အသက်ရှင်သန်ချင်ခဲ့လား သူ မသိ ။ ရှင်သန်ဖို့ရော ကြိုးစားခဲ့သလားလို့ မေးလျှင် အဖြေမရှိ။
ညှို့သည် မည့်သည့်နေရာ ၊ မည်သည့်ဌာနေမှ လာသည်ကိုပင် သတိရခြင်း မရှိတော့ပဲ တစ်နေ့တွင် ဤအနီးအနားတစ်ဝိုက်၏ တောကြီးမျက်မည်းထဲမှာ နိုးထ၍ မွေးဖွားလာခဲ့သည်ဟု ထင်မှတ်ရလေသည်..။
"ဒီလမ်းအတိုင်း မှန်လို့လား.."
"ငါတို့တွေ လမ်းပျောက်နေကြပြီ မဟုတ်ဘူးလား.."
တစ်ပြိုင်တည်းနီးပါး မေးခွန်းထုတ်သည့် စကားနှစ်ခွန်းကို မကြားဟန်ဆောင်လိုက်ရင်း ရှေ့မှ လမ်းကိုသာ ညှို့ အေးအေးလူလူ လျှောက်သည်။
သူ့တွင် အပူအပင်မရှိ။ အခုနေ T-rex ဒိုင်နိုဆောတစ်ကောင်ပေါ်လာပြီး လမ်းမှပိတ်ရပ်ထားလျှင်တောင် ဤလမ်းကိုပင် သူလျှောက်မည်..။
"ဟေ့..လမ်းပြကောင်လေး..."
နောက်မှထွက်လာသော လူတစ်စု၏ မကျေမနပ် ပေါက်ကွဲသည့် စကားတချို့ကို လျစ်လျူရှုကာ အဖတ်မလုပ်သည့် လေသံဖြင့်ပင် တုံ့ပြန်လိုက်၏။
"ဒီခရီးက မနီးဘူးဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ အစောကတည်းက သိပြီးသား..။ ကျွန်တော်သွားနေတဲ့ လမ်းမမှန်ဘူးလို့ ထင်ရင် မလိုက်ခဲ့ကြနဲ့.."
ကြွပ်စီကြွပ်စီ အပြစ်တင်သံတွေကို သူလည်း စိတ်ကုန်လှပြီ..။ တကယ်ဆိုလျှင် ဒါတွေကို နားထောင်နေရတာ နေ့တစ်ဝက်လောက်တောင် ရှိပြီ..။
"သစ်ပင်တွေအားလုံးက တစ်ပုံစံတည်းနီးပါးဖြစ်နေတော့ ရှေ့မရောက်သလို ဖြစ်နေတာပေါ့..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်း အမှတ်အသားတစ်ခုခုတော့ လုပ်ထားခဲ့သင့်တယ် မထင်ဘူးလား.."
ရှေ့မှသွားနေသော ညှို့နှင့် နောက်တွင်ကျန်ခဲ့သောလူစုကြား ဝင်ရပ်ကာ ခပ်ပြေပြေ လေသံဝဲဝဲဖြင့် ဖျန်ဖြေဟန် ပြောလာသော မျက်မှန်နှင့်လူ၏အမည်သည် ဧကမာန်ဦးဖြစ်သည်..။
စတုဂံနှင့်ဆင်သည့်သဏ္ဌာန် ဘောင်မပါမှန်သားကြည်ကြည်တို့နှင့် မျက်ဝန်းအောက်မှ နိမိတ်ဆိုးဆောင်သည့် မျက်ရည်ခံမှည့်သည် မည်းနက်စွာ ထင်းရှင်းနေပြီး သူ၏ သွင်ပြင်အား ပြတ်သားကြည်လင်နေဟန် ပံ့ပိုးထားလေသည်..။
