Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 22 :)

Ik wil net de koelkast open doen wanneer het helemaal zwart word voor m'n ogen.....

Ik word wakker in een witte kamer of ruimte, ik ben beetje in de war en ik voel niet zo veel. Ik kijk beter om me heen en merk dat ik niet thuis of nou ja bij de jongens thuis ben, ik ben in het ziekenhuis... Die gedachtes maken me gek, ik haat het ziekenhuis. Ik kijk naar m'n arm en zie een infuus, ik krijg waarschijnlijk via daar pijnstilling. 'Jazzmin van der Wal?' vraagt een verpleegster die binnen komt lopen, 'Ja?' antwoord ik nog een beetje wazig. 'Wat fijn dat u weer ben bij gekomen, hoe voelt u zich?' vraagt ze aan mij. Nee ja echt top mevrouw ik ben half dood maar verder is m'n leven perfect, oke nee ja dat kan ik niet reageren dus snel zeg ik 'het gaat wel denk ik' kut misschien niet het beste antwoord. 'Oke nou we moeten nog even onderzoeken waar het vandaan kwam dat je 2 keer bent flauw gevallen maar u moet wel een nachtje blijven. Er mag iemand bij u zijn, zal ik uw vrienden even vragen of ze de kamer in willen komen? reageert ze en ik knik. Ik ben blij dat de jongens even mogen komen anders is het wel heel alleen hier, het ziekenhuis haat ik al en al helemaal als ik alleen ben. 

'Hey Jazz' hoor ik een bekende stem zeggen, ik kijk naar de deur en zie Matthy en de andere jongens achter hem binnen komen lopen. 'Hey jongens' zeg ik, ik krijg van iedereen een knuffel maar dat voelt ergens oncomfortabel puur alleen omdat ik bang ben dat ze iets gaan vinden. ~Jazzmin hoe kan je, je bent laf en je geeft te snel op. Je ligt nou in het ziekenhuis zielig te doen terwijl dat nergens voor nodig is. Je bent nog steeds te dik en je moet echt minder gaan eten~ weer die kut gedachtes die me helemaal gek maken. 'wat is er eigenlijk precies gebeurt?' vraag ik een tikkeltje nieuwsgierig.

POV Matthy

Jazzmin vraagt wat er is gebeurt en ik vertel het verhaal terwijl ik in m'n hoofd de hele gebeurtenis voor me zie.

⚠️Voor mensen die niet tegen van die verhalen kunnen enzo, je kan dit stukjes skippen. Vanaf 🔈zou je weer kunnen lezen.⚠️

BOEM hoor ik met een andere harde klap als gevolg, ik kijk op en het kwam uit de keuken. Kut, Jazzmin stond daar. Ik ren snel naar de keuken en zie der liggen met een niet hele kleine hoofdwond, ze is flauwgevallen alleen met der hoofd tegen de punt van het aanrecht. 'JONGENS BEL 112!!' schreeuw ik terwijl ik naast Jazzmin ga zitten. 'Hallo 112?' hoor ik Raoul zeggen, 'Ja snel een ambulance, een meisje flauw gevallen en heeft hoofdwond' zegt hij nog redelijk kalm. Hij geeft het adres en de andere jongens zijn bij mij gekomen, Koen heeft een theedoek gepakt en houdt die tegen Jazz der hoofd terwijl ik haar wakker probeer te krijgen. Ik hoor al in de verte een ambulance en in een paar minuten staan er ambulance broeders in huis en wordt Jazzmin op een brancard gelegd en de ambulance in gereden. Ze leeft nog en heeft een redelijk stabiele ademhaling, er mag 1 iemand mee en de andere moeten zelf naar het ziekenhuis rijden. Ik besluit met der mee te gaan na goedkeuring van de jongens, het is beangstigend om Jazzmin zo te zien. Ze is lijkbleek en heeft een hoop bloed verloren, der wond is nu wel minder aan het bloeden omdat de ambulancebroeders het goed dicht houden. We zijn in 10 minuten bij het ziekenhuis en daar staan al wat verpleegsters klaar, Jazzmin is nog niet wakker en dat maakt mij best bang. Ze wordt naar een kamer gereden en ik moet wachten in een wachtkamer, de jongens zijn er ook zal snel en komen bij me zitten. 'Is ze al wakker?' vraagt Robbie met een lichtelijk gestrest, 'nee zonet nog niet maar nu weet ik het niet. We wachten en wachten, na een half uur komt er dan eindelijk een verpleegster haar kamer uitlopen en komt naar ons. 'Bekende van Jazzmin van der Wal?' vraagt ze 'Ja dat zijn wij' zeg ik 'Jullie mogen mee lopen, Jazzmin is net wakker maar zal wel wat verward zijn' zegt ze en wij knikken. We komen Jazzmin der kamer binnen en nog steeds is ze lijkbleek, 'hey Jazz' zeg ik en ze kijkt om. We geven der allemaal voorzichtig een knuffel en gaan daarna op de bank en stoelen zitten die in de kamer staan. Ze kijkt inderdaad nog beetje wazig maar ze weet wel waar ze is, ik weet dat ze zich nu oncomfortabel voelt doordat ze alsnog in het ziekenhuis is. Ze moet een nachtje blijven hebben we al gehoord want ze gaan nog onderzoeken waar het flauwvallen vandaan komt.