AY YÜZLÜ •|• BxB •|•

25. bölüm

Medya: Deniz (bölümde olmasada)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Akşam olduğu için hastane benzeri küçük binadan çıkıp kalacakları yere, yıkık sarı binaya ilerlediler.

Oğuz ve Zehra gergindi. Mahirse onlar kadar belli etmiyordu ama onlardan daha gergindi. Bu gece keşif için çıkacaktı. Şansı yaver giderse ilk seferde kaldıkları yeri bulur, hazır olan planının ayrıntılarını oluştururdu.

Risk alıyordu, hem de çok büyük risk alıyordu. Görevi adamı öldürüp geri dönmekdi. Fakat insanlığı buna el vermiyordu. Doktorun ailesini göz göre göre ateşe atamazdı.

İçeri girince ikinci kata çıktılar direkt. Mahir ve arkalarından gelen köpekler de onları takip etti.

Oğuz ve Zehra kendi yıkık dökük odalarına girince Mahir arkasındaki şerefsize döndü.

"Ben nerede kalacağım?" diye sordu sakince.

"Takip et beni." dedi umursamazca adam.

Oğuzların odasına kıyasla daha düzenli bir odanın önünde durdular. Az yıkılmıştı. Eh tabii onlar türk. Normaldi yıkık dökük bir odada kalmaları.

"Geç." dedi adam bütün gün seni mi bekleyeceğim dercesine.

Odaya girdi ve kapıyı kapattı. Kapının önünde dikilmeye başladı. İnceydi kapı. Onu görebiliyordu.

O kadar da sağlam değildi hem de. Dışarıdan gelen en ufak sesi bile duyabiliyordu. Yani çifte sorunu var.

Bu hiç iyi olmadı. Dışarıdaki şerefsizin nefes seslerini bile duyuyorsa bu da şu demektir ki, o da Mahir'i duyuyor. Yani çift taraflı batmıştı.

Ekstra sessiz olmalıydı. Umutsuzca tek çıkış yolu olan pencereye baktı. Oda karanlıktı belki çıkarsam görmezdi diye düşündü.

Fakat pencere adeta dokunduğun an gıcırdayıp herkesi başına toplayacağım diye bağırıyordu.

Derin nefes aldı ve yatağa oturdu.

Düşün Mahir... Gece uzun, düşün.

***

Kapının şiddetle çalınması ile yerinden sıçradı Mahir.

Lanet olsun uyuya kalmışım.

Diye geçirdi içinden.

Yerinden kalktı ve seri adımlarla kapıya ilerledi. Oğuz telaşlı ifadesi ile kapıdaydı.

Şaşkınca ağzını açıp ne olduğunu soracaktı fakat ondan önce biri "Karısı doğuruyor." dedi.

Mavi gözlü adamdı. Onun aksine oldukça sakin duruyordu.

Mahir onun varlığını fark etmemişti bile.

"Geliyorum." dedi boğazını temizleyerek.

Şanslı mıydı acaba? Yerlerini aramadan buldu.

***

Ne kadar süredir bu yarı karanlık odadaydı bilmiyordu. İçeride sadece üçü ve doktorun karısı vardı.

Zavallı kadın çok acı çekiyordu. Burada acısını hafifletmek içinse hiçbir şey yoktu.

"Derin nefes al lütfen Dilan. İyi olacaksın." dedi Zehra hemşire onu sakinleştirmek için.

"Bebeğim, bebeğim, bebeğim..." dedi kadın güçlükle.

Nefes bile zar zor alıyordu.

"Sakin ol güzelim. Kurtaracağım bebeğimizi." dedi Oğuz.

Korkuyordu.

Normal tabii Mahir. Adam bebeğini ve karısını kaybedebilir.

"Oğuz dayanamıyorum..!" diye çığlık attı Dilan.

"Abi bebek geliyor..!"

Oğuz donmuş gibi idi.

Zehra onu omuzlarından tutarak sarstı.

"Abi kendine gel! Lütfen hiç sırası değil."

Oğuz gözlerini kırpıştırdı ve kafasını salladı. Kardeşi haklı idi. Güzelinin ona ihtiyacı var idi.

Karısının alnına bir öpücük kondurdu.

"Hadi ıkın güzelim! Hadi yavrumuzu kurtaralım."

Kadın acı içinde onun dediğini yapmaya başladı.

"Zehra destek ol, kafası göründü." dedi Oğuz korku ve heyecanla.

"Hadi ha gayret Dilan. Bir kere daha."

Kadın kafasını salladı ve bir kez daha tüm gücüyle ıkındı ve odayı yüksek desibelli bebek ağlama sesi doldurdu.

Küçücük canına rağmen sanki her şeye isyan eder gibi çığlık çığlığa ağlıyordu.

Oğuz yüzünü Mahir'e döndü. Ellerinde tuttuğu minik bedene baktı. Gözlerinden bir kaç damla firar etti.

Bir çok zorlu eğitimler almıştı Mahir. Duygularını kontrol etmeyi öğrenmişti. Hatta yalan makinesini bile kandırmışlığı vardı. Fakat bu durum farklı idi.

Oğuz'un sicim gibi yaşlar akan yüzüne baktı ve ona sessiz bir söz verdi.

Ne olursa olsun onları kurtaracaktı.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Merhaba güzellerim. Nasılsınız? Bir kaç gündür iyi değilim. Hem ruhsal hem fiziksel. Kaç gündür bu küçük bölümü yazıyorum inanın bilmiyorum. Hatalarım varsa affola. Keyifle okuyun. Love you all 🤎

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~13.03.2023~•~•~