Dev Adam | Texting

36

Merhaba, uzun süredir buralarda yoktum, özlemişimm. Kitabın bu kadar okunacağını tahmin etmemiştim, 70 bin için teşekkürler 💖

Yks'ye hazırlanıyorum bu yüzden haftada bir bölüm atmaya çalışacağım, desteklerinizi bekliyorumm🥰

Uzun zaman geçtiği için uzun bölümle geldim, keyifli okumalar.

°

Dila'dan:

Huzursuzca kıpraşmaya başlayan kirpiklerim, başıma saplanan keskin bir ağrıyla hızla açıldı. Bulanık görüntü gözlerimi kısmama neden olurken hafifçe inledim, boğazım kurumuştu.

Zihnim bayılmadan önce duyduğum haberi yeniden sahneleyip bana sunmuştu, kalp atışlarım acınım zirvesinde yerini korurken doğrulmaya çalışmamla koluma değen sıcak elle irkilmem aynı anda gerçekleşti. "Dila?" Kemal'in sesini duymaya tahammülüm yoktu, kolumu ondan kurtardım.

Saf ayağına yatarak "Ne oldu bana?" diye sordum, yine odamdaydım. Kemalin uyurken beni izlemesi tedirgin olmama neden olmuştu, telefonumu iyi saklamış mıydım?

"Bayıldın, kendine hiç dikkat etmiyorsun Dila." Kemal benim için anlamı olmayan nasihatlarını sıralarken gözlerimin dolmaması için dişlerimi sıkıyordum. Erenim nasıldı? Bilet alıp Türkiye'ye gidersem Kemal şüphelenir miydi?

"Sen beni dinliyor musun?" diye sorarak dikkatimi çekemeye başaran Kemal'e bomboş baktım. Gözlerindeki parıltı midemi bulandırıyordu, Eren'e bir şey olduğu düşüncesi beni delirtiyordu. Her şeyi boş verip onları polise teslim etmemek için kendimle savaşırken sevdiklerime zarar vermesi sabrımı taşırmaya başlamıştı.

"Çok yorgunum, odamdan çıksan mı artık? Sabah görüşürüz." Sabırsız sesime karşı yalnızca kafasını salladı, kırılmış gibi davranıyordu ve bu yalnızca beni daha çok öfkelendiriyordu.

Tuhaf bakışları üzerimde gezinirken rahatsız şekilde yatağımda kıpırdandım ve gözlerimi ona diktim. Çık git artık odamdan!

Kemal iç çekerek gülümsedi. "Seni seviyorum, iyi geceler." 

Yastığıma yatıp onu arkamda bırakacak şekilde döndüm. Nihayet odamdan çıktığında birinin gelme ihtimaline karşı bir müddet bekledim. Kimsenin gelmeyeceğine emin olunca kapıyı kilitledim, kalbim ağrıyordu ve daha fazla dayanacak gücü kendimde bulamıyordum.

Gözyaşlarım yanağımdan aşağı doğru süzülürken sakladığım telefonu yerinden çıkardım ve içimi çektim, ellerim titriyordu.