Ending episode

7.2K 241 32
                                    

Zawgyi






ေဆးရံုရဲ႕VVIPအခန္းထဲတြင္အသက္လုေနရေသာလူနာတစ္ဦး။ ထိုအခန္းအတြင္း၌တြင္ပင္ ဆရာဝန္သံုးေလးေယာက္ေလာက္ရွိျပီးအသည္းအသန္ကုသေနရသလို ၊ nurseမ်ားကလည္းပ်ာယာခတ္လို႕ေနသည္။ ကုတင္ေပၚလွဲေနေသာလူနာရဲ႕ ေဆးခ်ိတ္ထားေသာျဖဴဥေနသည့္လက္တစ္စံုမွာလည္း ေဝဒနာေၾကာင့္အေၾကာဆြဲခ်င္သလိုလိုတြန္႕ေကြးေန၏။ ဒါတင္မကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အန္ထြက္လာတဲ႕ေသြးေတြက ခပ္သြယ္သြယ္ေမးရိုးႏွင့္ျဖဴဥေနေသာလည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္တြင္စီးက်ကာျမင္လို႕မွမေကာင္းေပ။


"ကိုေခတ္……လူနာကလံုးဝမရေတာ့ဘူး…အတြင္းကလီစာေတြလည္းအကုန္ပ်က္ဆီးေနျပီ……ျပီးေတာ့ အက်ိတ္ရဲ႕ဆိုးရြားမွဳက………"


"ေတာ္စမ္း!……"


လက္ေလွ်ာ့ခ်င္ေနျပီျဖစ္ေသာဆရာဝန္တစ္ေယာက္က ပိတ္ေဟာက္လိုက္မွသာျငိမ္က်သြား၏။ အတိအက်ေျပာရရင္တစ္ေယာက္တည္းမွမဟုတ္ သူကလြဲလို႕က်န္တဲ႕ဆရာဝန္ေတြအကုန္လံုးကလက္ေလွ်ာ့ခ်င္ေနၾကျပီ။  တကယ္ေတာ့ဒါေတြသူလည္းမသိတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကသူအျမဲကုသေပးေနတဲ႕လူနာရဲ႕အေျခအေနကိုမသိရေအာင္အထိမတံုးအတတ္ဘူးပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္လိမ္ညာပါရေစ……။ လိမ္ညာပစ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။


"အဟြတ္…အဟြတ္……အား……"


အေတြးထဲတြင္နစ္ေမ်ာသြားမိတဲ႕စကၠန္႕ပိုင္းေလာက္အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ထပ္အန္ထြက္လာျပန္တဲ႕ေသြးေတြကမနည္းမေနာ။ အေျခအေနကိုလက္မခံနိုင္ေသးတာေၾကာင့္လက္သီးကိုသာတင္းတင္းဆုပ္ထားမိသည္။


ထပ္ျပီးေသြးအန္ျပန္တာလား?……။


ေရွ႕ကျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္းမနည္းထိန္းထားရတဲ႕မ်က္ရည္ေတြကကာဆီးကာေဝဝါးလာတာေၾကာင့္ ညာဘက္လက္နဲ႕မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိသပ္ပစ္လိုက္မိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲကုသေပးေနပါေစ ဘာမွထူးျခားမလာတဲ႕အေျခအေနပဲမို႕ဆရာဝန္ဆိုတဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္သာရွိမေနဘူးဆိုရင္တကယ္ပဲနရာမွာတင္ထိုင္ငိုမိလိုက္ေတာ့မွာ။


ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီWhere stories live. Discover now