#Robin
Ik zit op de bank met mijn laptop op mijn schoot. Ik ben al uren bezig op google.
Lucian. Waarom zijn er zoveel Lucian's op deze wereld maar geen een die ik zoek. Ik krijg hem niet meer uit mijn hoofd. Ik moet weten wie hij is. Wat hij is. 1 ding weet ik wel, en dat is dat hij slecht is. Ik wil geen angst zaaien in de pack. Om misschien wel niks. Ik wil dit zelf onderzoeken. Maar het is knap lastig.
Ruben komt de kamer binnen met Clay tegen hem aan. Mijn mannen. 'Hey.' Zegt hij en komt naast mij zitten. Ik klap mijn laptop dicht en zucht zacht. 'Hey. Is hij weer wakker geworden.' Zeg ik en neem Clay van hem over. Zo teder en klein. Clay kijkt mij aan met zijn hazelnoot kleur ogen. Hij is zo perfect. 'Is het tijd om te drinken?' Zeg ik en geef kusjes op zijn wang. Hij beweegt blij met zijn armpjes. Ik grinnik en open mijn blouse. Dan leg ik hem tegen mijn borst aan en help hem met drinken. Hij is nu al zo sterk. Ik ben zo trots op hem.
'Ik kan nog steeds niet geloven dat dit onze baby is.' Zegt Ruben en leunt tegen mij aan en kijkt teder naar Clay. 'Ik wel. Want hij lijkt op jou. Jij kan ook in een blije bui veel drinken.' Grinnik ik. Ruben grinnikt ook. Zijn ogen glijden af naar de laptop. 'Wat was je eigelijk aan het doen.' 'Ik uhm, zoek iemand. Die ik heb leren kennen in de stad. Hij...maakt kunst en ik wil misschien wat van hem kopen.' Lieg ik en kijk naar Clay of hij goed drinkt. 'Ah, tof. Maar geen succes?' Ik schud mijn hoofd. 'Hij maakt zich zelf nogal anoniem. Zoals banksy. Maar ik wil hem toch nog graag opsporen.' 'Nouja, zolang je zijn naam weet en ongeveer zijn leeftijd. Dan kun je hem zo in het stadshuis vinden. Daar staan alle gegevens van iedereen die hier woont. Op deze pack na dan.' Ik kijk verbaasd aan. 'Alle gegevens?' 'Nee niet alles. Voor en achternaam sowieso. Vaak ook die gene zijn geschiedenis of stamboom en dan soms als je echt verder zoekt zijn adres.' 'Dat is echt top! Bedankt.' Zeg ik en geef hem een kus op zijn wang.'
'We kunnen zo gaan als je wilt. Nadat Clay klaar is. Of moet ik hem voor je zoeken.' 'Nee.. Ik uhm.. Wil de kunst als een verassing houden... Voor jou.' Ruben grinnikt. Dan moet het wel hele goede kunst zijn wil je mij verassen.' Grinnikt Ruben. 'Ik vind het ook gewoon leuk om mijn eigen project te hebben.' 'Je hebt een kind gebaard en nu zorgen we er samen voor. Dat is pas een project.' Zegt Ruben en streelt mijn haren. 'En ik doe het met alle liefde. Ik hou zo veel van jullie. Maar ik wil dit gewoon graag doen. Ik... Kan mij gedachtes er niet van af houden.' Zeg ik en kijk naar de laptop.
Ruben kijkt lief naar mij. 'Weetje, je hebt gelijk. Je doet zo veel voor ons. Je bent zo goed bezig met Clay. Ik sport ook om even alle gedachtes kwijt te raken. Dus jij mag ook je ding hebben.' Zegt hij. Ik kijk Ruben aan. 'Zolang ik maar naar het kunst werk kan kijken en denk: Owja, ik zie hier duidelijk wat de artiest hier mee bedoeld.' Ik grinnik en kus hem. 'Ik hou zo veel van jou.' Zeg ik zacht. 'Ik ook van jou mijn wolfje. Nee, nog beter. Ik woef van jou.' Ik lach en kus hem weer. 'Ik woef ook van jou.'
#Elise
Ik sta tegen over Luca. Mijn handen een stuk van mijn gezicht af. Mijn benen uit elkaar op een positie dat ik elke kant kan op gaan. Ik hou Luca goed in de gaten en hij mij.
Opeens gooit hij zijn arm naar mij toe. Ik duik naar links om zijn slag te ontwijken en wil hem een harde elleboog stoot geven. Maar Luca grijpt mijn elleboog vast. Uit reactie gooi ik mijn arm omhoog en op dat moment duwd hij mij met zijn andere hand volop tegen mijn borst. Daardoor val ik naar achteren maar ik grijp met mijn hand zijn arm en trek mijzelf naar hem toe. Dan pakt hij mijn andere arm, draait mij om en duwt mijn arm tegen mijn rug aan. Ik laat hem los waardoor hij ook mijn andere arm vast pakt en die ook tegen mijn rug aan duwd. 'Af.' Zegt hij en ik weet dat hij grijnst. Ik grom geërgerd.
Hij grinnikt en laat mij los. 'Hey, maar het ging al een stukje beter. Je viel niet op de grond.' Ik beweeg mijn schouders een beetje en draai mij om. 'Ik heb nog zoveel training nodig. Als ik naar jullie kijk lijkt het altijd zo simpel.' Zeg ik en ga met mijn hand door mijn haren.
