Benim Meleğim ( Melez)

11.Bölüm

İyi okumalar.❤️

Melodi kıyafetlerini alıp banyoda üzerini değiştirdikten sonra saçını örüp yatağa gireceği sıra Arem onu durdurup " Dişlerini de fırçala." demişti. Melodi ona baktıktan sonra 
" Tamam." demiş ve tekrar banyoya gitmişti. Odasına tekrar girdiğinde Arem'i minderin üzerinde kitap okurken gördüğünde yanına gidip okuduğu kitaba bakmıştı. Arem gözlerini okuduğu kitaptan ayırdıktan sonra Melodi'ye bakıp " Uyu." demişti. Melodi kaşlarını çatıp ona baktıktan sonra " Bende kitap okumak istiyorum." dediğinde Arem hayır anlamında kafa sallayıp kafası ile yatağı göstermişti.

Melodi omuz silkip " Ben neden okuyamıyorum?" diye isyan ettiğinde Arem ayağa kalkıp Melodi'nin kolundan tutmuş ve yatağa oturtmuştu. Çatık kaşlarla kendisine bakan kıza baktıktan sonra " Sen daha çocuksun. Uyuman gerek." dediğinde Melodi hızla ayağa kalkıp Arem'e doğru bakmıştı.
" Çocuk falan değilim ben." diye çıkışmıştı burnunun dibindeki kişiye. Arem bir adım geriye gittikten sonra " Tamam çocuk değilsin ama yarın okul var. Erken kalkman gerek." demişti.

Melodi istemese de Arem'in haklı olduğunu kabul ettiğinde yerine yatıp üzerini oturmuştu. Arem yarım yamalak üzerini örten kıza bakıp yorgandan tutmuş ve daha düzgün bir şekilde üzerini örtmeye başlamıştı. Melodi küçük bir kıkırtıyla ona baktıktan sonra " Bakıcı gibisin." demişti. Arem Melodi'nin üzerini iyice örttüğünden emin olduğunda Melodi'nin gözlerine bakmıştı.

Kısa bir süre baktıktan sonra gülümseyip " Çocuk gibisin çünkü. Ne zaman ne yapacağın belli olmuyor. Yakında yemekleri düzgün yemen için bebek sandalyesi de almayı düşünüyorum. O da lazım olur bence." demişti. Melodi kaşlarını çatıp " Saçmalama. " dedikten sonra kolunun altındaki yorgana sarılıp " İyi geceler." demiş ve gözlerini kapatmıştı. Arem de Melodi'nin saçlarını karıştırdıktan sonra iyi geceler diyip kitap okumaya geri dönmüştü.

Arem ilerleyen saatlerde elindeki kitabı bırakıp uyuyan Melodi'ye bakmıştı. Neden yaptığını bilmediği bir göz debirmesinden sonra " Çok saçma." demişti. Saatler önce sadece en yakını olarak gördüğü kişi dışında kimseye demediği şeyleri bir kaç aydır tanıdığı birine anlatmıştı. Onun hala güvenilir olup olmadığından emin bile değilken herşeyi olmasa da bir çok şeyi anlatmıştı.

Kendi kendine küçük bir küfür savurtuktan sonra yerinden kalkıp odadan çıkmıştı. Mutfağa gittikten sonra bir bardak su alıp masaya oturduktan sonra yavaş yudumlarla oyalanarak içmeye başlamıştı. İzlendiğini hissettiğinde çevresine bakmıştı. Kimseyi göremediğinde bardaktaki suyu bitirip masaya koymuş ve " İzlemeyi ne zaman bitirmeyi düşünüyorsun?" diye boşluğa sormuştu.

Kapının orda hafif ak düşmüş saçları, gri kanatları ile kollarını birbirine bağlamış bir melek belirdiginde oraya doğru bakmıştı. Melek tamamen içeri girdikten sonra Arem'in karşısına oturup " Sürgünden ne zaman döndün?" diye sormuştu sert bir ses tonu ile. Arem geriye doğru yaslanıp " Melodi beni seçti. Bu sayede çıkabildim yani üç belki dört ay oluyor." demişti. Karşısındaki melek masaya doğru yaklaşıp kollarını masanın üzerinde bağdaştırış ve " Melodi'ye yada bu aileye zarar vermezsin diye umuyorum." demişti.

Arem küçük bir kahkahadan sonra
aniden ciddileşip " Hadi ama babalık kaç yaşına gelmişsin eminim beni tanıyorsundur. Ben kimseye sebepsiz yere zarar vermem. Bu aile yada Melodi'i bana bir şey yapmadılar. " demişti. Melek geriye doğru yasladıktan sonra " Tabiki de seni tanıyorum. Durduk yere öldürdüğün kişileri de bilmiyor değilim bu yüzden geldim buraya." demişti.

Arem gözlerini devirdikten sonra 
" Öldürdüğüm kişilerin ailesine sorun istersiniz. Şu anda benim sayemde hayatlarını mahveden kişilerden kurtuldular. Üstelik saçma sapan bir sebep yüzünden de yapmadım uzun bir inceleme sonrası ölümü hak ediyorlar mı diye baktım. Ve baktıklarımın hepsi ölümü hak ediyorlardı. Yani sizin bildiğinizin aksine ben kötü biri değilim." demişti.