Sevme beni adam! Barutumun çok yaraları var ruhunu parçalar, canını yakar. Sevme beni Adam! Diye düşündü genç kadın aşık olduğu adamın kokusunu içine çekerek.
Aç bana tüm kapılarını kadın! Ellerimdeki günah kanlarını bile bile sev beni. Sadece sev...
Son kadehimi masaya koymak istiyorum, son umut gözyaşlarımı, bir serçenin yüreğinde öldürmek istiyorum. Sessizce acılı kader sayfama atacağım son imzayı hayatımın emaresi yapmak isteyen yanım çok ağır.
O kadar büyük ve hırçın dalgaların mahkumuyum ki canımı yakıyor defalarca param parça olmama sebep oluyordu. Ürkütücü bu soğuk sular, korkutucu içimdeki ruhun kalbime kazdığı derin mezar....
Gör bak ikinci kadehimi şerefe yapıyorum hayatımın yerle bir oluşuna. Araf yolunda kalıp o çaresizliği saniye saniye tatmin edeceğimi bilmiyordum.
"Günaydın." Alp'in boğuk sesi oluk oluk düşüncelerden çekip almıştı beni. Hafiften çıkmaya başlayan sakallı yüzüne baktığımda ilk gördüğü şey iki kaşımın ortası oldu ve, "Çatmışsın gene kaşlarını." dedi. Kaşlarımı çattığımdan bile haberim olmadan. Ve anında işaret parmağını alnıma bastırdı ardından konuşmaya devam etti. "kaşlarının çatık olmasını sevmiyorum." dedi mekanik bir sesle.
"Sana da günaydın." dedim sonunda konuşmaya karar vererek. Uyandığımızda birbirimize bağlı bir şekilde değildik o kendi bölümünde ben ise kendi bölümümdeydim. Bu iyiydi.
Yedi saniyelik bir süreyle Alp yüzümü izledi ardından yorganı üzerinden atıp ebeveyn banyosunda doğru yürdüğünde içimde uhte kalmış soruyu sorarak durdurdum. "Bana kızgın mısın?" dediğimde yavaş bir şekilde arkasını döndü ve derin bir iç çekişle konuştu.
"Bana yaptığın yanlışı unutmadım, unutmayacağım. Ama şuanlık hiçbir şeyle uğraşmak istemiyorum." dedi ve banyoya girdi bir kaç saniyenin ardından su sesini duydum. Neydi şimdi bu?
Bende boş bir şekilde tavanı izlemeyi bırakıp yataktan çıktım ve uzun saçlarımı gelişigüzel bir şekilde toplayıp odadan dışarıya çıktım. Ahşap merdivenleri tek tek indiğimde salondaki mobilyaların üzerinde beyaz örtü vardı ve gördüğüm kadarıyla uzun zamandan beri temizlik yapılmamış ve bu demek oluyor ki kimsenin uğramadığı bir yer.
Dağ evi diyemedim ya da bir villa, veya bir yazlık... Modern bir evdi. Mimari yapıtları, çevresi, peyzajı... Gözlerim evi merakla izledikten sonra kahvaltı yapmamız gerektiğini düşündüm. Salon ve mutfak birleşik olduğundan dolayı buz dolabına doğru yürüdüm. Sonuç tabii ki de dolu bir dolap değildi hüsranla dolabı kapattım ve evin salonuna giderek içimdeki meraklı arayışla çekmeceleri araştırma isteğimi yerine getirmiştim.
