Ολέθριο λάθος

18.Η ονείρωξη

Ακολουθούν ερωτικές περιγραφές.Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.Το περιεχόμενο απευθύνεται σε άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών.

Το χέρι του έψαξε στα τυφλά το κενό στρώμα δίπλα του.Άγγιξε τα ζαρωμένα σεντόνια και τίποτα άλλο.Το σώμα της Κασσάνδρας έλειπε από το κρεββάτι και ο Edward τότε ήταν που ξύπνησε για τα καλά.Πέταξε από πάνω του το άσπρο σεντόνι που κάλυπτε την γύμνια του και με τα χέρια του καθάρισε το ξερό πρόσωπο του.Κοίταξε το ρολόι στην άκρη του κομοδίνου, ήταν περασμένες 11.Φαίνεται πως τον είχε πάρει ο ύπνος εδώ και 2 ώρες σχεδόν μετά την ερωτική τους συνεύρεση.

Το κολλώδες σπέρμα του είχε στεγνώσει πλέον στο σεντόνι αφήνοντας ένα λεκιασμενο αποτύπωμα με κάποιες στάλες αίματος να βρίσκονται παραδίπλα μαρτυρώντας τι είχε συμβεί.

Τα κοίταξε προβληματισμένος, σκεπτόμενος πως θα μπορούσε να ξεφορτωθεί τα σεντόνια χωρίς να κινήσει υποψίες στο προσωπικό του ξενοδοχείου και όταν βρέθηκε σε αδιέξοδο κάλυψε το ένα σεντόνι με το άλλο με την ελπίδα να σκαρφιστεί κάτι έξυπνο αργότερα.

Σηκώθηκε να βρει τα ρούχα του τα οποία ήταν πεταμένα σε μια γωνιά του δωματίου.Τεντώθηκε στην διαδρομή καθώς ένιωθε τους μυς του πιασμένους.Δεν άργησε να αντιληφθεί την παρουσία της μαθήτριας του η οποία καθόταν κουλουριασμένη στο πάτωμα του hall, τυλιγμένη με ένα από τα σεντόνια σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση.

Εκείνη ύψωσε το βλέμμα της να τον κοιτάξει• ήρθε αντιμέτωπος με ένα ζευγάρι κλαμένα μάτια, γεμάτα θλίψη.Στην θέα τους πανικός τον κυρίευσε.

Ένιωσε αμήχανα που στεκόταν μπροστά της, όρθιος και ολόγυμνος.Το μποξεράκι του ήταν κουλουριασμένο με τα υπόλοιπα ρούχα στην άκρη του κρεβατιού, το άρπαξε και το φόρεσε γρήγορα και έπειτα την πλησίασε.Γονάτισε δίπλα της και την ρώτησε τι έχει συμβεί.

"Μπορείτε να ντυθείτε;"τον ικέτεψε στον πληθυντικό.

"Ντυμένος είμαι"αποκρίθηκε εκείνος μπερδεμένα.

"Οχι- εννοώ να ντυθείτε κανονικά.Κανονικά"εξήγησε με τρεμαμενη φωνή.Έκρυψε το βρεγμένο πρόσωπο της στις χούφτες των χεριών της.

Απομακρύνθηκε από κοντά της αποσβολωμένος και πανικοβλημένος.Πρώτη φορά ένιωθε αμήχανα που ήταν ημίγυμνος μπροστά σε μια..γυναίκα.Πισωπάτησε ώστε να μαζέψει και τα υπόλοιπα πεταμένα ρούχα του:φόρεσε το παντελόνι του, έδεσε την ζώνη του και ύστερα κούμπωσε βιαστικά τα κουμπιά του πουκαμισου του σιωπηλός ενώ την παρατηρούσε ταυτόχρονα.Στο μυαλό του επικρατούσε ένα χάος: προσπαθούσε να σκεφτεί τι είχε πάει λάθος και η Κασσάνδρα βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση.Δεν μπορεί...δεν μπορεί να το είχε μετανιώσει.Όχι, θυμόταν ξεκάθαρα, η μνήμη του δεν τον απατούσε.Θυμάται να την φιλάει με πάθος και ύστερα να την παίρνει στα χέρια του και να την ρίχνει στο κρεββάτι.Την καθησύχασε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα της αρέσει και πως θα πονέσει στην αρχή αλλά μετά θα είναι ωραία και αυτό συνέβη.Θυμόταν χαρακτηριστικά τους χαμηλόφωνους αναστεναγμούς της, το δάγκωμα των χειλιών της, τα χέρια της να γδερνουν την πλάτη του ωθώντας τον πιο πολύ μέσα της και στο τέλος τα μακριά μαλλιά της να ξεχύνονται στο μαξιλάρι με εκείνον να τα χαϊδεύει και το κεφάλι του να βρίσκεται ανάμεσα στα στήθη της.Δεν έκανε λάθος, όλα αυτά είχαν συμβεί, όλο αυτό ήταν λυτρωτικό και για τους δύο..ή μήπως όχι;Μήπως εστίασε στην δική του απόλαυση αδιαφορώντας για εκείνη;