EP - 14

2.4K 174 5
                                    


Zawgyi

"ဟုတ္……ဟိုမွာေလ သားသူငယ္ခ်င္းေတြ……"

ေဒၚေလးေရာ ဦေလးေက်ာ္ကပါ အာဏာတို႕ကိုလွမ္းၾကည့္လာသည္။ အစကေတာ့အံ႕ၾသသြားၾကပံုရွိေပမယ့္ ေနာက္မွျပံဳးကာအိမ္ေပၚတက္ဖို႕ေခၚတာေၾကာင့္ သူတို႕လည္းေဒၚေလးေခၚသည့္အတိုင္းအိမ္ေပၚသို႕တက္လာခဲ႕လိုက္ေတာ့သည္။

"သားတို႕ကိုလျပည့္ေနမွေရာက္မယ္ထင္တာ……"

    သင္ျဖဴးဖ်ာခ်ပ္ကိုခင္းေပးရင္း ဦးေလးေက်ာ္ကစကားစလာတာေၾကာင့္ ေႏွာင္ၾကိဳးလည္းျပံဳးျပျပီးဖ်ာေပၚတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚေလးကေရေႏြးၾကမ္းယူလာေပးျပီး အနားတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ကာထံုးစံအတိုင္းစကားမ်ားကိုေမးေတာ့၏။

"စာလိုက္နိုင္ရဲ႕လား ေႏွာင္ၾကိဳးေလး……"

"လိုက္နိုင္ပါတယ္ ေဒၚေလးရဲ႕……သားကေတာ္တယ္ေလ ဟီးဟီး……"

ေဒၚေလးအေမးေၾကာင့္သာ သြားျဖဲ၍ေျဖသာေျဖလိုက္ရတယ္။ ေဘးကႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ နည္းနည္းလန္႕မိသားရယ္။ သူတို႕ကကိုယ့္ထက္ပိုေတာ္တဲ႕သူေတြမဟုတ္လား။

"ဘာမွအားမနာနဲ႕ေနာ္ သားတို႕……ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလိုပဲသေဘာထား ၾကားလား……"

"ဟုတ္ကဲ႕ အန္တီ……အာ ဒါမွမဟုတ္…ေႏွာင္ၾကိဳးေခၚသလို ေဒၚေလးလို႕ပဲေခၚရမလား……"

"ရပါတယ္ကြယ္…အဆင္ေျပသလိုေခၚပါ……ေဒၚေလးျဖစ္ျဖစ္ အန္တီျဖစ္ျဖစ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိရင္ရပါျပီကြယ္……"

စကားတတ္သည့္ဝဠာကေတာ့ ခဏခ်င္းပင္ေဒၚေလးနဲ႕စကားလက္ဆံုက်သြား၏။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္းဦးေလးေက်ာ္နဲ႕ေျပာဆိုျဖစ္ေနသည္မို႕ အာဏာကိုသတိမထားလိုက္မိ။

"ကဲ မိန္းမေရ…ထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္ေနျပီေလကြာ……ထမင္းစားဖို႕ေလးျပင္ေပးလိုက္ပါအံုးကြ……"

ဦးေလးေက်ာ္စကား စလိုက္မွသာေဒၚေလးလည္းသတိရသြားပံုေပၚသည္။

"ဟုတ္ပါ့ရွင္…စကားေကာင္းေနတာနဲ႕ပဲ ကြ်န္မလည္းေမ့ေနတာ……သားတို႕ဗိုက္ဆာေနေရာေပါ့……"

"မဆာပါဘူး ေဒၚေလးရဲ႕……ေဒၚေလးနဲ႕စကားေျပာေနရတာနဲ႕တင္ဗိုက္ျပည့္ေနျပီ……"

ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီWhere stories live. Discover now