"Μπορεί να μην είμαι έμπειρη αλλά.."η πλάτη της αποχωρίστηκε την πόρτα, με μικρά βήματα πλησίαζε τον άνδρα απέναντι της που πλέον ένιωθε εκείνος πως ήταν στην θέση του θηράματος.
"..είμαι πρόθυμη να κάνω ο,τι θέλεις.Όπως θέλεις.Όποτε θέλεις"τα ζυγωμ...
Η Κασσάνδρα είχε φορέσει το άσπρο, μεταξωτό νυχτικό της και βρισκόταν από ώρα ξαπλωμένη στο κρεββάτι της.Παρότι ο καιρός του Οκτωβρίου δεν ήταν και ο πιο ζεστός, εκείνη είχε ανοίξει ελαφρώς το παράθυρο της και ένα ζεστό αερακι-σπάνιο για τα δεδομένα της Ελβετίας- τρύπωνε στο δωμάτιο της.Τα βλέφαρα της τα ένιωθε όλο και πιο βαριά όσο περνούσε η ώρα, ήταν αδύνατον να τα κρατήσει ανοιχτά.Το κορμί της είχε αρχίσει να χαλαρώνει και οι αισθήσεις της να καταλαγιάζουν, σημάδι πως βυθιζόταν αργά αργά στην αγκαλιά του Μορφέα όταν αισθάνθηκε ένα χέρι να χαϊδεύει τον μηρό της, όσο μηρό δεν κάλυπτε το νυχτικό τέλος πάντων.Τεμπέλικα έστρεψε το βλέμμα της προς τα εκεί όταν έντρομη αντίκρισε μια ανδρική φιγούρα.Σηκώθηκε έτοιμη να ουρλιάξει όταν το ανδρικό χέρι που μέχρι πριν λίγο χάιδευε τον μηρό της σε κλάσματα δευτερολέπτου έκλεισε το στόμα της.
"Μην ουρλιάξεις θα μας ακούσουν"της ψιθύρισε και πλησίασε το πρόσωπο του πιο πολύ στο δικό της.Η Κασσάνδρα ένιωσε την φωνή του σαν ηλεκτρικό ρεύμα που την διαπέρασε μονομιάς, ηλεκτροσόκ.
"Κύριε Anterson εσείς;"απόρησε σύξυλη όταν εκείνος διστακτικά τράβηξε την παλάμη του από το στόμα της.Το νεφελώδες φως του φεγγαριού φώτιζε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του βοηθώντας την να τον αναγνωρίσει.Ναι, χωρίς αμφιβολία ήταν αυτός.
"Τι κάνετε εσείς εδώ;"συνέχισε να ρωτάει με την ελπίδα εκείνος να απαντήσει σε κάποια από τις ερωτήσεις της.Προσπάθησε να θάψει την ακατανίκητη επιθυμία της να τον κοιτάξει εξονυχιστικά από την κορυφή ως τα νύχια και έτσι προσηλωθηκε στο βλέμμα του.Τα μάτια του ήταν τόσο συνηθισμένα, στο χρώμα του κάρβουνου και όμως εκείνη ένιωθε πως δεν είχε ξαναδεί τόσο σαγηνευτική ματιά.Ο Edward δεν έβγαλε λέξη.Δεν εξήγησε τον λόγο που είχε έρθει και ούτε καν απολογήθηκε για το πώς εισέβαλε στο δωμάτιο της ενώ εκείνη κοιμόταν.Πλησίασε και άλλο το πρόσωπο του πλέον απείχαν χιλιοστά τα μέτωπα τους.Το μέτωπο της Κασσάνδρας ήταν ποτισμένο με στάλες ιδρώτα λόγω της αδρεναλίνης.Τον είδε να γλείφει τα χείλη του και ασυναίσθητα το βλέμμα της πήγε στο στόμα του, αυτό το αμαρτωλό στόμα.
"Σε θέλω"δύο λέξεις ήταν αρκετές για να ταράξουν τα σωθικά της.Ήθελε να κάνει εμετο και όχι από αηδία αλλά για να ξερασει όλες τις πεταλούδες που είχαν κατακλύσει το στομάχι της και της δημιουργούσαν ζάλη.Όχι, το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί εκείνη την στιγμή ήταν να χάσεις τις αισθήσεις της.
