegen op keek, de dag die ik hoopte over heel wat jaren pas te hebben. M'n vader z'n begrafenis. Ook nog het idee dat ik vanaf nu me echt moet houden aan t dieet maakt me zenuwachtig. 'Gaat t goed schat?' vraagt Matthy waardoor ik weer even in de realiteit kom 'Oh ja hoor, even in gedachten' 'oké maar als er iets moet je het zeggen hoor' 'is goed schat, ga ik doen' zeg ik en geef m een kusje. 'Zullen we maar gaan ontbijten?' vraagt hij en ik knik. 

We lopen de woonkamer in en de andere jongens zijn al wakker, 'Goedemorgen!' zegt Koen vrolijk 'Goedemorgen, waar haal jij je vrolijkheid vandaan?' vraag ik een beetje lachend. 'Ik heb vandaag een date' zegt hij met een grote glimlach 'Zo en wie is de pechvogel?' vraagt Matthy lachend. Hij krijgt meteen een "boze" blik van Koen terug geworpen 'dankjewel, maar ze heet Juultje' antwoord hij. 'Leuk hoor' zeg ik en ik loop naar de koelkast want daarop hangt m'n dieet, eigenlijk kut om t zo te noemen maar oke. Een boterham of broodje.. oke dan wordt het een boterham met jam, ik maak het klaar en voor Matthy twee met hagelslag. Ik ga zitten naast Koen aan de eettafel en kijk naar m'n bord, ik wil helemaal niet eten. 'Het komt goed Jazzmin' zegt Koen redelijk zacht en ik kijk hem aan met een twijfelende blik, ik weet het niet hoor. Hij geeft een soort bevestigende knik, ik neem een hap en probeer niet na te denken. Matthy zit tegen over me en ik krijg van beide een trotse blik. Sinds die diagnose denk ik meer na als ik eet, best irritant. Het duurt even maar uiteindelijk heb ik m'n boterham helemaal op, blij ben ik niet maar het is oke.

'Zullen we zo gaan Jazz?' vraagt Matthy, oh ja we gaan een outfit halen voor vanmiddag. 'Ja ik ga me even omkleden' zeg ik en loop richting Matt z'n kamer. Ik trek een zwarte skinny jeans aan met een blauw trui en een zwarte leren soort body warmer (ik weet niet of je snapt wat ik bedoel maar oke haha). Ik weet nog niet wat ik aan wil naar pap z'n begrafenis, een jurkje kan niet en een broek is misschien te saai. Nou ik kijk wel gewoon, misschien heeft Matthy nog een goed idee. Hij moet ook nog een outfit hebben, dus misschien kunnen we iets doen wat een beetje matcht. Ik doe nog wat mascara op zodat ik er niet zo dood uit zie en dan ben ik ready, 'Ik ben klaar om te gaan' zeg ik als ik de woonkamer weer in kom. 'Waar gaan jullie eigenlijk heen?' vraagt Robbie 'Oh een outfit halen voor vanmiddag, de begrafenis van m'n vader' zeg ik best koeltjes. 'Oh oke nou succes' 'dankjewel' zeg ik, Matt en ik lopen de deur uit. We gaan met Matthy z'n auto, het is een half uurtje rijden dus valt mee. 

'Kijk deze is best mooi' zeg ik als ik een zwarte nette blazer in m'n hand heb, 'Ja die is nice, misschien kan je er een zwarte kooltrui onderdoen.' Ik knik en neem het jasje alvast mee, we lopen nog even een rondje en ik heb een zwarte kooltrui, die blazer en een nieuwe "leren" broek. M'n oude was niet zo mooi meer. Ik pas alles even en het is echt best wel een leuk outfitje. Matthy heeft een zwart pak en daaronder ook gewoon een zwarte blouse, het staat hem echt goed. Als we naar de kassa lopen kom ik nog een mooi zwart tasje tegen dus die doe ik er maar bij, dan is het al helemaal een compleet outfitje. Qua schoenen doe ik denk ik m'n zwarte Nikes, casual maar wel netjes. We rekenen af en stappen in de auto. 

