I AM THE PERFECT INGREDIENT

7 2 0
                                    

I AM THE PERFECT INGREDIENT

I averted my gaze at front, checking the person who entered here in the restaurant. I immediately disappointed when I saw it’s not my boyfriend.

Dalawang taon ang agwat namin ng boyfriend ko. This is actually our third anniversary and he’s managing his small shop. He’s studying in Privel High. Minsan nakakaramdam ako ng selos dahil alam kong maraming magagandang babae sa Privel High pero pinatunayan niya na hindi dapat ako magselos.

I heard rumors about Privel High. Not just heard but I saw it on television and I read it in newspapers. Nakalagay doon, maraming estudyante ang namamatay pagkatapos ng tatlong araw. Mawawala ang estudyante at makikita na lang sa bakanteng lote na parang manika na kinabit at tinahi dahil ang leeg, dalawang braso at ang mga binti nito ay may mga tahi.

Base sa nakita ko sa litrato, ang buhok nila ay magaspang at ang balat nila ay nagiging sobrang putla na parang mannequin o malamig na bangkay na may pagka-abong kulay na balat.

I almost yelled when someone closed my eyes. Pero naamoy ko ang pabango nito kaya napangiti ako.

“Stop that, River.” I tapped its hands and I heard him chuckled. Tinanggal nito ang dalawang kamay niya at hinalikan ako nito sa pisngi bago umupo sa tapat ko.

“I’m sorry na-late ako. I closed my shop for a while. I received twenty calls from costumers.” He smiled.

“Akala ko kakalimutan mo na ’yong anniversary natin.” Pinisil ko ang pisngi nito.

“Ouch! Hilig mo talaga pisilin pisngi ko.” Ngumiti ulit siya. “By the way, I have a gift for you. I know you will like it.” Binigay niya sa akin ang paper bag at kinuha ko naman ito.

Kinuha ko ang laman mula sa loob at binuksan ang kahon.

It’s Psycmis, the most unique perfume.

“Wow. Kahit ano naman ang iregalo mo, magugustuhan ko.” Ngumiti siya nang sabihin ko iyon. I sprayed it on my hand as I smelled it. Nakita ko naman na sobrang lawak ng ngiti niya.

But I immediately felt nervous. I don’t know why I just felt it.

10 DAYS LATER...

Sampung araw na ang lumipas at hindi pa kami nagkikita ni River. We are both busy now and the murder happening in this place, increased. Ang patuloy na nawawala ay ang mga bata at ang mga estudyante sa dalawang eskuwelahan. Base ulit sa litratong nakita ko, ang kinukuha nitong bata ay ang may edad na pito pataas. Kinukuha nito ang may magagandang balat at tulad pa rin ng dati, pinuputol ang katawan at tinatahi.

“We found the location of the suspect!” Lahat naman ng tao rito sa loob ay tumalon sa saya.

“Nasa Havard Street ang lokasyon niya. Ito ang litrato.” Pinakita ni Tres ang litrato na lalong nagpahinto sa akin.

“Hindi ba kayo nagkakamali?” Pilit akong ngumiti sa kaniya. Umiling naman siya ng dalawang beses.

“Tulad ng plano, hostage niya ang dalawang kasamahan natin. Kailangan na natin siyang puntahan bago pa may mangyari.” Lahat naman sa loob ay tumayo na at lumabas ng opisina.

Ang katabi ng gusali na iyon ay ang shop ni River. Alam kong nagtratrabaho si River ngayon doon. Sana ligtas siya sa loob. Dahil sa pag-aalala, tumayo na ako at mabilis na pumunta sa parking lot. I wear my helmet as I I put the key inside and I started the engine of my motorcycle.

Ilang minuto ang lumipas at maingat kong ginilid ang motor sa walang tao. Nakarinig naman ako ng tatlong putok ng baril mula sa loob. Sarado ang shop ni River at wala itong ilaw.

ONE SHOT STORIES Where stories live. Discover now