𝗕𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻

t w e n t y three

"Θα φύγω τότε" λέει και μου τραβάει το χέρι για να σηκωθώ. Αντιστέκομαι.

"Μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις" ξανά λέω και σκουπίζω τα δάκρυα μου.

"Νταξει θα το κάνω και τώρα" λέει και προσπαθεί να με σηκώσει.

"Άσε με γαμωτο" ουρλιάζω. Και τον σκουντάω από κοντά μου.
Φεύγει από το σπίτι. Βγαίνω στο μπαλκόνι και τον βλέπω να μπαίνει στο αμάξι.

"Είσαι μεγάλος μαλάκας" λέω κλαίγοντας. "Το ξέρω" απαντάει. Κάθομαι στην καρέκλα και αρχίζω και κλαίω με αθόρυβους λυγμούς.

[...]
"Κεισσσσσσσς" φωνάζει η Καθ με το που μπαίνω στο μαγαζί.
Με αγκαλιάζει με φορά. Φακ.

"Μου έλειψες" λέει και με φιλάει στο μάγουλο. "Και εμένα" λέω και χαμογελάω ψεύτικα. "Πως πέρασες?" Ρωτάω και αφήνω την τσάντα μου σε μια καρέκλα.

"Γαματα" λέει και πάει στον Τζειμς που κάθεται δίπλα στον Τζακσον.
Τον αγκαλιάζει και τον φιλάει.

Πηγαίνω μέσα να αφήσω τα πράγματα μου. Πηγαίνω στο μπαρ και σκουπίζω αυτά που έπλυνα εχθές έτσι ώστε να τα βάλω στην θέση τους.

"Αστα αυτά και έλα να μου πεις πως πέρασες" λέει και κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα τους.

"Πως να περάσω ρε Καθ? Έτσι όπως με άφησες είμαι" λέω

"Καμία αλλαγή?" Ρωτάει όλο νόημα. "Καμία" λεω και αποφεύγω να την κοιτάξω.

"Καλα πήγε" λέει χαμηλόφωνα. "Είχε ωραίους?" Ρωτάω ασυναίσθητα.

"Κάτι μουνια" λέει. "Αλλά εγώ είμαι πιασμένη" λέει και φιλάει τον Τζειμς.

"Πιάσε την σφουγγαρίστρα" λέω στον Τζακσον και γελάει. Πολύ αστείο λογικά.
Γιατί του μίλησα?

"Καθ. Άδεια." Λέω απλά και λιτά. "Θα γίνει και αυτό" απαντάει κατευθείαν.

Τελειώνω με τα ποτήρια. "Πιάσε το σφουγγάρισμα" λέω και γεμίζω το ψυγείο με παγκάκια.

"Κάποιος από εσάς να φέρει 2 κούτες με ποτά που έχει πίσω" λέω ευγενικά.

"Πάνε εσυ, εγώ θα κατεβάσω τις καρέκλες" λέει ο Τζειμς. "Που πίσω?" Ρωτάει και του κάνω νόημα να πάμε μαζί.

Προχωράμε. Του δείχνω που είναι. Με κολλάει στον τοίχο.

"Τζακσον όχι" λέω κατευθείαν. "Συγγνώμη" λέει και με κοιτάζει στα μάτια.

"Για την κατάσταση που βρίσκεσαι συγγνώμη εγώ φταίω. Είσαι χάλια" λέει και με αγκαλιάζει.
Ανταποκρίνομαι.