Bizim Apartman'ı okumadan okumayın!
Aysun'la Rüzgar, sevgili olmuşlardı. Lakin Rüzgar'ın ailesi hakkında gerçekleri öğrenmesi ile işler biraz karışıcaktı. Küçük Serçe ve Küçük Serseri'nin hayatı tekrardan değişmişti. Küçük Hanım ve Küçük Bey'in mas...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Bölüm şarkısı; Can Koç- Gökyüzünü Tutamam
~Rüzgar~ Bu adam benim abim ve Hayal Çağlayan annem..
Mafya abi Poyraz'larla kavga etmeye başlamıştı. Aysun ise beni dürtüp iyi olup olmadığımı soruyordu. Yere oturup dizlerimi kendime çektim. Ayakta kalmak zor geliyordu. Aysun yanıma oturdu.
"Rüzgar? Cevap ver, korkuyorum.."
"Aysun"
Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki, ben bile zor duymuştum. Neden böyle olmuştum? Sabahtan beri annemi bu gün görücem diyorum. Şimdi ne oldu? Annemin adını ve şu an karşımda kavgalı olduğum kişilerle kavga eden kişinin abim olduğunu öğrenmiştim. Aysun bir şeyler diyordu. Ama onu dinleyemiyordum.
Annem Aylin Hayal Çağlayan..
İçimde her saniye büyüyen öfke, şaşkınlık ve üzüntü vardı. Niye böyle olmuştum? Neden?
Dağları yıkıp geçebilcek kadar öfkeliydim. Kime yada niye bilmiyorum. İçimde ki öfke dolu ateş her saniye büyüyordu. Her şeyi yakabilirdi içimde ki öfke.
Öfke kasırga gibidir. Kırdığınız şeyler ise birer çiçek. Beni bitiren şey içimde ki öfkeydi. Düşünemiyordum, düşündükçe delircekmişim gibi hissediyordum. Normalde olsa her yeri yıkıp geçebilcekken şu an hiç bir şey yapamıyordum.
İnsanlar, adlarının anlamını taşırmış. Rüzgarlar gibi her yeri darmaduman yapabilcek olan içimde ki öfke ateşi şimdi hiç bir şey yapamıyordu.
Düşündükçe deliriyordum, delirdikçe mahvoluyordum. Kendi sonumu kendim getiriyordum.
Konuşmam gerekiyordu, Aysun'a iyi olduğumu demem gerekiyordu. Her saniye merak ediyordu beni. Astımı vardı onun, konuşmazsam beni merak edip nefes alamayabilirdi. Konuşmam lazımdı ama kelimeler yok olmuştu.
Canım yanıyordu. Demin Poyraz'ların bana vurmasından dolayı değil, düşüncelerim yüzünden canım yanıyordu. Daha önce çok kavga ettim, çok canım yandı, ama ilk kez bu kadar çok canım yanıyordu.
Poyraz'ları bırakıp yanımıza geldi. Ne dicektim ona? Abi mi dicektim? İnsan abisiyle tanışır mıydı? Ben niye tanışıyordum abimle? Abim miydi ki o benim?
Yanıma eğilip, "Rüzgar" Dedi. Kafamı kaldırıp ona baktım. Ona abi demek çok zordu. Kardeşim miydi o benim? Kardeşimse niye bırakmıştı beni? Hadi annesi ve babası belki istememiştir beni ama o niye istemedi? Belki de Poyraz gibi biridir o da.
"Yalnız kalmak istiyorum." Beni yalnız bırakma Aysun.
Ayağa kalktım. Konuşmak istemiyordum onunla. İçimde ki öfkeyi dışarı çıkarmak istiyordum. Ama Aysun'a zarar vermicek bir şekilde.
