Tempted to Touch 2

09

This story has advanced chapters in Patreon.

Be a patron for only 50 pesos per month.

Visit my Patreon account, @vampiremims.

Leave a comment if you like the story!

☀️☀️☀️

“Are you okay?”

I looked at Enzo who’s standing near my bed while looking at me. I rolled my eyes and turned around to cover my face.

Masakit ang ulo ko kagabi pa kaya naman hindi ako lumalabas ng kwarto ko. Pinadalahan na rin naman ako ni Mommy ng breakfast kanina at nakalahati ko naman iyon kahit na papaano.

Wala pa rin akong ganang kumain. It just felt like everything was bland and I hated it.

“You should drink your medicine so you’ll get better soon,” dagdag pa nito na hindi pa rin pala umaalis sa kwarto ko.

“I will,” sabi ko na lang kaysa makipagtalo dahil alam ko naman na hindi ako mananalo kay Enzo.

“Do you want anything? I’ll go home early later,” naramdaman ko ang pagdagdag ng bigat sa kama ko kaya nilingon ko ito at sinimangutan.

“I’m not gonna die yet, but I want… pineapples…” I said softly.

Kumunot ng bahagya ang noo nito pero tumango rin kalaunan.

“Alright, just take some rest and don’t go out, okay?” bilin nito sa akin bago tumayo at ginulo ang buhok ko.

“Enzo!” saway ko naman dito. I even rolled my eyes and that actually hurt my head. Nagsisi ako kaagad sa ginawa ko.

“As if naman aalis ako ng masama pakiramdam ko,” dagdag na sabi ko rito bago tuluyan na itong lumabas ng kwarto ko.

Nilingon ko ang gamot na nasa may gilid ng kama ko at pinagmasdan iyon.

Kinuha ko iyon at tinitigan.

I shook my head before reaching the glass of water and took my medicine. Pagtapos ay muli na akong bumalik sa pagkakahiga dahil na rin umiikot ang paningin ko. Nang bumisita ako kay Theon ay inihatid na rin ako nito sa bahay namin nang sumama ang pakiramdam ko. He was worried, of course.

Sinabihan ko na lang ito na huwag mag-alala dahil baka may nakain lang talaga akong hindi maganda. Nagbilin na rin ito sa akin na huwag kumain ng kung anu-ano para hindi ako magkasakit.

Nagising na lang din ako sa katok ng kasambahay namin. I was too weak to open the door so I just told her to come inside.

Napakunot ang noo ko nang makita ko na may kasama ito at may dala itong mga prutas. Ang isa naman ay may dalang pagkain.

“Nagpadala po si Sir Theon ng pagkain niyo, Ma’am. Pati po mga prutas. Tumawag po siya kanina dahil hindi niyo raw po sinasagot ang tawag niya, nagsabi na lang po kami sa kanya na baka tulog po kayo kaya nagpadala na lang po siya ng pagkain at nagbilin na kainin niyo raw po lahat ng ito,” mahabang sabi nito sa akin.

I looked at the food he bought. Napailing na lang ako bago pinilit na umupo para na rin kumain. May soup na kasama ang pinadala nito kaya naman kahit na nanghihina pa ay kinuha ko ang phone ko para tawagan ito.

I don’t think I will be able to compose a message for him.

Sumagot naman agad si Theon sa pangalawang ring pa lang ng phone nito.

“Baby,” he called me.

“I received the food, and the message,” I smiled a little. Ngumiti rin ako ng tipid sa mga kasambahay namin. Nagpaalam naman na ang mga ito na aalis na nang maayos na ang pagkain sa lamesang nasa loob ng kwarto ko.