Write Your Own 💚YiZhan❤️✅

සිව්වන කොටස

මන් හිතුවා ළමයි yibo 's pov එකෙනුත් චැප්ටර් එකක් දෙන්න ..

.........................................................................

YiBo ' s pov

අද මට මිනිස්සු එක එක දේවල් කියනව ඇති ... ඒත් මමයි දන්නෙ තනිකම හින්ද මන් ජීවිතේ මොනතරන් නම් විදවනවද කියලා ....

කෝල්ඩ් ෆේස් එකක් තිබ්බ කියලා මන් හදවතක් නැති මනුස්සයෙක් වෙන්නෙ නෑනෙ ... මටත් හැගිම් දැනිම් තියනවා . .. මටත් ආදරේ ඕනෙ ... මමා පපා එක්ක හිටියා වගේ ලස්සන පවුල් ජීවිතයක් ගත කරන්න මමත් හීන මවනව ....

හැමෝම කියයි පවුල් ජීවිතයක් ගෙනියන්න තරන් මට වයස නෑ නේද කියලා.... ඒත් එහෙම කියන අය හිතනවටත් වඩා කාලයක් මන් තනිවෙලා හිටියා ..... අවුරුදු දහතුනෙන් පටන් ගත්ත මේ ගමන අද වෙද්දි අවුරුදු දොලහකටත් ලං වෙන්න මන් දුවලා තියනවා ... ඉතින් අවුරුදු දොලහක්ම මන් හිටියෙ තනිවෙලා නෙමෙද ...

මන් පුන්චි කාලෙ උදේ ප්‍රැක්ටිස් පටන් ගත්ත පාර ඉවර කරේ පහ හය වෙලා... අනිත් දේ තමයි .. නොදන්න රටක නොදන්න මිනිස්සු එක්ක ගැටෙන එක , පොඩි ළමයෙක් විදියට ඒ කාලෙ මට හිතෙන තරන් ලේසි උනේ නෑ ...

පොඩ්ඩක් හිතන්න මමා පපා වෙන රටක ... මන් තනියම තව රටක ඒකත් පොඩි ළමයෙක් ... ඉතින් මට තනිකම කියන දේ නොදැනි තියේවිද ... මන් එහෙ ඉන්දැද්දි උදේම ප්‍රැක්ටිස් වලට යද්දි ළමයි අර කහපාට වාහන වල ඉස්කෝලෙ යනවා ..සමහරු මමාලගෙ පපාලගෙ අත්වල එල්ලිලා ඇවිදන් යනවා ... ඉතින් මටත් හිතුනා හීන හැමඑකක්ම දමලා ගහලා ආපහු මමා ගාවට යන්න ...

ඒ ළමයි උදේම මමාගෙ අතින් බත් කටක් කාල ඒ ආශිර්වාදෙ එක්ක ඉස්කෝලෙ යද්දි මට සිද්දවුනේ එලාම් එකකට නැගිටලා නොතේරෙන වයසෙ ඉදන්ම ශෙඩුල් එකකට වැඩ කරන්න ... ඉතින් මිනිස්සු මොනාද දන්නෙ නේද ...

පොඩි කාලෙ ඔහොම ගෙවිලා යද්දි මගෙ හයි ස්කූල් කාලෙ ආවා .... එතෝටත් මම ප්‍රැක්ටිස් ..... ප්‍රැක්ටිස් වලින් තොර ජීවිතයක් මට ඒකාලෙ නොතිබ්බ තරම් .... මගෙ වයසෙ කට්ටිය තමන් ආදරේ කරන අයත් එක්ක පාරවල් වල අත්පටලන් යන දිහා මන් හිස් හැගීමෙන් බලන් හිටියා ...