T W E N T Y - T H R E E

19 0 0
                                    

"AYAW KO NGA-------"

"Sige! Pwedeng-pwede!"

I gave Venice a glare because she's not helping! Ayoko na ngang makasama pa si Kyler ng mas matagal tapos papayag pa siya na ihatid kami ni Kyler!

At ito namang si Kyler, iba naman ang dadaanan niya pauwi pero nag-volunteer pa to take us to the house!

"Hindi nga kasi pwede!" I told them before walking away but I immediately went back to my position because I remembered that I'm not familiar to this place.

We're still here in front of the resto, facing the busy highway in front of us. Kahit 3 am na ay marami pa ring sasakyan at mga tao na nagtatrabaho sa mga establishments na malapit dito.

"Don't mind Eris. Antok lang talaga iyan kaya nagsusungit. Well, palagi naman pala siyang masungit." Tawa pa ni Venice. "Eris, mas safe tayo kung may kasama tayong lalaki."

"How do you say so?" I looked back. "We don't even know him that much for you to trust him."

I actually wanted to add my famous line "Don't call me Eris" pero baka magtaka lang si Kyler kaya huwag na lang.

"Ako pa? Isang tingin ko pa lang sa kanya, alam ko nang mapagkakatiwalaan siya. Trust me, I know what I'm saying. Tara na, Kyle!"

I was about to protest when she pulled me and before I know it, nakasakay na kami sa isang tricycle. Venice and I are sitting on the chair inside the...what do you call it again?

"Sidecar kasi." Venice pointed out.

Oh, right. Sidecar. While Kyler is sitting behind the driver.

I was constantly keeping my eyes on the driver who didn't even took a glance at us, because he's busy focusing on the road.

I am actually wondering, how do people easily entrust their safety to someone they don't know like public transport drivers? Hindi ko kaya iyon at hindi ko rin naman ginagawa because we have trusted drivers naman sa mansion. Kaya paano sila nagtitiwala sa driver na hindi nila kilala?

What if those people drive in a different way and just kidnap whoever the passenger is?

And what if this driver do that, too?

"Well, hindi kasi kami kagaya mo na iniisip na ang lahat ng tao ay may masamang intensyon. Pero hindi naman namin nakakalimutan na maging handa kung mangyari man iyon." Venice answered my questions pero napangiwi lang ako kasi hindi ako maka-relate. We have different mindset.

"Oo. At dapat na lang natin iyon irespeto. But of course, in different cases na ang mindset ng tao ay mali at makakaapekto sa iba o kahit pa sa kanya, those are the kind of mindsets that we shouldn't tolerate. Kahit pa sabihin nilang mas educated at mas matanda sila sa atin, hindi pa rin iyon dahilan para isipin natin na tama ang mindset nila kung iba naman ang mga sinasabi at ginagawa nila."

So I found out na may sense din naman pala kausap ang babaeng ito.

"Syempre naman. Ayaw mo lang naman talagang maniwala kasi palagi kang inis sa akin." Sumimangot siya.

She's complaining about that when she's also the reason why I'm annoyed at her. Kung hindi niya naman ako inaasar ay hindi ako maiinis sa kanya.

I won't be annoyed at anyone without a reason.

"Eh bakit kay Kyle inis na inis ka, eh wala naman siyang ginagawa sa iyo."

I scoffed upon hearing the name.

And wait, can he hear us talking about him?

"Don't worry, hindi niya tayo naririnig kasi malakas ang motor." Venice assured and smiled. "So bakit nga ang laki ng inis mo sa kanya?"

A Hundred Days With YouWhere stories live. Discover now