De Grijze Jager : De Wraak van Morgarath

Hoofdstuk 10

>>>——————>

Het was nu ongeveer 7 weken verder. De twee jongens hadden al een hoop geleerd, en waren beide een stuk comfortabeler rond de twee jagers. Rowan was in ieder geval een stuk minder bang van hen.
Isha was op het moment bezig met het slijpen van zijn Saksische mes, terwijl Rowan met Halt mee was naar kasteel Redmont, om belangrijke dingen te bespreken met de baron. En voor Rowan om natuurlijk zijn ouders even te zien. Will was bezig in de stal. Daar stond Trek, en Loki. Loki was het paard van Isha. Een kleine pikzwarte pony met beige groenige ogen. Rowan had ook pony gekregen. Maar die had hij op het moment mee naar het Kasteel. Ze hadden een week geleden hun paardjes gekregen bij Jonge Bob, en hadden er de laatste week mee gereden en geoefend. Het was vandaag een beetje een rust dag. Rowan kon zijn ouders even bezoeken, terwijl Isha op de veranda een beetje zijn wapens aan het onderhouden was.
"Jager Halt..? Jager Will?" Een onzekere stem verbrak de kalme stilte van het bos, en Isha keek op. De onzekere stem hoorde bij een meisje van waarschijnlijk dezelfde leeftijd als Isha zelf. Rond de zestien jaar. Ze was waarschijnlijk een postbode, of een bediende die iets moest afleveren bij de twee jagers van Redmont, aangezien ze een koker vasthield waar waarschijnlijk een brief in zat.
"Oh- u bent niet jager Halt. Of jager Will."
"Ik ben hun leerling, wat is er? Ik kan Will halen als je hem nodig hebt, hij is vlak bij." Isha stond op en probeerde haar een glimlach te geven. Tot zijn verbazing begon het meisje een beetje te blozen.
"O-oh. Nee je hoeft hem niet te halen hoor. Jij kan dit ook wel aannemen denk ik." Ze klom van haar paard af en liep naar de veranda toe. Toen hield ze de koker op voor Isha om deze te pakken. Hij pakte hem voorzichtig aan en knikte naar haar.
"Uhm... dankjewel." Hij voelde hoe zijn wangen ook rood begonnen te worden. Vooral van het feit dat ze maar naar hem bleef kijken. Hij voelde zich niet echt op zijn gemak.
"Nou... Ehm.. Doei." Hij draaide zich om om weg te lopen, naar binnen.
"Wat is je naam?" Vroeg het meisje ineens en hij keek om naar haar. Hij was nooit goed geweest met meiden. En op de een of andere manier voelde dit nog.. oncomfortabeler. Maar hij wilde ook niet onbeleefd zijn.
"Isha. Mijn naam is Isha." Zei hij simpelweg terwijl hij zijn keel schraapte.
"Ah, Ik ben Norah." Ze bleef naar hem glimlachen, haar wangen nog steeds licht rood.
"Cool. Nou... ik moet- ik moet maar weer eens gaan." Hij liep snel naar de deur, opende deze en ging naar binnen alvorens de deur weer zo snel mogelijk dicht te doen. Hij legde zijn oor tegen de deur en luisterde naar de geluiden van voetstappen, en daarna paardenhoeven die weg draafden. Hij slaakte een diepe zucht. Hij had absoluut niks met meisjes. Toen ineens werd de deur opengetrokken en Isha struikelde bijna op de grond als Will, wie de deur had open gedaan, hem niet bij zijn arm had gevangen. Hij hoorde hoe wil een beetje lachte.
"Was dat een bekende van je?" Vroeg hij. Isha schudde meteen zijn hoofd.
"Nee. Gewoon een... postbode." Hij voelde hoe zijn wangen rood aanliepen toen Will bleef glimlachen met één opgetrokken wenkbrauw.
"Gewóón een postbode?" Will bleef naar de jongen kijken, die nu geïrriteerd werd.
"Ja. gewoon een of andere postbode. Een persoon die post en brieven langs brengt." Hij hield de koker omhoog, hopend dat Will het onderwerp over de postbode zou laten vallen. Dat werkte meteen. Will mocht dan wel nieuwsgierig zijn naar het liefdesleven van zijn leerlingen, maar hij wist ook wel wanneer het genoeg was, en wat belangrijker was. Hij nam de koker van Isha aan en liep naar de kleine eettafel terwijl hij de koker opende en de een opgerold stuk perkament eruit haalde. Isha liep mee. Hij was een kop kleiner dan de al niet zo lange Will, dus hij probeerde om op zijn tenen te staan zodat hij mee kon lezen met wat er op de brief stond. Will hield het stuk perkament echter een stukje omhoog zodat de jongen het niet kon lezen. Met de seconde werd zijn glimlach minder, en ontstond er een frons op zijn gezicht.
"Wat is het?" Vroeg Isha meteen, nog steeds proberend om mee te kijken.
"Even wachten." Zijn stem klonk heel serieus en Isha zuchtte, maar hield zich in en stopte met proberen om mee te kijken. Na een paar minuten, stopte Will de brief terug in de koker. Hij liep naar de deur. "Blijf hier. Ik moet Halt halen." Zei hij simpelweg.
"Maar-"
"Isha." Er zat een waarschuwing in zijn stem die liet horen dat het nu niet de tijd was om nieuwsgierig te zijn. Isha deed zijn armen over elkaar, maar zei verder niks. Will opende de deur en snelde naar de stal, alvorens op Trek te springen en weg te rijden.

Niet lang daarna, stond Isha ook in de stal. Hij pakte het zadel dat nog op de muur hing, en gooide deze over Loki's rug.
*ga je hem nu achterna?* Hij keek naar het zwarte paardje dat zijn hoofd had omgedraaid om naar hem te kijken. Sinds een paar dagen, had hij in zijn gedachten met het dier kunnen praten. Het was... bijzonder. En soms voelde het alsof hij misschien wel gek werd. Hij zag noch Rowan noch Will of Halt het doen. Dus hij moest wel de enige zijn.
"Ja. Rowan zal daar zijn. En als het zo belangrijk is dat Will ineens naar Halt moet dan wil ik weten wat er in die brief staat." De jongen pakte de riem van het zadel en trok hem strak onder Loki's buik.
*nou erg slim ben je dan niet hè.* Loki keek weer naar voren. Zijn schouders trilde een beetje, alsof hij zijn schouders ophaalde en zich erbij neerlag dat Isha blijkbaar niet er slim was. Isha fronste.
"En waarom? Behalve dan dat Will zei dat ik hier moest blijven." He deed zijn armen over elkaar en keek naar Loki's achterhoofd en manen terwijl hij de oh zo bekende wenkbrauw van Halt en Will probeerde na te doen.
*kijk eens rond voordat je zo'n raar gezicht naar me trekt, slimmerd.* Isha fronste nu, en keek de stal rond. Hij hapte verbaasd naar adem toen hij daar op de grond in het hooi, de koker zag liggen. Will moest hem uit zijn zak hebben laten vallen toen hij op Trek was gesprongen! Hij pakte de koker snel op en liep meteen naar Loki toe. Maar toen hij op het punt stond op de pony te klimmen en Will achterna te rijden schoten hem twee dingen binnen.
Hij had geen idee waar Will heen was gereden. Hij kon de sporen wel achterna gaan maar dan zou hij een stuk langzamer zijn en Will zeker niet inhalen of bijhouden.
En hij had de brief nu. Hij kon het toch wel even lezen voordat hij achter Will aanging? Dat zou toch even duren, dus iets later weggaan maakte niet heel erg uit.. toch?

>>>——————>