EPILOGUE
Maria Helena Gragasin POV
"Xage! Pwede ba, can't you stop!? You're drinking too much!" Sinubukan kong agawin sa kanya ang bote ng alak. Kanina pa kami pinagtitinginan rito sa bar.
"No! Helen, i-i'm crazy.. I-.. can't be with Maureen.. baka masaktan ko sya." Lumambot ang ekspresyon ko at nilapitan sya. I smiled painfully. He should think for his self.. sarili nya dapat ang iniisip nya. Bakit, bakit sya nanaman?
Bakit si Sienna nanaman?
Dinala ko si Xage sa condo ko para patulugin. Hindi sya pwedeng umuwi ng ganito ang lagay nya. Nag patulong ako sa nakababata nyang kapatid kanina upang dalhin sya rito dahil hindi ko kaya.
"Helen.. thank you. Thank you for helping my brother." I smiled to Josh when he thanked me, but my smile faded when he talked again.
"Pero, hindi ka para sa kapatid ko. I know my kuya, sasaktan ka lang nya.." My smile faded and tears started pooling my cheeks. Alam ko. Alam ko simula palang na hindi nya na ako kayang itrato ng maayos.
"Mali ka, Josh.. Hindi ganoon ang kuya mo, mabuti syang tao, at itratrato nya ako ng maayos." Again. Pinilit kong huwag maiyak sa mga pinag sasabi dahil alam ko sa sarili ko na mali ako. Mali, dahil hindi nya ako kayang itrato ng maayos.
"Itratrato ka ng maayos? Listen, Helen. You're smart and independent woman. I'm sure you can stand on your own without my kuya." He scoffed. I didn't answer. "Paano ka nya itratrato ng maayos? Eh, hindi nga sya maayos. In short term, may sira sya sa utak! Baliw sya!" Tuluyan na akong napahagulgol sa kanyang tinuran.
"Oo! Alam ko, Josh! Alam ko. Pero, pero.. putangina! Traydor etong puso ko, eh. S-sya pa rin ang itinitibok.." Dinuro duro ko ang puso habang pinipilit na tumahan dahil baka magising ko sya. Kung sana, sana kaya kong piliin kung kanino ako mag kakagusto. Edi sana, hindi sa boyfriend ng kaibigan ko.
Natahimik si Josh sandali, pag katapos ay ginulo ang kanyang buhok saka walang salitang umalis. Nasa pintuan na sya noong mag iwan sya ng masasakit na salita na syang nag pahina sa akin.
"Baliw sya, Helen. Wag mong hayaan na pati ikaw ay mabaliw dahil sa pagmamahalan na iyan."
Tama sya.. wala itong patutunguhan. Pero, ano nga bang magagawa ko kung ito ang gusto ng puso ko?
I didn't listen to Josh. Napakarami na naming pinagsamahan ni Xage para iwan ko sya. Sya lamang ang tanging naging sandalan ko noong mga panahong walang-wala ako at ngayon na sya naman ang nangangailangan, hinding-
hindi ko sya pababayaan. Kahit na kapalit noon ay sariling ako.
I stared at his close eyes.. his thick eyebrows and pale lips because of alchohol. His pinky cheeks that i once used to adore. Napangiti ako ng maalala ang una naming tagpo.
Nandirito ako sa bar ngayon. Umiinom mag isa. I-i failed my exam.. my father cheated and mom is sick. Paano na kami ngayon?
Hindi ko na kaya.. ako na lang ang inaasahan ng kapatid ko ngayon. Paano.. paano nalang ang kapatid ko?
"What's wrong?" Nilingon ko ang lalaki na nakaupo sa gilid ko. A tall, moreno handsome man. He is silently watching me and i can feel it.
Instead of answering his question, i turned my back and ignored him. Nandito ako sa bar upang kahit sandali ay mawala ang sakit na nararamdaman ko. And finding a man is not a solution.
