AY YÜZLÜ •|• BxB •|•

1. bölüm

Uzun zamandır her gün yaptığı gibi usul usul gözyaşlarını döküyordu Deniz, ay yüzlü adamın mezarı üzerinde. İnanmak istemiyordu bu pırıl pırıl gencin soğuk toprak altında olmasına.

Şehit istihbaratçı MAHİR AYAZ...

İsmini elbet biliyordu Deniz onun, ama ay yüzlü diye sesleniyordu ona.

"Hayat çok acımasız ay yüzlü..." dedi çatallaşmış sesiyle.

Akraba değillerdi bu ay yüzlü şehit ile. Arkadaş ve ya her hangi bir tanıdık... Varlığından bile haberi yoktu Deniz'in. Ta ki, o güne, 2 ay öncesine kadar...

İşe gidiyordu her zamanki gibi. Şehitliğin önünden geçmek zorunda idi her gün. Kalbine iyi gelmiyordu bu manzara, ama mecburdu.

Yine aynı yoldan ilerlerken gözü takılmıştı şehitliğe. Yeni bir mezar vardı ve mezarın hemen yanında çelengin üzerinde gülümseyen gencin kocaman fotoğrafı. Fotoğraftaki gencin masum ve gülümseyen yüzüne bakarken yerinde kaskatı kesilmişti genç adam.

O günden beridir her gün bu mezarın başında buluyordu kendini. Hiç tanımadığı sadece fotoğrafını gördüğü bu ay yüzlü şehit rüyalarına misafir oluyordu.

Getirdiği suyla çiçekleri suladı ve gözyaşlarını silip, gülümsedi.

"Şimdilik hoşça kal ay yüzlü..."

Ayağa kalktı ve üzerini düzeltti. Arkasını döndüğünde ise ay yüzlünün mezarına bakarak ağlayan kadını gördü ve irkildi.

Bir genç kız koluna girmişti.

Kadın yaşlı gözlerle Deniz'e baktı.

Ne kadar benziyorlar...

Diye geçirdi içinden. Annesi olduğunu anlamıştı. Duran gözyaşları da tekrar akmaya başlamıştı.

"Oğlum..." diye bildi saçları yaşlılıktan değil de dertten beyazlamış hiç de yaşlı olmayan kadın.

"Sen Mahir'imin arkadaşı mısın?"

Deniz başını sağa sola salladı. Boğazına oturan yumru konuşmasına engel oluyordu.

Kadın tekrar mezara döndü ve koluna giren kızı bırakarak oğluna yaklaştı.

"Mahir'im... Ben geldim annem..."

Kadının çaresiz sesini duyunca Deniz için ipler kopmuştu. Elleri ile yüzünü kapattı ve yutkunmaya çalıştı. Nefes alamıyordu.

"Annem uzun zamandır sizi arıyor" dedi deminden beri kenarda sakince duran kız.

Onun da gözleri kıpkırmızı olmuştu.

"Ağabeyimin sevgilisi olduğunu düşünüyordu da. Kendisini daha da hırpalıyordu. Siz iş arkadaşı falan mısınız ağabeyimin? Gerçi Tuncay abi, Ali abi hepsini tanıyorum ama..."

Son cümlesi fısıldar gibi çıkmıştı.

Deniz yaşlı gözlerle kıza baktı ve tekrar kafasını sağa sola salladı.

Genç kız apaçık afallamıştı. İki aydır her gün abisinin mezarı üzerine geliyorlardı ve mezarı tertemiz buluyorlardı. Annesi gibi o da ağabeyinin sevdiği olduğunu düşünüyordu. Çiçekler dikilmişti mezara ve düzenli sulanarak büyütülmüştü. 

Annesi ile o kızı arıyordu. Şimdi bulmuşlardı, ama kız değil bir adamdı. Garip olan tabii ki bu değildi. Aslında garipti ama daha da garip olan bu adamın abisinin arkadaşı bile olmaması idi.

"O zaman... Sen kimsin ağabey?" demekten kendini alı koyamadı.

"Ben..."

Arkasını döndü ve ay yüzlünün fotoğrafına baktı Deniz.

Annesi de ayağa kalkarak merakla onları dinliyordu.

"Ben ağabeyinin hiç bir şeyi değilim... Ne iş arkadaşı ne de normal arkadaşı. Sadece normal bir insanım. Ben..."

Gözyaşlarını sildi. Yüzünü buruşturdu daha fazla ağlamamak için.

"Bu ay yüzlünün soğuk toprak altında yattığına inanmak istemiyorum sadece".

Annesi yaklaştı ve Deniz'e sarıldı.

"Ah benim güzel oğlum..."

İkisi de tekrar ağlamaya başladı.

"Benim içim böyle yanarken siz... Nasıl dayanıyorsunuz teyze?"

Kadın ondan ayrıldı ve elleri ile gözyaşlarını sildi.

"Yanıp yanıp kül oluyorum oğlum. Tekrar ve tekrar... Her gün... Ben oğlumu şehit verdim bu toprağa... Şimdi de beni yanına almasını bekliyorum. Elimden gelen bu..."

"Anne..." dedi deminden beri sessizce onları dinleyen genç kız.

Sıkıca sarıldı annesine.

"Önce babam, sonra abim... Sen de beni bırakma annem. Ben ne yaparım sonra..?"

Yüzünü gökyüzüne çevirdi Deniz. Başı çatlıyordu ağlamaktan.

"Benim gitmem gerek efendim" dedi sessizce. Dayanamıyordu bu manzaraya daha fazla.

Anne ve kız ona döndü.

"Tabii oğlum. Lütfen bize de gel bir gün".

Başını salladı usulca.

"Peki" dedi adresi bile sormadan ve şehitlikten çıkarak kalabalık caddeye karıştı.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hepinize merhaba... Uzun bir aradan sonra Wattpad'e geri döndüm... Bu yazdığım ilk bxb kurgu fakat ilk kalem tecrübem değil... Beni tanıyanlar var daha önce İngilizce yazardım sonra belirli sebeplerden ötürü hesabımı kitaplarla beraber sildim... Şimdi iyiyim ve tam farklı içeriklerle geri döndüm. Umarım seversiniz. Love you all🤎

~•~Elaine Laila Parker~•~

~•~28.12.2022~•~