Chapter 8

47 4 0
                                    

"It's hurt!" Reklamo ko habang nakahawak sa gitara ni Troy. Andito kami sa may dalampasigan and he offered a free tutorial on the basic chords. I don't know how he made me do this! I was busy with my own thoughts when he suddenly appeared here and offered, not exactly offer because he forced me to hold the guitar and place my fingers on the strings. Argh, this idiot is really getting into my nerves. We are friends but I didn't know that he's this so stubborn. Nakakainis but...it's cute though, parang si Moana lang.

"I told you, sa una lang 'yan. Kapag nasanay ka na, you will eventually love the strings, 'yong tipong mas mamahalin mo pa 'yan kaysa sa mga kaibigan mo." And he's talkative.

I rolled my eyes. "I don't want to learn how to play a guitar, Troy. Leave me alone."

"Ay sungit ah? Ako na nga 'tong nagmamagandang loob, mahal ang talent fee ko Rosas, kaya dapat maging proud ka na nagkusa akong turuan ka."

Binalik niya ang mga daliri ko sa strings at pinitik ang noo ko. Nasa gilid ko siya at sobrang lapit sa akin dahil nga ginagabayan niya ang kamay ko.

"You're so mayabang, you know that? Kainis ka. Bigla-bigla ka na lang sumusulpot, para kang mushroom!"

"Ang cute mo," he whispered. Tumawa siya nang mahina. "Sige na, baka maisipan mong mangharana in the future."

"Anong akala mo sa akin? Lalaki?!" Galit kong tanong at inis siyang tiningnan. Sinamaan ko siya ng tingin ngunit natawa lang ito. "Huwag kang tumawa-tawa because nothing's funny!"

"Sorry, ma'am!" He cover his hand over his mouth and shook his head like a kid. "I'm just kidding. Gusto lang talaga kitang turuan, para naman magkakalyo 'yang malambot mong palad."

I glared at him. "I don't like to have kalyo!"

Kinuha niya ang kamay ko at tiningnang mabuti, hinaplos at inisa-isa ng tingin ang mga daliri. Kunot-noo ko siyang pinapanood.

"What are you doin'?!" Inis kong tanong at hinayaan siyang gawin ang gusto niya. He's stronger than me, kahit bawiin ko ang kamay ko he'll not let me.

"Hindi nga bagay, mas bagay kamay ko rito."

I rolled my eyes and hit his hand. "You're so papansin, ano? Hold this." Balik ko sa gitara niya sa kanya at natatawa niya naman itong tinanggap.

"Just kidding, half meant though..." He whispered.

"Ano?" Kunot noo kong tanong. Ang hilig nitong bumulong-bulong, nakakacurious tuloy dahil baka minumura na niya ako at wala akong kaalam-alam.

"Nothing." He said and smiled. "What instrument are you playing? Or do you have any?"

Iniwas ko ang tingin sa kanya bago pinaglaruan ang buhangin sa tabi. I'm sitting directly on the sand and it's nice, comfortable. He's also sitting on the sand while his guitar is on his lap, sitting comfortably, like...nevermind.

"I don't play instrument."

He chuckled. "Then, I will teach you."

Inirapan ko siya. Ang hambog talaga nito. Nagpapabango ng pangalan.

"No need, wala akong paggagamitan n'on. And I don't like playing any of those."

"Nakaka-offend ka naman, parang nakakaturn-off naman kapag marunong." He joked.

I scoffed and looked at him, he pursed his lips and smile slowly without his teeth. I looked away and forced myself not to look back at him...his smile is freaking cute. Nakakainis.

"Hindi sa ganoon. Hindi ko lang talaga gusto...pero hindi sa pangit na paraan. I'm good to those people naman na nagpeplay ng mga instrument."

"Then, we're good?"

Escape (La Isla Prinsesa Series #2) On-goingWhere stories live. Discover now