AY YÜZLÜ •|• BxB •|•

•~• Özel bölüm •~•

Gerginlikten dudaklarına işkence ediyordu Deniz. Onun bu hali Mahir'i gülümsetti.

"Yavrum rahat bırak artık dudaklarını. Kanadı bak." dedi yumuşak bir tonda.

Ellerini tuttu ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu onun.

"Elimde değil ki... Çok gerginim sevgilim... Sence onu bize verirler mi?"

Onu kendine çekti ve sıkıca sarıldı Mahir.

"Neden vermesinler bebeğim? Elbette verirler. Sen sadece sakin ol."

Elinde değildi ki Deniz'in. Bugün sosyal hizmetlerden teftiş için gelecekler.

İkisi evlat edinmek için başvuru yapmıştı ve bugün Carla'nın onlarla yaşayıp yaşamayacağı belli olacaktı.

Carla... Onu ilk gördüğü andan itibaren bağlanmıştı Deniz bu küçük kıza. Çok tatlı ve hayat dolu bir çocuktu.

Yemyeşil kocaman gözleri vardı. Bacak kadar boyuyla yurdu birbirine katıyordu.

Gülümsedi Deniz. İlk tanışma anları geldi aklına.

Mahir'le konuşup evlat edinme kararı aldıkları günün sabahı çocuk esirgeme kurumuna başvuru yapmışlardı.

Yurd kapısından içeri girdiklerinde çok hızlı gelişmişti olaylar.

Bir anda kucağında bulmuştu küçük kızı. Afallamıştı.

Peşinden koştura koştura gelen öğretmeni ile bir şeyler anlamışlardı...

"Carla, es tan vergonzoso lo que estás haciendo. ¡Bájate del regazo de tu tío! ¡Enseguida!"
'Carla, bu yaptığın çok utanç verici. ¡Amcanın kucağından in! ¡Hemen!'

Nefes nefese yanlarına gelen öğretmeni umursamadan daha sıkı sarılmıştı Deniz'e.

"No... ¡No quiero bajarme! ¡No quiero comer!"
'Hayır... İnmek istemiyorum! Yemek istemiyorum!'

"Carla..."

Deniz kucağındaki minik kızla sevdiğine döndü. Mahir sanki ne demek istediğini anlamış gibi gülümsedi.

"Señora, está bien. Ya vinimos a visitar al gerente." dedi Mahir.
'Hanımefendi, sorun değil. Biz de zaten müdür beyi ziyarete geldik.'

Kadın kafasını salladı ve eli ile yol gösterdi.

İşte böyle karar vermişlerdi Carla'yı evlat edinmeye.

Kapı çalınca düşüncelerinden sıyrıldı Deniz.

"Geldiler..." dedi heyecanla.

Kafa salladı Mahir, gülümseyerek. Elini ona uzattı hadi dercesine.

Deniz elini tuttu ve birlikte kapıyı açtılar...

~~~

"İnanamıyorum, inanamıyorum... Resmen Carla'yı almaya gidiyoruz."

Utanmasa sevinç çığlıkları atacaktı Deniz. Gülümsedi Mahir.

"Evet bir tanem. Sana söylemiştim."

Her şey çok güzel geçmişti ve bugün resmi şekilde minik kızlarını almaya gidiyorlardı.

Yurttan içeri girdikleri gibi onlara doğru koşarak gelen kızı fark ettiler.

"¡Deniz!"

Küçük kız Deniz'in kucağına zıpladı ve sıkıca ona sarıldı.

"Hola mi bella..."
'Merhaba güzelim...'

"¿Voy a vivir contigo ahora?" diye sordu heyecanla.
'Artık seninle mi yaşayacağım?'

Gülümseyerek onu onayladı Deniz. Bu sırada boğazını temizledi Mahir.

"¿Carla? Me pones triste... ¿No me abrazaras?"
'Carla? Üzüyorsun beni... Bana sarılmayacak mısın?'

Carla utangaç bir şekilde gülümsedi ve yüzünü Deniz'in boynuna sakladı.

Bu küçük kız Mahir'den cidden utanıyordu. İkisi de kahkaha attılar.

Mahir onun yanağına sesli bir öpücük kondurdu.

Carla kıkırdadı.

Birlikte müdürün odasına gittiler. Son bir kaç evrak işi kalmıştı.

~~~

"¿Es esta realmente mi habitación?" diye sordu Carla gözlerini irice açarak.
'Burası gerçekten benim odam mı?'

Mahir gülümsedi ve onu onayladı.

"Muchas gracias, padre..." dedi kısık bir sesle.
'Çok teşekkür ederim, baba...'

Duyduğu hitapla gözleri büyüdü Mahir'in ve küçük kızı kendine çekerek sarıldı.

"De nada mi hermosa..."
'Rica ederim güzelim...'

Deniz kapının kenarından gülümseyerek ikisini izledi bir süre. Gözleri istemsizce dolmuştu.

Herşey, tüm geçmiş bir film şeridi gibi gözünün önünden geçip gitmişti.

Daha fazla orada durmadı ve yanlarına gidip ay yüzlüsü ve minik kızına sarıldı sıkıca.

"Te quiero muchísimo..."
'Sizi çok seviyorum...'

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Evet... Sanırım artık tamamen bitti... Love you all 🤎

Carla

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~05.02.2023~•~•~