အပြာစာ

ကျားခံတွင်းထဲသက်ဆင်းမိသော သခင်မလေး

တိုက်ခန်း တံခါးကို ရောက်တော့ ဖွင့်လျက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ။ နောက် ကိုအောင်လင်း အခန်းကနေ အသံကြားရသည်။ သိပ်တော့ အကျယ်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့်လဲ ပုံမှန်ထက်တော့ နဲနဲပိုသည်။ သုံးထပ်သား အခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသည်။ နင် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါတော့ ပေးလို့ မဖြစ်ဘူး ငါ အရင်းပြန်ထည့်ရမှာ အောင်လင်းရယ် ငါ တကယ်ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါ သန်ဘက်ခါ မပေးနိုင်ရင် တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင် ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲ ချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်သေးတာကို အင်း ဒါ ဟိုဘက်လမ်းက မအေးအောင် အသံပဲ။ ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲတော့ မသိ။ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်ပြီး နားထောင်လိုက်မိသည်။ ဟ ဘယ်ဖြစ်မလဲ နင် ငါ့ဆီက ယူတာတွေ များနေပြီ ဘာမှလဲ မရဘူး နင့် တိုက်ခန်းလဲ ရောင်းတော့ ငါ့ ဆီက ယူထားတာတွေ ပြန်ပေးဖို့လဲ လုပ်အုံး အောင်လင်းရယ် အဲတာရောင်းပြီး ငါက ဘယ်မှာ သွားနေရမှာလဲ ဟေ အဲတာဆို ငါ့ဆီက ဘာလို့ချေးလဲ အတိုးလဲ မပေးတာ သုံးလ ရှိပြီ နင် ထပ်ထပ် ယူတာ နင့်တိုက်ခန်း တဝက်ဖိုးလောက် ရှိနေပြီ ဒါတောင် နင်က ထပ်ယူမယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဒီခါ ပြီးလို့ နောက်တဂွင်ဆို ငါ လှည့်လို့ရပါပြီဟယ် အဲကြတော့ အတိုး အကုန်ပေးပါ့မယ် နင့် ငွေ မဆုံးပါဘူးဟဲ့ ငါ့တိုက်ခန်းကို စာချုပ်ချုပ်ပေးမယ် ဟေ့ အေး တော်ပြီ ဒါတော့ မရဘူး ငါ့ အလုပ်ထဲ ထည့်ရမှာ နင့်ဟာနင် တခြားလူ ဆီမှာ သွားမေးတော့ အောင်လင်း နင်မပေးဘူးလား အေး ငါ သန်ဘက်ခါ မပေးလို့ကို မရဘူး နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ အောင်လင်း ဒီမှာကြည့်စမ်း ဟာ အေးအောင် နင် ဘာ ဘာ လုပ်တာလဲ ကိုအောင်လင်း တုန်တုန်ရီရီ အော်သံကြောင့် ပိုပို ကိုသိန်းအောင် အခန်း တံခါးရှိတဲ့ အပေါက်ကို တိုးကြည့်လိုက်တော့ ခန်းစီး အဟကနေ မြင်ရတာ ပိုပို မင်သက်မိသည်။

မအေးအောင် ကိုအောင်လင်း ထိုင်နေသည့် ကုတင်ဘေးမှာ ထမိန်ကွင်းလုံးကြီးနဲ့ နောက်ပြီး တီရှပ်ကို ခေါင်းကနေ ချွတ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ အောင်လင်း ငါ နင့်ဆီက ယူထားတာ ဟုတ်တယ် အေး ငါ ပြန်ဆပ်မှာ အခု ဆက်တိုက် ရှုံးနေလို့ အတိုးမပေးနိုင်တာ ငါ့ကို မတင်စီးနဲ့ ငါ ဖါသည်လဲ မဟုတ်ဘူး အေး ဒါပေမယ့် အေးအောင်ဟဲ့ ဟဲ့ အေးအောင်.. နင် နင် သွားနော် သွားတော့ မဟုတ်တာ မလုပ်နဲ့ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေကို နင် နင် အဲ ပုံစံ မလုပ်နဲ့.. အောင်လင် နင် သိန်းမောင်ကို အားနာနေတာမလား အေး ငါတို့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ သိန်းမောင်လဲ သေတာ တနှစ်ကျော်လို့ နှစ်နှစ်တောင် ရှိတော့မယ် နင့်ကို ငါကြွေးလဲ သိန်း‌မောင် ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး.. အေးအောင် အေးအောင် သွားနော် ပြန် ပြန်တော့ဟာ။ ကိုအောင်လင်း ဘယ်လောက်ပင် တားတား မအေးအောင်ကတော့ ဘရာကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီ။ အပြင်ကနေ ကြည့်ရတာ ရင်တုန်စရာကြီး။ ပိုပို လူလာမှာစိုးလို့ အဝင်တံခါးကိုလဲ ကြည့်ရသေးသည်။ ခန်းစီးကနေ ပြန်ကြည့်တော့ မအေးအောင် ကိုအောင်လင်း ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ခါးထောက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ရှေ့ထိုးရင်း အောင်လင်း ဘာကြည့်နေတာလဲ.. အေးအောင် နင် ပြန် ပြန်ဝတ် တော် တော် နင်ပြန်တော့ဟာ မပြန်ဘူး အောင်လင်း ငါယူထားတာ ငါသိပါတယ် အေး အလုပ်ကလဲ ဆက်တိုက် ဈေးပျက်ပျက်သွားလို့ ပြန်မထုတ်နိုင်သေးတာ ငါ့လက်ထဲမှာ ကျန်နေလို့ ငါ ပုံမှန်မပေးနိုင်သေးတာ အေး ဒါပေမယ့် အခု ငါ နင့်ကို ပေးမယ် ဒါပေမယ့်နော် နင့်အတိုးတွေလဲ ငါ ငွေလည်ရင် ပေးမှာ… အေးအောင် တော် တော် ပြန်ဟာ ပြန်တော့ဟာ ကြားလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ပိုပို ခေါင်းကြီးသွားသည်။ အခုသူလာတာကလဲ အတိုး တပါတ်လောက် စောင့်ပေးဖို့ အမေပြောခိုင်းတာ လာပြောခြင်းဖြစ်သည်။