Sevme beni adam! Barutumun çok yaraları var ruhunu parçalar, canını yakar. Sevme beni Adam! Diye düşündü genç kadın aşık olduğu adamın kokusunu içine çekerek.
Aç bana tüm kapılarını kadın! Ellerimdeki günah kanlarını bile bile sev beni. Sadece sev...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
4:BÖLÜM
Barut, her zaman ateşin altında yanmaya mahkumdur
Bu sefer cennetimi de cehennemi de bir arada yaşamak buysa son nefesim bir cennet kırıntısına dökülsün. Çünkü artık cennet kalmayacaktı, cehennem, cenneti ellerinde parçaladı ve ben zalimliğin ellerinde son verecektim.
Kan mı? Yanmak mı? Ya da
Yanmak mı? Yakmak mı?
Kelimelerim, cümlelerim, dudaklarım ölüm yemini etmişti bir vahşetin karşısında. Bir hüküm vermemi bekliyorlar sevgili çocukluğum. Seni de, beni de, bizi de bir cehennemde ölmek adına bir hüküm... Adalet mi demeliydim? Bir kurban seçildi, kanlı harabe tekrar üzerine yıkıldı, bir günahı gördün ve ceza olarak yanmamı istiyorlar.
Korkuyorum.
Sende hissediyor musun sevgili sakat ruhum? O cevval kadın kayboldu içimde ve korkak, saf bir çocuğu bu hüküm için zorunlu kıldı, diz çöktürdü. Gözlerimdeki yaşlar onun gözyaşları, titriyor. Üşüyor mu? Ya da korkuyor mu? Konuşamıyor. Tutuldu mu? İyi misin sakat ruhum? İyi miyiz?
Hayır değiliz.
Her şeyden öte Maria'mı toprak altında düşünmek. Düşüncesi dahi aklımı durdurdu. Gözlerimi sıkıca kapattım ve kafamı yan yatırdım ve sallanmaya başladım. Deniz gibi onu da kaybedemem olmaz, olmaz, hayır. İzin vermem! "istediğini seç şimdi." Dedi Alp rahat bir şekilde arkasına yaslandığında oturduğum yerden kalktım.
"Sen ne dediğinin farkında mısın?" diye sitemde bulundum.
"Bu herkes için en iyi yol."
"Değil!" dedim bağırarak. Ne yapacağımı bilmeyerek avucumu anlıma bastırdım ve ağlamaya başladım. "Ben bir katille evlenmeyeceğim. Ben o filimi izledim, gördüm." sonu kanlı bir harabeyele final oluyordu... Ve ardında bıraktığı yaralı bir ruh...
"Seni bırakamam." Sesi kararlıydı.
"Gitmek istiyorum." Dediğimde sesimin titremesine engel olamadım. Alp ayağa kalkarak bana yaklaştı.
"Gitmene bir şartla izin veririm." gözlerimin içine çok derin bir şekilde bakıyordu. Bakışlarını bir anlığına dahi yüzümden çekmeden masadakileri işaret etti. "O kurşunu seçersen gidersin. Ama unutma ki elindeki herkesi senden alırım. Hemde hiç acımdan." Dedi acımasız bir şekilde. Boğazımda ki yumrumu zorlukla yuttum. Maria. Direkt o geliyordu aklıma. Ya onunda bir karanlık kuyuya indirilmesini izlersem, ya onunda üzerine toprak atılmasına sessiz kalırsam... Ah!
