Chapter 23

23.8K 842 737
                                    

"What did you fucking do?!" Malakas na sigaw ni Calen kay Amara habang binubuhat ako.

"I-I didn't know! I-If I knew, then I wouldn't push h-her!" Amara defended herself.

Patuloy lang ako sa paghikbi. My whole body becomes weak. My lips are trembling. Pakiramdam ko ay naubos na ang dugo sa buong katawan ko. Namumutla ako.

"Fucking bullshit, Amara! Fucking bullshit!" Calen cursed. Amara was left speechless.

Mabilis akong nilingon ni Calen. He kissed my forehead. "Don't cry, Lav. Don't cry..." Calen whispered. "Everything is fine..."

I am panting, almost out of breath, because of nervousness. Unti-unting bumibigat ang talukap ng mga ko habang bitbit ako ni Calen at tumatakbo.

"Move!" Malakas na sigaw ni Calen. "Prepare a fucking car! Call the nearest hospital now!

I can't see what's happening right now because I have already closed my eyes.

"This is Calen Morgan, and prepare your available doctors! My partner is pregnant and she's bleeding!"

Naramdaman kong inupo ako ni Calen sa kung saan, sa tingin ko ay sa loob na ng sasakyan. I heard a loud bang noise from a car and a creak beside me. The car's engine started.

"Lav..." Calen is panting. "Don't be afraid and be strong. I'm always here beside you. I'm not going to leave you alone..."

That were the last words I heard from Calen's mouth. I felt the one last drop of my tear fell from my eyes before I lost consciousness.

"That fucking bitch! Ginigigil mo ako, Amara..." I heard Lexie's voice.

Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko at kahit na malabo, naaninag ko kaagad si Lexie na paikot-ikot sa gilid ko.

"L-Lexie..." I called her name, still weak.

Napalingon sa akin si Lexie. "Fucking bitch, you made me worry!" Bigla siyang umiyak.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang dali-dali siyang lumapit sa akin at niyakap ako. She's sobbing. Hinaplos niya ang buhok ko at umiyak pa lalo.

"L-Lexie..." Kinakabahang tawag ko sa kaniya.

Lexie sobbed harder. Pati tuloy ako ay bigla na ring naiyak. Nanginig ang buong katawan ko sa takot.

"D-Did I lose it?" Pumiyok ang boses ko.

"It's fine, Lav. I-It's fine."

I broke down when I heard of Lexie's response. Bumigat ang dibdib ko at pakiramdam ko ay hindi ako makahinga. I broke down into tears and felt weak and numb. Sumikip ang dibdib ko.

Biglang bumukas ang pintuan at niluwa no'n si Calen at George. Nang magtama ang paningin namin ni Calen ay naglakad kaagad siya papalapit sa akin.

"Why are you crying?!" Nag-aalalang tanong niya.

Kumawala si Lexie sa pagkakayakap sa akin at umupo sa gilid ko. She wiped her tears away.

"C-Calen..." I cried even more.

Calen hugged me and brushed my hair. "Shhh...Why are you crying? You should rest."

Calen let go of me and cupped my face while both of his thumbs were wiping my tears away.

"Your eyes are swollen. Stop crying, please." Malambot ang kaniyang boses.

Imbes na huminto ako sa pag-iyak ay mas lalo pa akong lumuha.

"B-But I lose it, Calen. I-I'm sorry. I-I...I should've been more careful. H-Hindi na lang sana ako pumunta—"

"Wait, what? What are you talking about?" Kumunot ang noo ni Calen.

365 Days Contract [EDITING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon