Ολέθριο λάθος

5.Ολόκληρη γυναίκα

Σχεδόν δύο εβδομάδες είχαν περάσει από την μέρα που η Κασσάνδρα ενημερώθηκε από την Βεατρίκη ότι θα ξεκινούσε ιδιαίτερα μαθήματα με τον καθηγητή της.Αν και Σεπτέμβρης ο ζεστός ήλιος εξακολουθούσε να κάνει αισθητή την παρουσία του με την νεαρή κοπέλα να ιδρώνει διαρκώς.Ήταν και αγχώδης από την φύση της με αποτέλεσμα να λούζεται καθημερινά στον ιδρώτα και να χρειάζεται να κάνει κρύα μπάνια για να συνέλθει.Αυτό την εξόργιζε πολύ και την έκανε ευέξαπτη, είχε πιάσει πολλές φορές την Ίρμα να την κοιτάει ενοχλημένη από την γκρίνια της που είχε ομολογουμένως γίνει πιο συχνή τελευταία.Ωστόσο, δεν της έλεγε τίποτα καθώς κατανοούσε ότι η Κασσάνδρα είχε ανάγκη την εκτόνωση και έτσι δεχόταν σιωπηλά να γίνει αυτή ο δέκτης όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων.Η Κασσάνδρα το γνώριζε αυτό και την ευγνωμονούσε για την μητρική στάση που κρατούσε.

Ήταν Δευτέρα νωρίς το απόγευμα και καθόταν στο θρανίο μιας μικρής αίθουσας που από ότι γνώριζε χρησίμευε ως αίθουσα αναπληρώσεων, στις περιπτώσεις,δηλαδή, που λόγω ασθενειας ή άλλων σοβαρών αιτιών ένας μαθητής δεν είχε παρουσιαστεί στα μαθήματα και έπρεπε να τα αναπλήρωσει με τον εκάστοτε καθηγητή τα απογεύματα, με το πέρας του σχολικού ωραρίου.Εκεί έκανε μάθημα με τον Καθηγητή Anterson όλες αυτές τις μέρες.

"Karl υπαγόρευσε μου τους συμβολισμούς στο ποίημα του Μπωντλαίρ και θα τους σημειώσω στον πίνακα για να τους δει και η Κασσάνδρα"είπε ο Edward καθώς είχε γυρισμένη την πλάτη του και σημείωνε κάτι στον πίνακα με την άσπρη κιμωλία.Ο Karl δεν αποκρίθηκε σε αυτό που του είπε  ο καθηγητής του και παρέμενε σιωπηλός στην καρέκλα του, δίπλα από την Κασσάνδρα η οποία τον κοιτούσε με απορία.

"Karl τι συμβαίνει;"ρώτησε ο Edward καθώς παρατήρησε την απροθυμία του μαθητή του να απαντήσει.Τον πλησίασε και στάθηκε απέναντι του με τα χέρια σταυρωμένα.

"Κύριε έχουν περάσει 50 λεπτά, έχω κάτσει ήδη αρκετή ώρα και αυτό που με ρωτάτε μοιάζει παιδικό.Μπορεί να σας το απαντήσει και η Κασσάνδρα, εγώ θέλω να φύγω"εξήγησε με την απαίτηση να είναι εμφανής στην φωνή του.

Ανήσυχα, το βλέμμα της Κασσάνδρας περιπλανήθηκε στο πρόσωπο του Καθηγητή της που φαινόταν προβληματισμένος.Το κεφάλι της το ένιωθε βαρύ και η νύστα έκανε το βλέμμα της να φαίνεται απλανές και αόριστο.Δεν κοιμόταν καλά τελευταία, για την ακρίβεια περνούσε σχεδόν όλα της τα βράδια ξάγρυπνη ώστε να μελετάει όχι μόνο τα μαθήματα του οικοτροφείου αλλά και τα επιπλέον που της έβαζε ο Καθηγητής Anterson.Ο τελευταίος ήταν τρομερά απαιτητικός ήδη από τα πρώτα μαθήματα που διαπίστωσε το τρομερά χαμηλό επίπεδο γνώσεων της μαθήτριας του.Η μόνη της ελπίδα ήταν ο Karl, ένας συμμαθητής της από το οικοτροφείο τον οποίο προσχηματικά πιο πολύ είχε εντάξει  ο Edward στο ιδιαίτερο μάθημα προκειμένου να μην κινήσει υποψίες.Ο Karl είχε ομολογουμένως κάποιες ελλείψεις στο μάθημα της Γαλλικής γλώσσας, έτσι, ήταν το τέλειο εξιλαστήριο θύμα και των δύο.Παρ'όλα ταύτα, ήταν αντιδραστικός χαρακτήρας και πολλές φορές αγανακτούσε που είχε υποβληθεί σε αυτή την αγγαρεία που τον αποσπούσε από τον απογευματινό του ύπνο.Ο καθηγητής Anterson ήταν πιο διαλλακτικός μαζί του και πολλές φορές τον άφηνε να φύγει στα μισά του μαθήματος με την υπόσχεση ότι κάθε φορά θα έχει μελετήσει και θα είναι διαβασμένος.Στην Κασσανδρα δεν άρεσε αυτό, που υπήρχαν δύο μέτρα και δύο σταθμά.Εκείνη δεν την είχε αφήσει ποτέ να εγκαταλείψει νωρίτερα το μάθημα και τώρα υποψιαζόταν πως πάλι θα συνέβαινε το ίδιο.Το προαίσθημα της επαληθεύτηκε όταν είδε τον Καθηγητή της να οπισθοχωρεί και να γρυλίζει μέσα από τα δόντια του:"Τελευταία φορά που συμβαίνει αυτό Karl".