Merhaba <3<3<3
Bölümlere devam ediyorum <3 Sizi seviyorum, umarım beğenirsiniz, iyi okumalar <3<3<3<3
***Not: Bu hikayem yavaş yavaş bitiyor ve yeni bir kurguya başlayacağım. Aslında aklımda Taekook vardı ve ben ukekook seven bir yazarım acaba okunur mu diye endişeliyim :( okur musunuz severek? :(( (Tabi ki bekleyen diğer Chanbaek hikayem de devam edecek.)
Yavaş yavaş ayırt etmeye başladığım seslerle gözlerimi aralamak istedim ama pek başarılı olduğum söylenemezdi.
Çok yorgun hissediyordum kendimi ama bu yorgunluk fiziki değildi, ruhsal olarak çok yorulmuştum. Evet, Chanyeol ile aramızdaki durumu tamamen iyileştirene kadar çok çaba sarf etmiş, yaralanmış ve tekrar iyileşmiştik. Beni yoran kısım bu değildi, beni yoran asıl şey sürüdekilerin beni kabullenememesiydi.
Sürüsü Chanyeol'un ailesiydi, aralarındaki bağ o kadar güçlüydü ki sürüsünden birinin zarar görmesi bile Chanyeol'u çıldırtmaya yeterdi.
Bir insan olarak onu yüzde yüz anlamam elbette mümkün değil ama yine de bizim aramızdaki mührün eksik olması, benim insan olmam, kokumun olmaması gibi sebeplerden dolayı sürüsünün gerisinde kaldığımı hissediyordum bazen. Onların bir şeyleri bu kadar kolay kabul etmesini elbette belemiyordum ama bu kadar fazla zorlanacağımı düşünmemiştim.
Kalabalığın arasından ayırt edebildiğim tanıdık sesle konuşmak için kendimi zorladım.
"C-chanyeol?" dedim gözlerimi hala açamazken.
Yatağın sol tarafında bir baskı hissettim, hemen sonra da yanağımı okşayan elini
"Güzelim, iyi misin?"
Onun sesini duyduğumda biraz daha rahatlamıştım. Sanki ne kadar yakınımda olursa o kadar muylu olacakmış gibi hissediyordum. Yavaşça toparlayabildiğim zihnimle gözlerimi aralayabildim.
Buruk ve mahcup bir gülümsemeyle beni izliyordu. İyi olduğumdan emin olmak için hemen arkasındaki şifacıya baktı.
"Yorgun düşmüşsün Baekhyun, bu dönemlerde dikkat etmen gerek hem sen hem de-"
Duraksadı, bahçede geçen muhabbet yüzünden duraksadı.
"Hem de bebeğiniz için dikkat etmelisin."
"Böyle insanların arasında mümkünmüş gibi." Dedi Chanyeol sinirle.
Kyungsoo, Sehun ve abim odadaydı ama Jongin yoktu.
"Baekhyun, bırak o yaşlı bunaklar ne derse desin. Biz gerçeği biliyoruz ve onlar da gerçeği öğrendiklerinde bu söylediklerine pişman olacaklar." Dedi abim yatağın diğer tarafında başımı okşarken.
Şu an küçük bir bebek gibi sadece abimin kucağına oturup ağlamak istiyordum.
"Abimle yalnız kalabilir miyim?" dedim elimi yavaşça eşimin elinden çekerken.
Chanyeol'un hayal kırıklığı içeren bakışlarını görsem de şu an üzerimdeki yüklerden biraz kurtulmak istiyordum ve Chanyeol'u görmek bana bahçede duyduklarımı hatırlatıyordu.
YOU ARE READING
All My Life - Omegaverse - Mpreg
Fanfiction(Mpreg) Baekhyun bir gün iyileştirdği kurdun ileride tüm hayatına yön verecek kişi olduğunu nereden bilebilirdi ki? Ya da Chanyeol iki kez gördüğü insanın ona tüm kuralları çiğneteceğini?