"Κύριε Edward μάλλον παραμιλάτε από την κούραση"μάζεψε όσο κουράγιο της είχε απομείνει και ψέλλισε ο,τι της φάνηκε εκείνη την στιγμή πιο λογικό και σώφρων να πει.Δεν είχε το θάρρος να τον κοιτάξει γιατί γνώριζε ότι το βλέμμα του θα την αφοπλιζε με κάθε τρόπο, από κάθε τι, ωστόσο οι λέξεις του έμοιαζαν να είναι περισσότερο αφοπλιστικές.
"Δεν παραμιλάω καθόλου, ξέρω πολύ καλά τι λέω.Και εσύ με θες.Κάνω λάθος;"έφερε τα χείλη του τόσο κοντά στα δικά της που σχεδόν τριβόντουσαν μεταξύ τους.Δάγκωσε το κάτω χείλος της και κατέβασε περισσότερο το βλέμμα της.
"Εγώ είμαι μια χαζή έφηβη, γελοία.Ακόμη και αν σας θέλω ήξερα ότι ήταν σαχλό όλο αυτό για αυτό και δεν είπα τίποτα".
"Δεν είναι σαχλό.Νιώθω ακριβώς το ίδιο"ο Edward χάιδεψε τον γυμνό της ώμο.Η τιράντα του νυχτικού της είχε πέσει στο μπράτσο της και σουτιέν δεν φορούσε.Το σημείο που εκείνος άγγιξε, η Κασσάνδρα το ένιωσε να καίγεται.Η επιδερμίδα της είχε πάρει φωτιά και μαζί όλο της το σώμα.Δεν ήταν εμφανές αλλά οι ρώγες της σκλήρυναν, εκείνη το αισθάνθηκε.
"Γιατί εμένα;Υπάρχουν άλλες..πολύ πιο όμορφες και-και έμπειρες για να-"
"Δεν το συνηθίζω αυτό Κασσάνδρα" την διέκοψε.Δεν ήξερε αν τα λόγια της τον είχαν θίξει ή αν η φωνή του ακουγόταν βλοσυρή, αυταρχική και αυστηρή επειδή ήταν εκ φύσεως τραχύ το ηχόχρωμα της φωνής του.
"Δεν πλησιάζω μαθήτριες για το κέφι μου.Αλλά εσύ-"κόμπιασε για μια στιγμή ώστε να κοιτάξει το υπόλοιπο πρόσωπο της.
"Είσαι...με έχεις ξεμυαλίσει.Σε κοιτάω στην τάξη, στα διαλείμματα όταν εσύ δεν με κοιτάς ή αποφεύγεις να με κοιτάξεις.Είσαι γλύκα.Οι τούφες των μαλλιών σου που βάζεις μπροστά στα μάτια σου για να αποφύγεις την οπτική επαφή, το βλέμμα γεμάτο συστολή, τα κοκκινισμένα μάγουλα,η σκέψη πως είσαι παρθένα με ερεθίζει τρομερά" τα μάτια της Κασσάνδρας άστραψαν καθώς τα άκουγε όλα αυτά.Ένιωσε κολακευμενη, ποθητή, ερωτική κανένας δεν της είχε μιλήσει έτσι μέχρι τώρα-πόσο μάλλον ένας άνδρας που και εκείνη ποθούσε.Μα ντράπηκε που ο Edward είχε καταλάβει την απειρία της και η αξιοπρέπεια της την ανάγκασε να απαρνηθεί την αλήθεια.
"Δεν σας αφορά αν είμαι ή όχι παρθένα.Δεν σας έχω πει τίποτα τέτοιο και με-" δεν ολοκλήρωσε την φράση της καθώς ο καθηγητής της την τράβηξε προς το μέρος του και την φίλησε τόσο άγαρμπα που η γλώσσα του έμοιαζε με εισβολέα σε ξένο έδαφος.Ήταν βάναυσο αυτό το φιλί αλλά η καταπίεση των συναισθημάτων που και οι δύο είχαν επιβάλλει στους εαυτούς τους ήταν ακόμη πιο βάναυση.
Συνεχίζεται..
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
