Paying Off

Chapter 22

Kevin's P.O.V

Hindi ko na namalayan ang oras at mag tatanghali na pala. Na wili ako sa mga kwento ni Andrea tungkol sa iba't-ibang taong nakasalamuha nya dito sa charity home. All I can say is that, wala talaga syang maalala tungkol sa kung sino ako. The way she talks to me, parang ngayon lang kami nagkita sa tanang buhay nya. I am happy but at the same time sad; happy dahil alam kong safe sya at buhay sya pero sad dahil hindi nya ako - kami maalala at di ko alam kung mapapatawad nya pa ba ako sa lahat ng bagay na ginawa ko sa kanya.

"Kahit hindi man lang ako nakapag-aral ng baking, pero laking pasalamat ko na may skills ako sa pag babake. Nag dadalawang isip na nga ako kung kukunin ko ba ang offer ni ma'am Cynthia o hindi, kawawa naman kasi kung iiwan ko dito," we easily get along at sa loob ng aming pag-uusap — hindi manlang nawala ang ngiti sa aking mga labi. Para nga akong tanga dito eh, hindi ko alam kung nahalata ba nya o hindi pero sana hindi sya na wiweirdohan sa akin. Pero kahit na ganun, may bahagi pa din sa puso ko ang malungkot.

Nasa kalagitnaan na kami ng aming pag-uusap ng biglang may narinig ako na nag excuse me sa likuran ko — naka talikod kasi ako sa may pinto kaya hindi ko kita kung sino man ang papasok sa shop. I am about to face who is it pero agad na nawala ang ngiti sa aking labi ng marinig ko ang malakas na sigaw ni Kent.

"Bro! Long time no see!" sigaw ni Kent habang papatakbo sa kung sino man na nasa likod ko kaya agad na nag-igting ang aking bagang ng makita ko kung gaano ka close at ka excited ang anak ko na makita sya.

"Mama! Mama! May jollibee si bro!" he said with an exciting voice kaya napa-tingin ako kay Andrea na ngayon ay mapapa-iling na lamang habang may ngiti sa kanyang mga labi. Sino ba tong gago na to? Bat close na close to kay Kent?

"Steven," bungad ni Andrea sabay tayo at hug sa kanya na ikina-kunot ng aking noo — he even kiss her in her forehead kaya naman napa-kuyom ako ng husto sa aking kamao. Jealousy is invading my whole system right now. I need to know kung sino tong lalake nato at bakit ganito sya sa close sa mag-ina ko.

"I miss you. Kakabalik ko lang kaya naisipan ko na munang mag stop over dito. Bro, yung toys mo nasa sasakyan, kukunin natin mamaya," he said sabay gulo sa buhok ni Kent kaya naman napa-tikhim ako dahilan para maagaw ko ang atensyon niya — especially NYA! Kung hindi ako nag-kakamali, Kent ata ang pangalan nya?

"Sorry, I didn't saw you," he said with an apology voice but I just raise my brow at agad na tumingin kay Andrea na ngayon kay naka-palupot na ang kamay nya sa bewang ng kung sino mang lalaki na to. Fuck! Gusto ko syang hilain palayo sa kanya but I can't - I still need to compose myself and be professional. Ayaw kong mag-hanap ng atensyon. I can surely deal with him naman in other way.

"Oh! Kevin sorry. Ngapala, si Steven," she introduce him and smile at me sabay lipat ng tingin nya kay Steven 'kuno' anong pake ko sa Steven na to? "Steven, si Kevin ngapala, founder ng charity home," she introduce me to him kaya naman agad na inilahad neto ang kamay nya to have a handshake and it took me a damn seconds bago kinuha ito at nakipag-handshake sa kanya. I won't deny, nag dadalawang-isip talaga akong kunin ang kamay nya dahil naiinis ako sa kanya, but as a well known businessman, I need to be professional kahit na wala ako sa business field - pero f*uck!

"Nice meeting you. Thank you for adapting and taking care of my girlfriend," he said dahilan para umigiting ang bagang ko at agad na kumulo ang dugo ko dahilan para mapa-tayo ako sa aking pag-kakaupo na ikina-bigla ni Andrea kaya naman, I soften my expression ng makita ko ang pagka-confused nya sa ginawa kong attitude. Agad na nag-react ang katawan ko, lalong-lalo na sa part na sinabi nyang girlfriend. What the heck? No one ever dares to get my wife away from me. Kahit unang pagkikita pa naming dalawa, I know it can cause a big chaos between the two of us and I am ready for it - always ready for it.