AY YÜZLÜ •|• BxB •|•

14. bölüm

Göz kapaklarını güçlükle aralayıp beyaz tavana dikti Mahir harelerini. Işık hassas gözlerini acıtmıştı. Elini kaldırıp yüzüne siper etmek istedi fakat bedeni o kadar yorgun idi ki eli geri yatağa düştü. Yüzünü buruşturdu sadece.

Çıkan tok sesten irkildi uyuklayan Ela. Gözlerini hızla aralayıp arkadaşına baktı. Uyandığını görünce soluğu gencin yanı başında aldı.

"Mahir..? Canım iyi misin?" dedi telaşla.

Çok korkmuştu.

Uykusuzdu zavallı kız. Perişan olmuştu dünden beri. Arkadaşının bu hali canını acıttı Mahir'in.

"İyiyim güzelim." dedi gülümseyerek. "Hadi sen bekleme daha fazla. Eve git. Perişan oldun zaten."

Kaşlarını çattı Ela. O ne demek be?

"Saçmalama istersen, Mahir... Sen, siz benim canlarımsınız lan. Duymamış olayım."

Burukça gülümsedi Mahir. Fakat Deniz'i aklına geldi ve hızla ayağa kalktı. Onun ani hareketinden irkildi Ela.

"Nereye oğlum?" diye sordu şaşkınca.

"Deniz'e."

Gülümsedi Ela.

"Dur, dur deli. Yan odada Deniz. Çıktı yoğun bakımdan. Durumu iyi şimdi."

Derin nefes aldı Mahir. Rahatlamıştı.

"Oh şükürler olsun..."

Ela onun bu haline gülümsedi. Tam kapıdan çıkacakken tuttu kolundan onu.

"Bekle bakalım deli fişek. Konuşacağız daha."

Kaşları havalandı Mahir'in.

"Ne konuşacağız ki?" diye sordu merakla.

Gözleri ile yatağı işare etti Ela.

"Otur bakalım."

Mahir onu ikiletmeden geçip oturdu.

"Canım, sen Deniz'e aşık mısın?"

Kıvırmadan dan diye girmişti konuya Ela. Ama ne yapa bilirdi ki? O da öyle bir insan idi.

Mahir onun bu ani girişi ile afalladı ilk. Fakat hızla kendisini toparladı.

"Evet." dedi hiç bir tereddütde bulunmadan.

Anlayış ile gülümsedi Ela.

"Ne zamandan beri?"

"Bilmem..." dedi dürüstçe.

Sanki hep vardı içinde. Belki de bu olaylar olmasa idi uzun süre daha farketmez, kabul etmezdi içindeki o duyguları.

Elleri ile oynamaya başlamıştı Mahir. Bunu gergin ve ya tedirgin olduğunda yapardı.

Ela onun ellerini tuttu sıkıca. Sarıldı arkadaşına ve sesli şekilde öptü saçlarını.

"Mahir'im gerilme canım. Ben seni, sizi yargılamam ki." dedi anlayış dolu sesi ile.

Burukça gülümsedi Mahir.

"İyi ki varsın Ela..."

"Oy sen de bir tanem... Sen de iyi ki varsın."

Bir süre daha sarıldılar. Daha sonra geri çekildi Mahir.

"Ben bir Deniz'i göreyim Ela'm."

"Tamam."

Kafası ile onayladı onu.

Ayaklandı ve hemen yanı başındaki odaya adımladı Mahir.

Deniz solunum cihazına bağlı idi hala. Masum masum yatıyordu bebeği.

Yatağının kenarına oturdu Mahir. Deniz'in küçük ellerini avuçları arasına aldı ve küçük, hafif bir öpücük kondurdu avucuna.

"Deniz'im, güzel gözlüm... Şükür ki iyisin... Sana bir şey olacak diye o kadar korktum ki..."

Sesi neredeyse duyulmayacak kadar kısık idi.

Gözlerinden bir kaç damla yeri boyladı.

"Sana bir şey olsa idi ben ne yapardım?"

Derin nefes aldı ve üzerine eğildi sevdiğinin.

Cihazı indirdi ve Deniz'in dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu.

Cihazı tekrar taktı ve ayaklandı.

O kapıdan çıkarken Deniz gözlerini aralamış "Mahir..." diye fısıldamıştı. Ama gözlerini çok açık tutamamıştı.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

1K olmuşuz 🥺... Hepinize teşekkür ederim. Bir kaç gündür fazla duygusalım... Bu olanlar yüzünden doğru dürüst sevinemiyorum bile... Ama umarım iyisinizdir. Dikkat edin kendinize. Love you all 🤎

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~08.02.2023~•~•~