Ολέθριο λάθος

8.Ο τσακωμός

A/N: Λόγω υποχρεώσεων άργησα κάποιες εβδομάδες να ανανεώσω αλλά θα επανορθώσω και αυτό το κεφάλαιο είναι μόνο η αρχή <3

Οκτώβρης

Το γραφείο του Arthur στο σπίτι το οποίο είχε νοικιάσει πρόσφατα ήταν ένας ακριβοθώρητος χώρος, δεν επιτρεπόταν η πρόσβαση στον καθένα.Σπάνια άφηνε τον λίγο αυτό καιρό που κατοικούσε εδώ την Κορίν να εισέρχεται και να τον ενημερώνει για κάποιο επείγον θέμα που μπορεί να είχε προκύψει• με εξαίρεση αυτήν κανεις άλλος μέχρι στιγμής δεν είχε τολμήσει να πατήσει το πόδι του σε αυτό το πολύτιμο δωμάτιο.Ποιός ξέρει, ίσως επειδή είχε σημαντικά αρχεία και χαρτιά που αφορούσαν την δουλειά του ίσως επειδή δεν ήθελε κανείς να τον αποσπά με την παρουσία του, ο Arthur ήταν ιδιότροπος άνθρωπος- όπως και κάθε πλούσιος άλλωστε- και το μυαλό του μια άβυσσος που δύσκολα μπορούσες να εξερευνήσεις με επιτυχία.

Μα σήμερα ήταν διαφορετικά.Αυτή την μέρα, πριν ένα χρόνο πέθανε η λατρεμένη μητέρα της Κασσάνδρας, η λατρεμένη γυναίκα εκείνου.Αφότου επέστρεψαν από την τελετή μνήμης που είχε πραγματοποιηθεί το γραφείο του παρέμεινε ανοιχτό για το υπηρετικό προσωπικό που θα τους σέρβιρε σε εκείνον ζεστό καφέ και στην κόρη του ζεστό τσάι.Η Κασσάνδρα καθόταν στην πορφυρή καρέκλα που βρισκόταν απέναντι από το γραφείο του πατέρα της και ανακάτευε με το κουταλάκι του γλυκού το ξύλο κανέλας που έλιωνε μέσα στο φλυτζάνι της και ανέδιδε αυτή την διεγερτική μυρωδιά που τόσο της άρεσε.Η ματιά της εναλλάσσονταν ανάμεσα στο λιωμένο ξύλο και στην φιγούρα του πατέρα της που σκυμμένος σε στοίβες χαρτιά σημείωνε και έσβηνε προϋπολογισμούς απορροφημένος.Δεν είχαν προλάβει να αλλάξουν ρούχα καθώς με το που επέστρεψαν σπίτι ήρθαν κατευθείαν στο γραφείο του Arthur και αφού ξόδεψαν λίγα λεπτά σχολιάζοντας τους παρευρισκόμενους -ελαχιστους- συγγενείς, τον στολισμό και το αν θα έπρεπε τελικά να προσφέρουν και φαγητό εκτός από καφέ, ο Arthur συγκεντρώθηκε στα χαρτιά του.

Σήμερα έπρεπε να ήταν διαφορετικά σκέφτηκε η Κασσάνδρα.Σήμερα έπρεπε να τιμούν την μνήμη της μητέρας της και όχι να συμπεριφέρονται σαν να είναι μια συνηθισμένη μέρα.

"Πατέρα τι λες να κάνουμε μια βόλτα στον κήπο; Έχει ηλιόλουστη μέρα παρότι είναι αρχές Οκτώβρη"πρότεινε σε μια προσπάθεια να υλοποιήσει την σκέψη της.

"Αργότερα Κασσάνδρα"αποκρίθηκε εκείνος μηχανικά, σχεδόν αβίαστα σαν να είχε συνηθίσει να απαντάει σε αυτό τον τόνο.