'Thuis!' roept Matthy als we weer thuis komen, niemand reageert. Iedereen zal wel bezig zijn, Koen is sowieso weg en Raoul en Robbie zullen we aan het opnemen zijn ofzo. Het is ondertussen lunch tijd en dus moet ik een boterham met hartig beleg nemen, iets van kaas ofzo. 'Zal ik even lunch maken?' vraagt Matthy en ik knik, 'wat wil je er op?' 'Uhm doe maar kaas' zeg ik en hij knikt. We zitten aan de eettafel en ik begin aan m'n boterham, na 2 happen heb ik er al genoeg van en blijf ik alleen nog maar staren naar m'n brood. Ik durf eigenlijk niet, ik ben gewoon bang. ~Pussy dat je bent Jazzmin, je ben een klein bang kut kind. Je gaat daarbij niet eten, dat verdien je niet. Heb je jezelf vanochtend gezien, je ziet er niet uit. Gedraag je normaal en niet zo zielig lopen doen~ Kut nee die gedachtes, ze nemen de overhand. ~ Jazzmin, misschien moet je gewoon kappen. Is het beste voor iedereen. Je maakt alles alleen maar kapot, je doet niks goed. Je eet te veel, je sport te weinig, je bent dik.~ Ik raak in paniek, ik heb het heel warm en m'n ademhaling zit heel hoog. 'Jazzmin, gaat het goed?' hoor ik Robbie vragen die dus blijkbaar ook aan tafel is komen zitten. 'N-nee' antwoord ik maar verder kom ik niet. m'n gedachtes maken het ondragelijk ~Je moet ff kappen met zielig doen, je verdient al dit leed. Je moet vanmiddag ook niet zielig gaan doen, jij bent schuldig aan dat je vader nu overleden is. Jij ging te weinig naar hem toe, je denkt te veel over jezelf en te weinig aan andere. Je moet jezelf als laatste zetten, andere komen eerst. Wat je nu ook weer doet is voor aandacht, die moet je niet zo vragen. Mensen vinden je niet leuk.~ 'Matt ze zit in een paniek aanval volgens mij, wat moeten we doen?' hoor ik Robbie vragen aan Matthy. 'Wacht, laat mij maar' zegt Matthy en ik voel dat hij m'n stoel draait en voor me gaat zitten. Hij pakt m'n handen 'Jazz, luister naar mij en probeer rustig in en uit te ademen. Luister naar mij en doe met mij mee, ik help je' zegt hij lief met een bezorgde toon ergens. Ik probeer mee te doen en tot rust te komen, het is moeilijk. ~ Jazzmin, je bent slap. Je hebt serieus hulp nodig? Je kan het geeneens zelf, wat een wijf ben je ook~ zeggen de stemmen in m'n hoofd. Die stemmen maken het niet makkelijker, ik begin te huilen. Matthy trekt me uit m'n stoel en geeft me een knuffel, het voelt wel even vertrouwd. Ik kom redelijk tot rust en als ik helemaal weer normaal adem en kan nadenken zie ik Raoul Matthy en Robbie  in de woonkamer staan. Kut.. hebben ze dit nou allemaal meegekregen. 'Gaat het een beetje?' vraagt Raoul als hij met een glas water aan komt en naast me op de bank gaat zitten, ik knik maar zeg nog even niks. Het zijn echt die stemmen die alles lullen, ze zeggen dan zoveel dat ik in paniek raak. Het lijkt vaak alsof er iemand tegenover me staat en alles naar m'n hoofd schreeuwt. Ik kan het niet uitschakelen, tenminste ik weet niet hoe dat moet. Ik probeer ze vaak te negeren maar soms lukt het niet en wordt het te veel. Net zoals net...

Hai allemaal! Sorry, ik had gezegd dat er hopelijk voor het weekend weer een deel zou komen maar dat lukte niet, ik had toetsweek dus best druk. M'n toetsen gingen oke I think, wiskunde ging wel goed want een 8,5 dus ja ben wel blij. Dit was een korter deel dan dat jullie van mij verwachten maar ik wilde niet nog langer wachten met iets plaatsen. Nog enorm bedankt voor de 1.1k reads en de 50 votes! ik waardeer dat echt en ben daar heel dankbaar voor. xx mij!

25-06-2022