Şenlik Zamanı

1.3K 163 41
                                    


Merhaba <3<3<<3<3 

Kaos geliyorum demez gelir <3<3<3<3<3 

Sizi seviyorum, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3<3<3<3<3<3<3

















"Aman tanrım!"

Kyungsoo evin içinde bulamadığı iki bedeni bahçede bu şekilde görmeyi beklemiyordu. Sabaha ancak işlerini bitirebilmiş ve eve dönmüşlerdi.

"Ne oldu hyu- aman tanrım!"

Bahçede kardeşinin kurdu ve ona yaslanmış bir şekilde uyuyan Baekhyun kesinlikle bekledikleri bir şey değildi.

Onları uyandırmalı mıyız?" dedi Jongin fısıldayarak.

"Evet ve benim de kardeşimle konuşmam gereken şeyler var anlaşılan."

Kyungsoo sinirle tekrar içeri girmişti ve Jongin de endişeyle ona bakıyordu. Aklından geçenleri az çok tahmin edebilmişti ve ona hak da veriyordu. Chanyeol'u uyandırmak için daha bir adım atmıştı ki anında açılan gözleriyle duraksadı.

Uyumuyordu demek ki!

"Chanyeol, uyanın hadi. Abin seni bekliyor ve çok kızgın."

Jongin Baekhyun'u uyandırmak için yana doğru bir hamle yapmıştı ama karşısındaki kurt kafasıyla Baekhyun'un önünü kapattı.

"Pekala, sen uyandır ama abini daha fazla kızdırma."

Daha fazla üstelemeyip onları bahçede yalnız bıraktı. Kyungoo'yu mutfakta kolları bağlı ve tezgaha yaslanmış bir şekilde buldu. Kaşlarını çatmış bir şeyler düşünüyordu.

"Hey, iyi misin?"

Kyungsoo hemen kafasını kaldırmış ve kollarını aşağı indirmişti.

"Sence?"

Jongin kıkırdayarak Kyungsoo'nun karşısına geçti ve o da ada tezgaha yaslandı.

"Aklından geçenleri tahmin edebiliyorum."

"Güzel, en azından biri beni anlıyor." Dedi Kyungsoo gözlerini devirerek.

"Kyungsoo, Chanyeol tüm sorumluluklarını boşlayacak biri değil."

"O yüzden mi şu an hala bahçede!"

Kyungsoo derin bir nefes aldı.

"Konseyin gözü üzerimizdeyken burada, kendi evinde bir insan tutuyor. Yakalanırsak olacakları tahmin etmek bile istemiyorum."

Jongin onun endişelerini anlıyordu, ailelerini kaybettikten sonra kardeşinin üzerine çok düşmüştü.

Jongin daha fazla zaman kaybetmeyerek kollarını kendinden daha küçük olan bedene sardı. Kyungsoo ne olduğunu kavrayana kadar boynunda hissettiği nefesler vücudunu titretmişti ama bu sefer karşı koyacak hali de yoktu. Bu yüzden o da sarıldı karşısındaki bedenin yüzündeki büyük gülümsemeden habersizce.

All My Life - Omegaverse - MpregOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz