Behind His Mask

Chapter 22

A/N: Good evening loves. I'm sorry for not updating for so long. A lot of things happened that required my attention, but I will be updating from now on. Thank you for being patient with me. As always, I love you all, stay safe and stay hydrated. XOXO

---

"Fuck. Mababaliw na talaga ako." Riley murmured as he stared at the ceiling of his room.

Ilang araw pa lang ang lumilipas pero hindi na niya alam kung paano ba siya makakaalis sa palasyo na nasa maayos na pag-iisip pa siya. Para siyang batang kating-kating lumayas pero hindi niya magawa dahil ayaw pa naman niyang mawalan ng ama. 

Ayos lang sana kung mawawalan lang siya ng bahay na mauuwian, kaso hindi ganoon ang balak gawin ng ama niyang nagpupuyos sa galit dahil sa katigasan ng ulo niya.

Hindi niya rin masyadong nakakausap si Wyndell dahil busy ang dalaga sa trabaho. Ayaw naman niyang abalahin ito at tawagan maya't-maya. Wala sanang problema kung nandoon siya sa opisina ng girlfriend niya habang pinapanood niya itong magtrabaho. "Peste, gusto ko nang umuwi." He murmured under his breath, as if the palace that he's staying in right now is not his original home.

Hindi na alam ni Riley kung ilang beses na ba siyang nagpagulong-gulong sa kama. Wala naman siyang magandang magagawa sa labas ng palasyo dahil ilang beses na niyang naikot iyon simula nang dumating siya at sa ngayon, kaunting-kaunti na lang at talagang mawawala na siya sa tamang huwisyo.

Ito ang unang beses simula nang naging independent siya na nakulong siya sa iisang lugar at hindi siya pwedeng umalis. Isang linggo pa bago maganap ang banquet kung saan iaannounce ng ama niya ang pagiging crown prince niya. Ang sabi lang nito noong una, ilang araw lang ang lilipas, pwede na siyang bumalik sa Pilipinas.

"Ang matandang 'yun! Napakasinungaling!" Nanggigigil na aniya habang pinanggigigilan niya ang isa sa mga unan niya.

"You can't be a king if you can't lie you idiot. At isa pa, sinungaling ka rin naman. Kanino ka pa ba magmamana?" Napalingon si Riley sa pinanggalingan ng boses, and there, he saw his father.

"Ang panget mo." Wala sa mood na sambit ni Riley sa tatay niya tapos ay sumubsob na siya sa unan niya.

"This fucking brat!" Rinig niya ang panggigigil sa boses ng tatay niya pero hindi niya na 'yon pinagbigyan ng pansin.

He wants to see Wyndell. To hug her and kiss her. He'd rather watch her work the entire day, kahit pa hindi siya pansinin ng dalaga kaysa sa manatili sa lugar na ito.

"Are you really mad?" His father asked pero hindi siya sumagot. "Riley, son, come on." Dagdag pa ng tatay niya at ramdam niyang umupo ito sa gilid ng kama niya pero hindi niya pinansin. "Understand that I'm already too old for this job. Ayoko nang maging hari. You should be king by now pero hindi ko pa rin pinipilit sa'yo na ikaw na ang umupo sa pwesto ko because I know that if I force you to instantly succeed me right now, you'll be bathing this place with blood. Which, I don't think I can stop anyway." Napatingin si Riley sa ama niya nang marinig niya ang huling sinambit nito.

"What do you mean?" His eyebrows were furrowed as he asked, and his father sighed before answering his question.

"I don't want to tell you this but since your best friend is coming and I bet that he'll tell you anyway, uunahan ko na siya before you lose your mind." HIs father stated which only made his curiosity worse.

"I'm not that patient dad. Do tell before I really go insane." Tumagilid siya ng higa at itinukod ang kaniyang siko habang nakaalalay sa baba niya ang kaniyang kamay.

"Your subordinates, especially this particular family, is slandering your woman. They don't know that you're already here, which made them careless." The air around Riley instantly changed as soon as he heard that, and his father looked at him with eyes that seemed like he's given up already since he knew what's about to happen.