EP - 12

2.6K 185 0
                                    


Zawgyi

"အာဏာ……"

"အင္း……"

မဝံ႕မရဲေခၚမိသည္က ' အင္း ' တစ္လံုးတည္းသာျပန္ထူးလာတဲ႕သူေၾကာင့္ လူကပိုေၾကာက္မိသည္။ ဘယ္ကေနစကားစရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေလတဲ႕မ်က္ဆံနီေတြကလည္း ဆြဲေဆာင္မွဳတစ္ခုခုရွိေနသလို။

"ဘာေျပာမွာလဲ……ေခၚျပီးဘာမွလည္းမေျပာဘူး……"

"ဟို……"

စကားစမည္ျပင္ေတာ့ ပိုစိုက္ၾကည့္လာတဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ။ အရွိန္အဝါတစ္ခုခုထင္ဟပ္ေနတဲ႕အဲ႕ဒီ႕မ်က္ဆံနီေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲတာေၾကာင့္ ေခါင္းအသာငံု႕ခ်လိုက္ေတာ့ျပီး

"ငါ့…ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား……"

"မဆိုးဘူး……"

"ဟင္……"

ခ်က္ခ်င္းတံု႕ျပန္လာေလေသာစကားသံေၾကာင့္ ေႏွာင္ၾကိဳးမွာမ်က္လံုးေလးပင္ဝိုင္းစက္သြားရသည္အထိအံ႕ၾသမိသည္။

"မ…မဆိုးဘူးလား……ငါ့ကိုေလ……"

"နည္းနည္းေတာ့ဆိုးတာေပါ့……ဒီမွာၾကည့္ေလ…မင္းတြန္းလိုက္တာ ငါ့လက္ပြန္းပဲ႕သြားျပီ……"

ေျပာဆိုရင္း ဘယ္ဘက္အက်ီ ၤလက္ကိုအနည္းငယ္ေခါက္တင္ကာေရွ႕တိုးျပလာေလသည့္အာဏာ။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သား…လက္ဖ်ံရိုးမွာတစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ႕ ပြန္းပဲ႕ရာတစ္ခု။ အာဏာကအသားျဖဴသည္မို႕ ဒဏ္ရာကနီရဲကာေသြးစေလးပင္စို႕ေနသလိုလို။

"အဟင့္……"

လက္ကဒဏ္ရာကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ေရွ႕ကေကာင္ေလးဆီမွရွိဳက္သံသဲ႕သဲ႕ေလးကိုပါၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ အာဏာမွာထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာပင္။

"ေႏွာင္ၾကိဳး……ဘာျဖစ္လို႕လဲ……"

"အဟင့္…ငါ……ငါေတာင္းပန္ပါတယ္……"

ေခါင္းေလးငံု႕ကာငိုေနေလေသာသူေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအားနာေနသည့္ပံု။ သူသိပါ့မလား…ဒီေလာက္ဒဏ္ရာေသးေသးေလးမေျပာနဲ႕ ေသေစေလာက္တဲ႕ဒဏ္ရာဆိုရင္ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ……။

ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီWhere stories live. Discover now