დილას თავის ტკივილმა გამაღვიძა, თვალები გავახილე. ეს ადგილი ჩემს ოთახს არ გავს. მალევე მკერდზე სიმძიმე ვიგრძენი, ვიღაცის თავი იყო სახეს ვერ ვხედავდი, თავიდან ვერ მივხვდი ვინ იყო მაგრამ მერე გამახსენდა.
ჯანდაბა ჰარი
ახლა რა ჯანდაბა ვქნა. გავაღვიძო?
თმა გადავუწიე და სახეზე შევხედე, ულამაზესია, მინდა რომ მთელი სახე დავუკოცნო. რა ჯანდაბა მჭირს.
-ჰარი
მისი გაღვიძება დავიწყე, ცოტახანში მან თავი ასწია და შემომხედა
-ამ...ლუი?
-ხო
-რა ხდება? სად ვარ?
-არაფერი გახსოვს?
-მოიცა...ჯანდაბა...მე და შენ...ჩვენ
-ხო
ჰარი საწოლზე დაჯდა და კედელს მიეყრდნო
-ამმ ახლა რა იქნება?
-არ ვიცი ჰარი თუ გინდა დავივიწყოთ ეს ყველაფერი ორივე მთვრალები ვიყავით და კარგად ვერ ვაზროვნებდით
-ხო
-რამე მოხდა?
-არაფერი
-ჰარი
-ამმ შენ პირველი ხარ
-მოიცა რა?
-არა მაგას არ ვგულისხმობ
-აჰ კარგი და რას გულისხმობ?
-პირველი ხარ ვინც ჩემზე იცის, რომ...რომ მე ბიჭები მომწონს
-მოიცა ეს არავინ იცის?
-არა
-რატო?
-არ ვიცი, რამდენჯერმე მინდოდა ბიჭებისთვის თქმა მაგრამ ვერ გავბედე. არ ვიცი რატომ მაგრამ მგონია რომ ისინი ვერ გამიგებენ
-ისინი შენი მეგობრები და გაგიგებენ
-ხო მაგრამ მაინც
-მგონი აჯებებს თუ ქვევით ჩავალთ
-ხო
ავდექით და ჩაცმა დავიწყეთ კარში გასვლას ვაპირებდი როცა ჰარიმ ხელი მომკიდა
