KÖTÜ KRAL (TAMAMLANDI)

Şart

Hikayeme bakanlar lütfen oy kullanmayı unutmayın⭐
Keyifli Okumalar!💐

Günlerce uyku uyumadığım, yataktan hiç kalkmadığım, yiyip içmediğim günlere yeniden dönmüştüm.
Aynı şeyler ama bu kez farklı biri yüzünden. Bu kadar depresyona girmeyi hak etmiyordum. Kendime eziyet çektiriyormuşum gibi hissediyordum ama bundan da alıkoyamıyordum.

Herkesin bir hikayesi vardı ve farklıydı işte. Kimisi ailesi tarafından hor görülür, kimisi sevdiği insan tarafından. Herkesin bir yaşama amacı farklıydı, elbette benim de. Ama ben yaşamımı kendime dar edenlerden olmuştum, kendimi dört duvar arasına kapatmış öylece delirmeyi bekliyor gibiydim.

Onları dün öylece bıraktığımdan beri aklım Arın'daydı. Kavga ettiler mi, Asmin hep Arın'ın yanında mıydı bilmiyordum ve bu bilinmemezlikler beni sürüklüyordu bir yerlere. Savruluyordum ve umurumda değildi. Yataktan çıkmayarak, sırtımı yatağın başlığına dayayıp kendime gelmeyi umuyordum. Dün eve geldiğim saatten beri uyuyordum yorgun hissediyordum kendimi, yeni hastalıktan çıkmıştım oysa. Birden telefonumun çaldığını duydum arayan Arındı. Hemen açma kararı almıştım bu defa, korkuyordum bir şey olmuştu diye.

"Efendim" dedim gayet donuk bir ses ile, sesim bile kendime yabancıydı.
"Nasılsın?" diye bir soru yönelttiğin de, hiç düşünmeden "iyiyim" dedim.
"İyi değilim, o gün evli olduğunu öğrendiğimden beri iyi değilim Arın" demek geliyordu içimden ama diyememiştim.
O kadar söz varken ben susmayı tercih ediyordum ve bu benim boğazımı parçalıyordu.
"İyi ol" deyip duraksadı "yarın akşam bir balo var ailemin düzenlediği bir parti gibi bir şey. Normalde sevmiyorum ama partnerim olursan.." lafının devamını dinlemeden hemen konuşmaya başladım
"birde hiç bir şey yokmuş gibi seninle partiye mi geleceğim ne diyorsun Arın sen?" diyerek tepkimi gösterdim. Bu kadarı gerçekten fazlaydı.

"Dinle lütfen" görmese de yanaklarımı şişirip gözlerimi devirip öylece durdum "oraya Asmin de gelecek ve doğal olarak Alptuğ'da gelecek. Yarın gece yanımda olmanı çok istiyorum sadece o kadar" dediğinde çok kararsızdım. Düşünüyordum.
"Gitsem mi , gitmesem mi?" diye geçiriyordum içimden. Ne kadar daldıysam cevap vermeyi unutmuştum, Arın'ın sesiyle kendime gelmiştim.
"Orda mısın?" diyerek bütün olumsuz düşüncelerimden vazgeçmiştim bir anda "tamam geleceğim ama bir şartla" dediğimde hemen şartı sormuştu "şartın nedir?" bende hiç beklemeden cevabımı vermiştim.

"Bir daha beni asla aramayacaksın, karşıma da çıkmayacaksın şartım bu" görmese de kaşlarımı kaldırıp öylece ayakta bekliyordum.
"Ben ne ara ayağa kalktım ya" dedim kendi kendime. Bir süre sessiz kaldıktan sonra tekrardan yatağın kenarına oturup Arın'ın bir cevap vermesini bekliyordum.
"Bir cevap alamadım halâ" dedim küstahça.
Her şeyi, her tepkimi hak ediyordu ama ben yalnızca bu kadarını yapabiliyordum. Aşkın bu kadar acımasız olabileceğini düşünmüyordum. Aşkın içinde yalan dolan olmadan insanların birbirlerini sevebileceklerine hep inanmıştım.

Bir süre daha sessiz kaldıktan sonra boğazını kuru bir öksürükle temizleyip "tamam" dedi mırıltı gibi çıkan bir sesle, ben bile zor anlatmıştım kendisi emin miydi bilmiyordum.
"Tamam öyleyse anlaştık yarın alırsın, saat kaçta?" diye sordum, tek başıma gitmeyi düşünmüyordum.
Aslında hiç gitmemeliydim ama bu şartımı kabul ettiği için gitmem gerekiyordu. Arın diye biri olmayacaktı hayatımda. Hiç hayatıma girmemiş gibi, öyle birini hiç tanımamışım gibi hayatıma devam edecektim.
"Akşam saat dokuz da başlayacak sekiz gibi alırım seni" dediğinde sadece "tamam" diyerek kapattım telefonu hiç bir şey söylememiştim, söylemesini de beklememiştim.

Karnımın hafif ağrıdığını hissettiğim için gidip bir şeyler atıştırma ihtiyacı duymuştum. Çay demlemeye bile halim olmadığı için bir ekmek arası yapıp meyve suyu ile yemeyi planlıyordum. Ağır adımlarla mutfağa doğru inerken birden kapı çalmıştı, annemin evde olduğunu düşünüp hızımı bozmadan ilerliyordum ki kapı tekrar çalınınca evde kimse olmadığını anladım. Seri adımlarla kapıya gidip açtığımda karşımda bir beyefendi ve elinde kocaman bir paket vardı.